کوهستان الهم صل علی محمد و ال محمد و عجل فرجه
گزارش و تصاویر طبیعت ایران

چگونه بدانیم به اندازه کافی ورزش نمی کنیم؟ دستور العمل‌های ورزشی برای بچه‌های ۳ تا ۵ سال آیا عرق کردن باعث کاهش وزن و چربی سوزی می‌شود؟ علت حالت تهوع بعد از ورزش چیست؟ علت لرز کردن بدن چیست و چرا می‌لرزیم؟ چگونه بدانیم بدن مان کمبود کربوهیدرات دارد؟ اطلاعیه مهم! / خودداری از صعود به قلل مرتفع کشور به ویژه «دماوند»، «علم‌کوه» و «سبلان» در ایام تعطیل بهترین اپلیکشن های مخصوص کوهنوردان درخواست شفاف‌سازی در مورد خبر وقف کوه دماوند سلیت به جناب آقای دکتر «حمید مساعدیان» مسئول بخش جست‌وجو و نجات فدراسیون تسلیت فقدان کوه‌نورد فداکار زنده‌یاد «البرز زارعی» بررسی ساخت پد بالگرد به منظور ارتقای امداد رسانی هوایی در منطقه کوهستانی البرز مرکزی انعقاد تفاهم نامه با “بیمه سامان” / بهره‌مندی اعضای فدراسیون از شرایط ویژه انواع بیمه نامه‌ها بررسی ساخت پد بالگرد به منظور ارتقای امداد رسانی هوایی در منطقه کوهستانی البرز مرکزی آزمون‌های ورودی مربیگری درجه 3 کوه‌پیمایی تهران / تیر 1399 جلسه بررسی و مشکلات کوه‌های شمال تهران با شهرداری منطقه 1 گردهمایی اعضای منتخب ستاد اطلاع رسانی و پیشگیری از حوادث کوهستان گزارش تصویری / عملیات جستجوی هوایی جهت کوهنورد مفقود شده در منطقه علم کوه


قله دوشاخ

 

 



:: موضوعات مرتبط: پاییز 89، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : دو شنبه 25 ارديبهشت 1391

چطور یک کوله پشتی مناسب انتخاب کنیم؟

چطور یک کوله پشتی مناسب انتخاب کنیم؟

 

انجمن پزشکی کوهستان ایران: چه چیزهایی را هنگام خرید کوله پشتی باید مد نظر قرار دهیم؟ چه ویژگی های خاصی باید کوله پشتی داشته باشد؟

اینها سوالاتی است که من به هنگام خرید کوله پشتی از خودم می پرسم.

در نظر داشته باشید که ما نمی توانیم یک مدل و نوع خاصی از کوله پشتی را به شما پیشنهاد دهیم! موارد و پیشنهاد هایی که در این مقاله به شما ارائه می دهیم مبتنی بر تجربه ما از کوهستان و طبیعت گردی در ۲ دهه می باشد.

 

همیشه به یاد داسته باشید که یک کوله پشتی باید:


◄ طراحی مناسب و اندازه درستی داشته باشد.

 


◄ مطمئن و راحت روی پشت نشسته و اطراف کمر را بگیرد. (مخصوصا” هنگام افزایش وزن کوله)
 

 

 


◄ شانه ها و گردن را آزار ندهد، در غیر این صورت صدمات و آسیب های جبران ناپذیری را به دنبال خواهد داشت.
 

 

مواردی که هنگام خرید کوله پشتی باید در نظر بگیرید:


۱- طول مدت سفر:


اولین پاسخ را باید به این سوال داد که: چه فاصله ای را می خواهید طی نمائید؟

 طول برنامه و مقدار لوازم و وسایلی را که نیاز دارید را مشخص کنید.

 این به نوبه خود به شما کمک می کند تا اندازه و سایز کوله پشتی را انتخاب کنید.

اگر شما تازه کوهنوردی را شروع کرده اید باید بدانید که کوله پشتی برنامه های یک روزه

 با باری به وزن تقریبی ۵ تا ۷ کیلوگرم، با پیاده روی تا حدود ۱۳ کیلومتر با کوله پشتی های برنامه های چند روزه

با باری حدود ۱۵ کیلوگرم، و پیاده روی ۱۹ کیلومتر متفاوت بوده و فرق دارد.

علاقمندان و مشتاقان به کوهنوردی و طبیعت گردی معمولا” چندین کوله پشتی مناسب برای برنامه های مختلف دارند.

 

۲- مسیر کوه پیمایی:


از خود بپرسید مشخصات و ناحیه ای که می خواهید با کوله پشتی به آنجا بروید کدام است؟

شما می خواهید در یک مسیر ساده و نسبتا” آسان پیاده روی نمائید؟ یا تپه نوردی در یک مسیر باز و گسترده

 با کمی تلاش بیشتر را می خواهید آغاز کنید؟ و یا مسیرهای ناهموار با پستی و بلندی و سختی مسیر زیاد

 و جدی تری را انتخاب کرده اید؟ باید کوله پشتی را مناسب و مطابق با شرایط یاد شده انتخاب کنید.

اگر کوله پشتی به اندازه کافی بزرگ نیست و نمی توانید وسایل تان را تماما” داخل کوله پشتی قرار دهید،

 می توانید از تسمه هایی برای بستن وسایل اضافی و حمل آنها در انواع مسیرها استفاده نمائید

 ، ولی این ممکن است مشکلاتی را به همراه داشته باشد، به طور مثال: سر و صدا و یا گیر کردن به اطراف.

