متن پیام ارسالی برای زیست نیوز: 

با سلام. ازابتدای هفته با یکی از دوستان قرار گذاشته بودیم که آخر هفته بریم یخچال(بلند ترین قله استان همدان) بخوابیم و از آنجا مسیر یخچال به چشمه ملک (یکی از چشمه ها و تفرجگاههای کوهنوردان همدانی)را طی کنیم صبح از یخچال حرکت کردیم و نیت ما این بود که در دشت چشمه ملک استراحت کردم و نهار بخوریم اما زمانی که به چشمه ملک رسیدم با منظره ای روبرو شدیم که باورمان نمی شه و آن تخریب دشت ملک به وسیله یک بولدوز بود خشکمان زده بود یا سلسه تخریب های کوه ها ی همدان به اینجا هم رسیده بود در لینک و در ادامه مطلب عکس ها را ببیند.

چشمه ملک - آخرین بهارش -بهار۹۲

منطقه چشمه ملک از جمله مناطق خوش آب و هوا و مفرح و در عین حال مامنی است برای کوهنوردان و علاقمندان به طبیعت و انسان هایی که میخواستند ساعاتی از دغدغه های شهر و شهر نشینی به دور باشند

چشمه ای گوارا و استراحت گاهی آرام برای کوهنوردانی که قصد صعود به ارتفاعات ۴ قله و بخشی از خط الراس الوند را داشتند ...چمنی زیبا با هزاران و بلکه با میلیون ها سال قدمت و زندگی ...

جوی آبی روان  در وسط آن با پونه ها و گل پونه هایش - با جانوران خرد و کلانش و با همه مهربانی و زیبائی اش

طلوع های زیبای چشمه ملک کم از طلوع الوند ندارد و خوابیدن شبانگاهی در فضای آرامش خود تسکینی است برای آلام شهر نشینی و زیاده خواهی شهر نشینانش .

در وصف آن هر چه بگوئیم کم گفته ایم چرا که الوند در وصف نمی گنجد و الوند همانند شیری است که یال و کوپالش همان چشمه ملک و تخت نادر و بهشت آب و یخچال و قزل و ... است

بعد از تله کابین که همه جوره در الوند می تازد و جلوداری ندارد حالا نوبت بومیانی است که با کرایه یک بولدزر بتازند و بسوزانند و به نابودی بکشانند هر آنچه که از پیشنیان آنها در کمال بزرگی به ما و نسل ما رسیده ...

و به راستی ما برای نسل آینده چه خواهیم گذاشت ...

حفر کانال ۲ متری و قرار دادن سنگ به قصد تسخیر و جمع آوری آب های عمقی و سحی و انتقال به داخل دره

در ضعف قانون یا ضعف در اجرا و برخورد و یا در بی خبری هستند ...

احداث و تخریب جاده دسترسی

چمن هایی که نابود شدند

همانگونه که در تصویر می بینید آبهایی که از عمق خاک به جمن می رسیدند از طریق کانال هدایت و چمن وسط خشک خواهد شد

در صحبتی که با ریاست محترم هیئت کوهنوردی  همدان داشتیم قرار گردیده در این خصوص طوماری در دفتر هیئت تهیه و به امضا علاقمندان و دلسوزان طبیعت برسد تا پیگیری های صورت گرفته با پشتوانه مردمی صورت گیرد که تاثیر گذاری بیشتر داشته باشد ضمن اینکه ظاهرا مخربین دارای مجوز نبوده و چنانچه مجوزی هم در کار باشد نمی تواند مستمسکی برای نابودی این منطقه نادر زیبا باشد.

و یک سئوال و توصیه  : چه کسانی در این تخریب ذی نفع هستند و به چه دلیل ؟؟؟ و آیا این تخریب میتواند رافع مشکل کم آبی باشد یا فقط تخریب می ماند و بس.

و دوم اینکه جناب آقای محمدی ریاست محترم محیط زیست همدان لطفا ببینید و شجاعانه از الوند بی دفاع - دفاع کنید

اینجا کجای ماجراست؟ ما کجای ماجرا هستیم؟ اگر صعودش سخت است، اگر سخت از حکایتهایی است که طی دو ماه گذشته بر سر ما آمده، مطمئن نیستم از پسش برآیم! مگر اعصابم از فولاد است؟ مگر تا کجا توان فریاد نکشیدن دارم؟ داستان رسیدن ما تا اینجا گفتنی نیست. حس کردنی است. چشیدنی است. اگر بر روی کاغذ بیاید خیانت به آن روزهاست. خیانت به آن ساعتهاست. کلمه نمی تواند آنچه لایق آن لحظات است را ادا کند. روی کاغذ آوردنش فقط کاستن از ارزش آن پایمردی هاست که به خرج دادیم. پس بهتر است که در خاطر خودمان بماند. بهتر که در سینه حبس شود. بهتر که تجربه ای باشد باید آینده ما. چرا که این از آن دست تجربه ها نیست که قابل انتقال باشد. تحمل صدها مشکل که پشت سر هم بر تو فرود می آیند فقط لمس کردنی است، چشیدنی است، فقط آرزوی ما این است، کسی مانند آنچه بر ما آمد را تجربه نکند. همین.

ده روز از پروازمان به پاکستان می گذرد. روز 19 خرداد را به یاد دارم که هنوز داشتیم توی فرودگاه پول جمع می کردیم! هنوز داشتیم یک دلار یک دلار حساب می کردیم! ولی زود گذشت. 4 روز بعد اسکاردو بودیم. از همان جاده زمینی. بزرگراه قراقروم معروف که بیشتر شبیه پیاده روهای خیابان ولیعصر است تا بزرگراه! اما انگار زمانه دست بردار نیست. از ما چه می خواهد نمی دانم. 6 روز است اسکاردو ماندگاریم. مجوز صعودمان صادر نمی شود. دیگر از خوردن و خوابیدن خسته ایم. دائماً این ترس لعنتی را دارم که اگر خرجی پیش بیاید از کجا باید پول بیاورم! سه روزی است که یک دلار پول را نگه داشته ام! رامین هم از دست ما دلخور است! می گوید چرا پول ندارید؟ چرا بدون پول آمده اید؟! حق دارد، آخر نمی داند که این قرار ما نبود. این تقصیر ما نبود. فقط در بازی رفتن یا نرفتن، نخواسته بودیم به خاطر300$ بازی را ببازیم . . . . . .