اگر می خواهید کوله شما به صورت یکنواخت و ثابت قرار گیرد باید لوازم داخل کوله را طوری قرار دهید که

هیچگونه فضای خالی بین آنها نباشد، و این وسایل هیچ تکان و لرزشی نداشته باشد،

 در غیر این صورت در صعود از شیب های تند و فرودها دچار مشکل خواهید شد.

 

۳- نوع سفر یا گردش:


فکر کنید که چطور دوست دارید به وسایل تان دسترسی داشته باشید. اگر شما میل دارید که قمقمه

 آب و کیسه غذای خود را در قسمت بالای کوله پشتی قرار دهید دیگر نیازی نیست که کوله پشتی شما حتما”

 

دارای قسمت های مختلف باشد، و یا اگر تصمیم دارید در کوهستان و طبیعت شب مانی داشته باشید،

نیاز به کوله ای دارید که بخش نگهداری وسایل شب، مثل: چادر و کیسه خواب را جدا داشته باشد.

 اگر می خواهید جدی تر به کوهنوردی بپردازید، باید وسایلی مانند: باتوم، گتر، طناب انفرادی و زیر انداز و

 … را با خود حمل کنید، باید کوله پشتی انتخاب کنید که برای این منظور طراحی شده باشد.

 اگر زیاد عکس می گیرید و لوازم و تجهیزات عکاسی با خود حمل می کنید نیاز به کیف یا کوله پشتی مخصوص عکاسی دارید.

 تا جایی که ممکن است خواسته هایتان را از یک کوله پشتی و وسایلی که می خواهید با آن حمل کنید با فروشنده در میان بگذارید.

 

۴- وزن کوله پشتی و مناسب بودن آن:


برای کوهنوردان حرفه ای داشتن چندین کوله پشتی با سایزهای مختلف و وزن های متفاوت از ضروریات است

 

. برای کوهنوردی به سبک ترین کوله پشتی ممکن نیاز دارید تا به شما اجازه حمل مواد ضروری را بدهد.

 برای خرید، کوله پشتی های مختلف را پس از پر کردن تست کنید و در نهایت یکی را که از همه راحت تر است انتخاب نمائید.

 وزن کوله پشتی که حمل می کنید نباید از ۲۵ درصد وزن خودتان بیشتر باشد.

 البته مواقعی است که مجبور به این کار می شوید و چاره ای نیست.

مثل: صعود های حرفه ای چند روزه که مجبور به حمل چادر و کیسه خواب و وسایل و تجهیزات فنی خواهید بود.

 ۵- اندازه و سایر کوله پشتی:


اگر قصد حرکت در مسیر چند روزه را با یک راهنما دارید باید یه کوله پشتی متناسب با مدت زمان برنامه انتخاب کنید.

 در این صورت به یاد داشته باشید که هر چقدر کوله شما بزرگ تر باشد و لوازم بیشتری بردارید

 کوله شما سنگین تر خواهد شد! (به یاد داشته باشید که وزن کوله باید با قدرت بدنی شما هم متناسب باشد)

 بنابراین همیشه سعی کنید کوچک ترین کوله ای را که در برنامه نیاز دارید حمل کنید،

به استثناء زمانی که قصد انجام صعودهای بخصوصی با لوازم و تجهیزات زیاد را دارید.

۶- آنچه که بدن به آن نیاز دارد:

از موارد دیگری که در انتخاب کوله پشتی باید در نظر گرفت مشخصات یا فیزیک بدن است.

آیا شما بلند قد و لاغر هستید؟ یا کوتاه قد و چاق؟ بدن تان از انعطاف پذیری خوبی برخوردار است یا خیر؟

آیا چهارشانه هستید؟ باید مطمئن شوید وزن کوله به طور راحت در بالا و اطراف باسن قرار گیرد،

نه اطراف شانه های شما. آیا مرد هستید یا زن؟ زیرا برای بانوان کوله های بر اساس نوع فیزیک آنها طراحی شده می شود.

نکته: کوله ای را انتخاب کنید که به نسبت دیگر کوله ها مناسب فیزیک بدن شما باشد

منبع www.mahziar.ir



:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : دو شنبه 25 ارديبهشت 1391

بیماری ژیلبرت" در کوهنوردان:

بیماری ژیلبرت" در کوهنوردان:

تالیف: دکتر حمید مساعدیان

عضو کمیسیون پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوردی

انجمن پزشکی کوهستان ایران: شاید برای شما یا برخی دوستان کوهنوردتان نیز اتفاق افتاده باشد که بعداز یک برنامه سنگین کوهنوردی (خصوصا در فصل زمستان) احساس بدن درد و کوفتگی کرده و برای چند روز چشمانی زرد داشته باشید.

تمامی این شرایط مربوط به بیماری بنام "سندرم ژیلبرت" است.

سندرم ژیلبرت یک بیماری ارثی است که در این افراد کبد توانایی دفع مواد سمی و زاید بدن را در شرایط حاد ندارد. کبد یکی از ارگانهای اصلی دفع مواد زاید بدن می باشد. در افرادی که بطور ارثی دارای این ژن می باشند بعد از یک برنامه سنگین کوهنوردی و فشاری که به جسم کوهنورد می آید مواد دفعی بسیاری که در بدن تولید می شود به سمت کبد رفته تا از کبد و از طریق کیسه صفرا دفع گردد. ولی کبد در شرایط بحرانی توانایی دفع این مواد زاید را ندارد. کبد این افراد در شرایط عادی مشکلی از نظر دفع این مواد سمی بدن ندارد و مشکلی برای فرد بوجود نمی آورد ولی در شرایط استرس، گرسنگی، خستگی، ورزش سنگین این توانایی دچار اشکال می شود.

سندرم ژيلبرت اختلالي شايع بوده كه حدود ۷٪ جمعيت را مبتلا ميسازد. و تمايل چشمگيري به جنس مذكر دارد. كه به صورت افزايش بيلي روبين (غيركنژوگه ) خفيف ظاهر میشود و بصورت زردي (بويژه در چشم ها )خود را نشان مي دهد. علت آن جهش در ژن ناحيه پروموتر یو . دی . پی گلوكورونيل ترانسفراز است. اين سندرم كاملا خوش خيم است و انزيمهاي كبدي طبيعي هستند. در تحقيقات جديد دیده شده كه استفاده از يك نوع اسيد امينه به نام اسيدامينه متيونين به صورت SAM دو بار در روز (۵۰۰-۱۰۰۰ م.گ) یکی از مسيرهاي توليد اين انزيم را فعال مي سازد (pathwayII) و در نتيجه باعث كاهش بيلي میشود.

بیماری ژیلبرت بصورت اتوزوم غالب منتقل میشود. یعنی اگر یکی از والدین دارای آن بیماری باشد احتمال انتقال ژن منفرد آن به هر کدام از فرزندان و بروز اثرات آن 50% است. ممکن است همه بیمارانی که دارای ژن معیوب می باشند علامت دار نباشند.

سندرم ژيلبرت شایع ترین اختلال ارثي متابوليسم بيلي روبين در كبد مي باشد. بر اساس يافته هاي اخير، تست ريفامپين قادر است به عنوان يك تست تشخيصي مورد استفاده قرار گيرد به نحوي كه باعث افزايش ميزان بيلي روبين سرم بيماران مي شود، اما در باره اثر آن بر ميزان بيلي روبين در افراد سالم اختلاف نظر وجود دارد.

File:Bilirubin.svg

Bilirubin


فشارهای عصبی، فعالیت فیزیكی شدید نظیر کوهنوردی و سرماخوردگی نیز در برخی افراد سبب بالا رفتن "بیلی‌روبین" خون، زرد شدن سفیدی چشم و بروز بیماری "ژیلبرت" می‌شود. "بیلی‌روبین" ماده‌ای است كه از شكسته شدن گلبول‌های قرمز تولید می‌شود. تشخیص این بیماری با معاینه كبد، طحال و انجام برخی آزمایش‌های خونی قابل تشخیص است، البته سونوگرافی كبد و طحال در این بیماران طبیعی است. درمان این بیماری، با شناسایی علت بروز بیماری در فرد و رفع آن، امكان‌پذیر است.

بر این اساس در صورتی كه علت بروز بیماری، فعالیت شدید فیزیكی باشد كاهش میزان فعالیت فیزیكی برای درمان بیماری و بهبود فرد ضروری است. پرهیز از گرسنی(وعدم تغذیه کافی و بموقع در کوهنوردی)، مصرف مایعات و مواد قندی بیشتر و كاهش فشارهای عصبی، در پیشگیری از ابتلا به این بیماری موثر است.

بيماري "ژيلبرت" يك اختلال خوش خيم ارثي است كه بر اثر افزايش بيلي روبين (ماده‌اي كه از شكسته شدن گلبول‌هاي قرمز توليد مي‌شود) در خون به دنبال گرسنگي در فرد بروز مي‌كند. سفيدي چشم در فرد مبتلا به اين بيماري تا حدودي زرد رنگ مي‌شود. اين بيماري، بيماري جدي نيست و با رفع علت آن به سرعت برطرف مي‌شود. از طريق معاينه كبد، طحال و انجام برخي آزمايشهاي خوني بيماري ژيلبرت در فرد قابل تشخيص است. اين بيماري نياز به يك دوره درمان جدي ندارد و فقط درمان فرد نيازمند شناخت عامل بروز بيماري و از بين بردن آن است. البته مصرف "اسيد فوليك" كه به صورت قرص در داروخانه‌ها موجود است، در درمان بيماري ژيلبرت نقش موثري دارد. مقدار مورد نياز روزانه "اسيد فوليك" كه از طريق غذا وارد بدن مي‌شود، در حدود ‪ ۲۰۰‬ميكروگرم است.

در صورت بروز علائم سندرم "ژیلبرت" یعنی بروز زردی چشم پس از مصرف آخرین دوز داروی فنو باربیتال ماده بیلی روبین بیش از 6-4 ساعت در بدن باقی نمیماند و از این خاصیت در درمان این بیماری استفاده می شود..

در "سندرم ژیلبرت" بیلی روبین تولیدی بدن تا حدود 4 میلی گرم در دسی لیتر در خون بالا می رود و این حالت موجب ایجاد چشمانی زرد ناشی از افزایش این ماده در خون است که با کمی استراحت و مصرف مایعات کافی خود بخود بعد از چند روز برطرف می شود. 

"سندرم ژیلبرت" یک بیماری ارثی است و فرد مبتلا برای درمان آن کاری نمی تواند بکند ولی گاهی برای کاهش این بیلی روبین اضافی در بدن و دفع آن از کبد همانطور که گفته شد می توان از داروی فنوباربیتال استفاده کرد که حتما باید توسط پزشک تجویز گردد. 

"سندرم ژیلبرت" معمولا در حوالی بلوغ تشخیص داده می شود و با استرس، خستگی، گرسنگی، روزه داری، کوهنوردی و ورزش سنگین و مصرف الکل آشکارتر می شود. در این شرایط بیمار با کاهش برداشت بیلی روبین توسط کبد و همچنین اختلال در کونژوگاسیون بیلی روبین در کبد مواجه می شود و این می تواند منجر به افزایش آن در خون گردد.



:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : دو شنبه 25 ارديبهشت 1391

روش های کمک به فردی که توسط سگ و گربه گاز گرفته شده است
 
 

گازگرفتگی  باعث تخریب پوست و بافتهای زیرپوستی انسان می گردد که معمولاً یک یا چند ناحیه از بدن در معرض این صدمات قرار می گیرد .این آسیب در اثر گاز گرفتگی سگ ،  گربه ، موش ، موش خرما ، خرگوش ، حیوانات وحشی و یا انسان رخ می دهد که در اثر آن باکتریهای بی هوازی و هوازی در محل صدمه قرار می گیرند .

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ،  گازگرفتگی سگ ۸۵ تا ۹۰ درصد از این علل را شامل می گردد و ۱۰-۵ درصد نیز ناشی از گازگرفتگی گربه است و ۵-۱ درصد بقیه مربوط به موارد دیگر است . بیشتر اوقات گازگرفتگی زمانی رخ می دهد که حیوان خود را در معرض خطر احساس کند. اغلب کودکان سنین مدرسه و خردسالان دچار این عارضه می گردند . سنین ۵ تا ۱۴ سال و پسران ۲ برابر دختران دچار این مشکل می گردند .

شیوع گازگرفتگی انسان نامشخص است ولی بیشتر در سنین ۲ تا ۵ سال اتفاق می افتد این صدمات در هنگام بازی ، فعالیتهای ورزشی ، مشاجره و دعوا و نیز سوءاستفاده از کودکان اتفاق می افتد .

گازگرفتگی بوسیله حیوانات خانگی مانند سگ و گربه یکی از حوادث رایجی است که ممکن است در خانه رخ دهد . در صورتی که سگ و گربه شما را گاز گرفته‌اند،‌ این نکات را رعایت کنید:

•چنانچه لازم باشد،با پزشک خود در میان بگذارید.
•جای زخم را به آرامی با صابون و آب بشویید.
•با حوله ی تمیز محل جراحت را فشار دهید تا خونریزی متوقف شود.
•از باند استریل برای پانسمان زخم استفاده کنید.
•محل زخم را بالاتر از قلب نگهدارید تا تورم کاهش یابد و از بروز عفونت جلوگیزی شود.
•در صورتی که به هاری مشکوک هستید،‌ به مقامات بهداشتی محلی گزارش کنید.
•استفاده از پماد آنتی‌‌بیوتیک  ۲ بار در روز تا وقتی که زخم بهبود پیدا کند.
در این موارد به دکترتان مراجعه کنید:

•اگر گربه شما راگاز گرفته باشد. گازگرفتگی گربه اغلب سبب عفونت می شود. در مورد یک خراشیدگی ساده نیازی پزشک ندارید، اما اگر زخم عفونت کرده باشد، باید به پزشک مراجعه کردند.
•اگر سگ دست  سر یا پای شما گاز گرفته است یا شکاف عمیقی در نتیجه گازگرفتن ایجاد شده است.
•اگر دیابت، بیماری کبدی، ‌ریوی ، سرطان، ایدز یا بیماری‌های دیگری دارید که می‌تواند توانایی شما برای مقابله با عفونت کاهش دهد.
• هر علائمی از عفونت دارید، از قبیل سرخی، تورم ،حرارت ، افزایش حساسیت، ترشح چرک از زخم یا  تب.
•اگر خونریزیی دارید که بعد از ۱۵ ثانیه  فشار متوقف نشده است یا فکر می کنید شکستگی استخوان دارید، آسیب رشته های عصبی یا جراحات جدی دیگر.
•اگز از آخرین باری که واکسن کزاز تزریق کرده‌اید، بیشتر از ۵ سال می‌گذرد (اگر چنین است، ممکن است نیاز به تزریق واکسن تقویت کننده داشته باشید)
•اگر حیوان وحشی یا حیوان خانگی شما را گاز گرفته‌ است که معلوم نیست واکسن هاری زده است یا نه، شما را گاز گرفته است.
پزشک‌تان این اقدامات را ممکن است انجام دهد:

•ممکن است برای آسیب‌دیدگی رشته‌های عصبی ، آسیب تاندون یا جراحت استخوان زخم بررسی و معاینه شود. همچنین پزشک علائم عفونت را نیز بررسی می کند.
•تمیز کردن زخم با محلول خاص و برداشتن هر بافت آسیب دیده (برداشتن نسج آسیب دیده).
•ممکن است از بخیه برای بستن جراحت ناشی از گاز گرفتگی استفاده شود، اما خیلی اوقات زخم باز نگه داشته می‌شود تا  بهبودی پیدا کند، چرا که به این ترتیب خطر عفونت کاهش می‌یابد.
•ممکن است برای جلوگیری ازعفونت آنتی‌بیوتیک تجویز شود.
•ممکن است لازم باشد اگر بیشتر از ۵ سال از واکسیناسیون کزازتان گذشته است، واکسن‌تان را تجدید کنید.

عوارض :

گازگرفتگی ها می توانند ایجاد عفونت شدید در محل بکنند و باعث ایجاد عفونتهای محل مفصل و یا استخوان گردند . اگر این گازگرفتگی در سر رخ دهد می تواند ایجاد مننژیت کند . شکستگیها و صدمات نخاعی – عصبی و نیز صدمات عروقی از عوارض آن می تواند باشد .

کارهای تشخیصی :

بررسی C.B.C و کشت خون ونیز عکسبرداری از محل ضایعه می تواند کمک کننده باشد .

توصیه‌ها یی که می‌‌تواند به شما کمک کند تا خودتان را در مقابل هاری محافظت کنید:

•سعی نکنید حیوانی را که نمی‌شناسید لمس کنید یا او را بزرگ کنید.
•ترتیبی دهید که اگر مسافرت یا شغل شما در معرض خطر گاز گرفتن بوسیله یک حیوان هار قرار می‌دهد، واکسن هاری بزنید.
•همه حیوانات خانگی‌تان را واکسن هاری بزنید، و اطمینان حاصل کنید که در صورت لزوم واکسیناسیون مجدد می‌شوند.
•اگر حیوانی را به کشور جدیدی می‌آورید، اطمینان حاصل کنید که همه مقررات قرنطینه را رعایت کرده‌اید

درمان و مراقبتهای اولیه :

زخمهای گازگرفتگی را باید با مقدار زیاد محلول نمکی ایزوتونیک شستشو داد و برای اینکه فشار کافی را در هنگام شستشو ایجاد کنیم از یک سر سوزن ۱۸ یا ۱۹ استفاده می کنیم . هر زخم را باید با حداقل  ۲۰۰ میلی لیتر از این محلول  شستشو داد . هنگام شستشو تکه ای از پوست و بافت تخریب  شده را باید جدا کرد .

صدمات روی مفاصل  حتماً با یک ارتوپد باید در میان گذاشته شود . بستن موقت  زخم تا رسیدن به یک مرکز تخصصی نیز مورد بحث است . ولی می توان آنتی بیوتیکها را به فرد مصدوم داد مثل آموکسی سیلین .

نشانه های بیماری هاری در سگ و گربه در سه مرحله ممکن است بروز یابد که عبارتند از:
 

 الف) مرحله اولیه: معمولایک تا ۳ روز به طول می انجامد و یکسری علائم مبهم درگیری سیستم اعصاب مرکزی وجود دارد.

 ب) مرحله تهییج

ج) مرحله فلجی

 در حیواناتی که علائم مرحله تهییج بروز یابد درگیر شکل خشمگین هاری می شوند، در صورتی که اصطلاح هاری آرام زمانی اطلاق می شود که علائم رفتاری ناشی از بیماری حداقل بوده و حیوان فقط فلجی را نشان دهد.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ،   تغییرات رفتاری شامل بی اشتهایی ناگهانی، خشمگین و عصبی شدن حیوان و حمله بدون ترس به انسان و حتی هر جنبنده دیگری است. در این شکل هاری، حیوان عصبی است و مردمک چشمش هم متسع است. فلجی ابتدا با فلج حلق و عضلات صورت همراه با ریزش فراوان بزاق از دهان و ناتوانی در بلع ظاهر می شود. مرحله فلجی بسرعت پیشرفت می کند و اغما و مرگ گریبان حیوان را می گیرد.

هر خشونت حیوان را نباید به حساب هاری گذاشت! مثلابرخی نژادهای سگ نظیر بیگل یا تریر به پارس کردن و سروصدا کردن مشهورند یا نژادهایی نظیر دابرمن و شیانلو به نگهبانی و حمله شناخته می شوند. به یاد داشته باشید تزریق واکسن هاری در سن ۳ ماهگی در کلینیک معتبر دامپزشکی و توسط دکتر دامپزشک و تکرار سالانه یا هر ۳ سال یک بار آن در سال های بعد که به تصمیم و توصیه دامپزشک مربوط است نقش مهمی در پیشگیری از ابتلای حیوان به این بیماری دارد.
راه اصلی ابتلای انسان به هاری، گازگرفتگی توسط حیوانات مبتلاست. دوره کمون هاری در انسان بین ۴ روز تا ۱۹ سال هم گزارش شده ولی معمول آن ۲۰ تا ۹۰ روز است. استرس، درمان با کورتون ها و نزدیکی محل گزش به مغز می تواند این دوره را کوتاه کند.

جلوگیری از بیماری کزاز ، هاری و هپاتیت از طریق روشهای متفاوت دارویی باید صورت گیرد



:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : دو شنبه 25 ارديبهشت 1391

کلاس یخ وبرف 22/2/91

با تشکر و سپاس فراوان از استاد عزیز و پیشکسوت جامعه کوهنوردی محمود نظریان که درتمام امور ما را راهنمایی و کمک می نمایند و به جرات میتوان گفت که کوهنوردی در جنوب تهران مدیون زحمات بی دریغ ایشان می باشد. اجرکم عندالله.

برای سلامتی ایشان و خانواده شان و تمام پیشکسوتان ورزش کوهنوردی صلوات

سرپرست:آقای رحمان رفیقی

عکاس: آقایان علی عسگری و حسن شادفر

منطقه :فشم ،حسن در



:: موضوعات مرتبط: بهار 91، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : دو شنبه 25 ارديبهشت 1391

عکسهایی طبیعت

دربند دره اوسون

بروجرد غروب گل دشت



:: موضوعات مرتبط: عکسهای طبیعت، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : چهار شنبه 20 ارديبهشت 1391

ملاحظات غذایی در کوه نوردی (قسمت اول)

ملاحظات غذایی در کوه نوردی (قسمت اول)

با تشکر از آقای دکتر حمید بذرافکن

انجمن پزشکی کوهستان ایران: یکی از مهمترین مسائل مطرح در کلی فعالیت های ورزشی رعابت نکات غذایی است. در ورزش کوهنوردی نیز این مسئله اهمیت بسیار بالایی دارد. در ادامه مطلبی که ارائه می شود فرای اصول تغذیه و پیرامون ملاحظات خاصی است که باید در تغذیه در کوهنوردی به آن ها دقت کنیم. این مطالب بر گرفته از مقاله ای منتشر شده توسط اتحادیه جهانی کوه نوردی است. اما از همه همنوردان عزیزی که این مطلب را مطالعه می فرمایند درخواست دارم که ملاحظات غذایی شخصی خودشان که حاصل تجارب ارزنده فردی و گروهی می باشد را در قسمت نظرات درج نمایند تا مورد استفاده همه دوستان قرار گیرد.  

 

مقدمه

"اهمیت دریافت کافی کالری و مایعات حداقل باید به اندازه اهمیت دریافت اکسیژن در نظر گرفته شود"

به طور کی در هر فعالیت ورزشی سلامتی و کارایی با تغذیه مناسب و دریافت کافی مایعات  تقویت می شود. البته معمولا گفتن این حرف از انجام آن در ارتفاع و یک محیط دور از دسترس و چالش بر انگیز خیلی راحت تر است.

زمانی که برای هر یک از حرفه های کوهنوردی آماده می شوید نکات بسیار مهم تغذیه ای را باید در نظر داشته باشید، خصوصا زمانی که مدت فعالیت طولانی تر می شود. با افزایش ارتفاع شما با کاهش اکسیژن و تطابق های پیچیده فیزیولژیک رو به رو می شوید. اشتها و ادراک طعم کاهش پیدا می کند. در این حالت فعالیت بدنی می تواند بیشتر از دو برابر انرژی نسبت به سطح دریا مصرف کند. حاصل این اتفاقات کاهش وزن و تغییر در ترکیب بدن ( درصد چربی و ماهیچه بدن) است.

 

دلایل کاهش وزن در ارتفاع

با فرض اینکه جیره کافی غذایی مطبوع تهیه شده باشد، به طور منظم آماده شده باشد و در آرامش نسبی مصرف شود هنوز هم ممکن است مشکلاتی سر راه مصرف کافی مایعات و خوراک وجود داشته باشد.

اشتها و ادراک طعم غذا هر دو در ارتفاع بالا سرکوب می شود. احساس سیری بیشتری به دنبال وعده غذایی کمتری به وجود می آید. این "بی اشتهایی کوهستان" که در ارتفاع حدود 3600 متر برای برخی و در اتفاع 5000 متر برای اغلب افراد رخ می دهد می تواند منجر به کاهش وزن قابل توجه ( 1 تا 2 کیلوگرم در هفته) شود. به نظر می رسد که این حالت بر اثر تغییر در سطح هورمون های بدن خصوصا هورمون لپتین در ارتفاع می باشد.

این کاهش وزن ارتباطی به علایم بیماری ارتفاع ندارد. همانطور که می دانید کاهش تعذیه یکی از علامت های بیماری ارتفاع است. در بیماری ارتفاع فرد احساس گرسنگی دارد اما به علت حالت تهوع و دیگر مشکلات تمایل و توانایی خوردن را ندارد.

عدم رعایت بهداشت فردی یکی از علل فراوانی است که می تواند سبب بروز اسهال شود که به نوبه خود سبب کاهش وزن و اختلال در آب و الکترولیت ها می شود.

دیگر علل کاهش وزن ممکن است شامل کاهش اشتها به علت تغییر در منوی غذایی، عادات فردی یا دوری از دوستان و خانواده باشد. خوردن و آشامیدن همچنین می تواند تحت الشعا نیاز به تمرکز بر فعالیت های فیزیکی، صعود و حتی بقای فرد قرار گیرد.

صرف نظر از سطح آمادگی فردی، کمبود اکسیژن هم می تواند سبب در تغییر در منبع انرژی بدن ( کربوهیدارت یا چربی) شود. و این می تواند در بین زنان و مردان هم متفاوت باشد.

ترکیب بدن هم همانطور که گفته شد با کاهش وزن در ارتفاع تغییر می کند. این تغییر به میزان ارتفاع، ترکیب عادی بدن فرد و جنسیت بستگی دارد. تعادل مایعات بدن هم در شرایط کمبود اکسیژن تغییر می کند.

آمادگی های لازم قبل از برنامه

1. چگونه تصمیم بگیریم که چه نوع جیره غذایی را با خود ببریم

انتخاب جیره غذایی برای برنامه به نیاز های غذایی افراد گروه و طول مدت برنامه بستگی دارد. قبل از برنامه حتما از سلامت دندان هایتان مطمئن شوید.

با توجه به اینکه در ارتفاع شانس این وجود دارد که کالری دربافتی از کالری مصرفی کمتر شود این نکته بسیار مهم که غذا مطبوع، خوش طعم و به آسانی قابل آماده کردن و مصرف باشد. به همراه داشتن مواد غذایی پر تراکم انرژی و کربوهیدات هایی که راحت آماده می شوند برای وعده های غذایی و حتی برای مصرف در طول صعود ( خصوصا کربوهیدرات ) یک استراتژی سودمند است. سعی کنید غذاهای متنوع مصرف کنید. به همراه داشتن انواع ادویه برای مطبوع کردن غذا در شرایط کوهستان بسیار مفید است.

این نکته را در نظر داشته باشید که ظرف غذایی که انتخاب می کنید به راحتی قابل تمیز کردن باشد. استفاده از درپوش در مصرف انرژی صرفه جویی می کند.  

حمل غذایی که در نهایت مصرف نخواهد شد هیچ سودی ندارد بنابراین در انتخاب غذا دقت کنید و تمایلات افراد گروه را حتما در نظر بگیرید. راحتی آماده شدن غذا در ارتفاع و در هوای سرد هم اهمیت بسیاری دارد.

نکات کلی که در انتخاب رژیم غذایی می تواند موثر باشد:

- رژیم نرمال غذایی

- عقاید مذهبی

- عادات خاص غذایی

- سن و جنسیت

- حساسیت ها و عدم تحمل غذایی

- وضعیت سلامتی ( مشکلات معده، دیابت و ...)

- سطح آمادگی فیزیکی

- ترکیب بدن

- ذائقه فرد

- داروهای مصرفی

در زمان تهیه غذا به نکاتی باید توجه کرد از جمله تاریخ مصرف، دمای نگهداری، وزن و بسته بندی غذا.

2. برای آمادی سازی و خوردن غذا در خانه تمرین کنید.

قبل از رفتن به برنامه به طور تمرینی در منزل غذاهایی را که در برنامه می خواهید مصرف کنید طبخ نمایید. غذاهای آماده، سبزیجات و میوه جات خشک و پودر ها را مصرف کنید. غذاهای مانند عدس، جو و خوراک های بدون آب حتما بابد قبل از مصرف کاملا در آب حل شوند و الا آب موجود در دستگاه گوارش را به خود جذب می کنند و سبب یبوست و ناراحتی مزاجی می شوند.

هوای گرم می تواند در ساختار غذا تغییر ایجاد کند و فساد آن را تسهیل نماید. هوای بسیار سرد نیز می تواند باعث یخ زدن و سفت شدن غذا و غیر قابل خوردن شدن آن شود.

3. سطح آهن خون را قبل از برنامه چک کنید.

قبل از رفتن به برنامه حتما سطح آهن خون خود را چک کنید و در صورت مناسب نبودن آن را به کمک پزشک اصلاح کنید. اصلاح فقر آهن گاه می تواند 3 تا 6 ماه زمان ببرد. زنان و افراد گیاه خوار در ریسک بالاتری برای فقر آهن قرار دارند. مناسب بودن سطح آهن خون نقش بسیار مهمی در روند صعود و هم هوایی دارد.

با تشکر از وبلاگ هوای رقیق

 


برچسب‌ها: تغذیه, تغذیه در کوهنوردی, تغذیه هیمالیانوردی

 



:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : چهار شنبه 20 ارديبهشت 1391

حرکات اصلاحی چیست؟


حرکات اصلاحی چیست؟

 

انجمن پزشکی کوهستان ایران: ورزش کوهنوردی از ورزشهایی است که بواسطه فعالیت طولانی و متعاقب ساعت ها صعود و حمل بار سنگین خصوصا در برنامه های زمستانی شرایط ویژه ای  در انقباض و انبساط عضلات خاص ایجاد می کند. کوهنوردان معمولا دارای اندام تحتانی و پاهای قوی و دستهای ضعیف تر ی هستند. بواسطه همین مشکل لازم است کوهنوردان با انجام حرکات اصلاحی در طول هفتهسعی نمایند نسبت به تقویت سایر عضلات خود اقدام نمایند تا از اندامی متناسبتر برخوردار گردند. در اینجا اصول حرکات اصلاحی شرح داده شده تا مورد استفاده کوهنوردان عزیز قرار گیرد.

اگر می خواهید بدانید ساختار قامتی شما در وضعیت طبیعی قرار دارد، اگر می خواهید از طبیعی بودن دامنه حرکتی مفاصل بدن خود اطمینان حاصل کنید .

اگر می خواهید از عوامل بروز دردهای ناشی از انحرافات مفصلی بیشتر بدانید

اگر می خواهید تناسب اندام و ظاهر خوشایند خود را حفظ کنید و از عوامل ایجاد ظاهر ناخوشایند جلوگیری کنید

اگر می خواهید خستگی حاصل از فعالیتهای روزمره را به تعویق بیندازید

اگر می خواهید از بروز برخی از آرتروزهای زودرس پیشگیری کنید.

باعلوم مربوط به شناخت ناهنجاریهای جسمانی و حرکات اصلاحی بیشتر آشنا شوید.

خواننده گرامی شاید شما احساس می کنید بدون انجام حرکات سخت ورزشی هم زندگی خوب و لذت بخشی دارید و به همین دلیل نیازی به اختصاص دادن زمانی مناسب جهت انجام حرکات ورزشی هدفدار و برنامه ریزی شده را لازم نمی بینید،اما:

آیا می دانید کم تحرکی ،اضافه وزن،چاقی و عادت های غلط از عوامل ایجاد کننده درصد زیادی از ناهنجاریهای جسمانی می باشند؟

آیا می دانید کاهش دامنه طبیعی حرکت مفاصل عامل بروز اختلال در وضعیت طبیعی بدن میباشد و محدودیت های حرکتی را ایجاد می کند؟

آیا می دانید هرگونه اختلال در وضعیت طبیعی مفاصل و عضلات فعالیتهای اصلی و روزمره انسان مانند خوابیدن،نشستن،ایستادن و راه رفتن را تحت الشعاع خود قرار خواهد داد؟

آیا می دانید محدودیت حرکتی در یک مفصل یکی از مهمترین عوامل بروز دردهای مفصلی و ایجاد آرتروز زودرس خواهد شد؟

آیا می دانید ناهنجاریهای جسمانی علاوه بر مشکلات جسمانی می تواند زمینه ساز بروز اختلالات روحی ،روانی و اجتماعی باشد؟

آیا می دانید شناخت ناهنجاریهای جسمانی و حرکات اصلاحی به شما کمک میکند بطوریکه:

1- می توانید با شناخت عوامل ایجاد کننده ناهنجاریها آنها را حذف یا کنترل کنید.

2- می توانیدبا آگاهی  از عوارض ناشی از ناهنجاریهای جسمانی از گسترش آن جلوگیری کنید.

3- میتوانید با تمرینات اصلاحی بسیار ساده ، خوابی خوش، نشستنی راحت، ایستادنی متعادل و راه رفتنی لذت بخش داشته باشید.

با ارائه سلسله مباحث شناخت ناهنجاریهای جسمانی و حرکات اصلاحی قصد داریم هر هفته یکی از ناهنجاریهای جسمانی را معرفی تا ضمن شناخت عوامل ایجادکننده و عوارض ناشی از آنها ،راههای تشخیص وجود ناهنجاری و طریقه اصلاح آنرا ارائه نمائیم زیرا معتقدیم حرکات و تمرینات اصلاحی عمر را زیاد نمی کند ولی زندگی را لذتبخش خواهد کرد.

ضمنا" پیگیری این مطالب را به شما هم که احساس می کنید در وضعیت جسمانی کاملا" طبیعی هستید، توصیه می کنیم زیرا با روش های بسیار ساده می توانید به راحتی طبیعی بودن دامنه حرکتی مفاصل و ساختار قامتی خود را ارزیابی کنید.

بطور کلی حرکات اصلاحی به کلیه حرکات و تمرینات و روشهایی گفته می شود که جهت رفع یا پیشگیری از ضعفهای(جسمانی ،عضلانی،ارگانیکی و هماهنگی)بکار می رود.

قبل از ارائه تمرینات اصلاحی ابتدا بایستی ناهنجاریهای غیرقابل اصلاح و ساختاری را از انواع قابل اصلاح تفکیک نمود، که معمولا" با دانستن عوامل ایجادکننده تفکیک آنها به راحتی قابل تشخیص می باشد.

الف)اصلی ترین عوامل ایجادکننده ناهنجاریهای ساختاری و غیرقابل اصلاح

1-اختلالات ژنتیکی و مادرزادی

2-بیماریهاو صدماتی که با ایجاد محدودیت و نقص ارتوپدیک،مفصلی و سیستم کنترل عصبی عضلانی همراه است.

3-کمبود محرکات رشدی مثل نورآفتاب،موقعیت جغرافیایی وآب و هوا و تغذیه نامناسب

     4-وضعیتهای روانی و شخصیتی

     5-مسائل فرهنگی ،تربیتی و نژادی

     6-تیپ بدنی مثلا" افراد چاق یا خیلی قدبلند

     7-کهولت سن

که البته در مواردی پس از حذف یا تعدیل عامل ایجاد کننده و تجویز پزشکان و متخصصین امر می توان تاحدی با حرکات اصلاحی واستفاده از  وسایل کمکی نسبت به پیشگیری اقدام و یا ازانتقال به مفاصل دیگر و گسترش ناهنجاری های ساختاری جلوگیری بعمل آورد.

ب)اصلی ترین عوامل ایجاد کننده ناهنجاریهای جسمانی قابل اصلاح

باید توجه داشت که با تغییراتی در شیوه انجام فعالیتهای روزمره زندگی و با تمرینات اصلاحی می توان از بروز این دسته از ناهنجاریها و گسترش یا انتقال آنها به مفاصل دیگر جلوگیری بعمل آورد.

(تذکر! ناهنجاریها هم اگر به موقع شناسایی و اصلاح نشوند ،می توانند به نوع ساختاری و غیر قابل اصلاح تغییر شکل داده و عامل انتقال ناهنجاری به مفاصل مجاور خود شوند)که عبارتند از:

1-  فقر حرکتی و عدم استفاده از دامنه حرکتی طبیعی مفاصل که به مرور باعث ضعف و یا کوتاهی گروهی از عضلات اطراف مفاصل کم تحرک خواهد شد.

2-   عادات نامناسب یا غلط در خوابیدن،نشستن ،ایستادن ،راه رفتن و حمل اشیا

3-  وضعیت شغلی و اتخاذ شرایط خاص بدنی جهت انجام امور شغلی و زندگی و بطور کلی عدم رعایت اصول ارگونومی در محیط کار و زندگی

4-  تقلید الگوهای رفتار حرکتی و اتخاذ وضعیت های نامناسب برای همسان سازی ظاهری با شخصیت های اجتماعی،ورزشی و هنری

5-  استفاده از پوشاک نامناسب مثل کفش تنگ و عدم استفاده از وسایل کمکی مثل عینک و سمعک برای کسانی که ضعف بینایی یا شنوایی دارند.

6-   استفاده از تجیزات نامناسب در محیط کار و تحصیل و زندگی مثل: میزو صندلی و ...

7-   عدم رعایت توازن بین جذب و مصرف کالری که منجر به اضافه وزن خواهد شد.

 انواع ناهنجاریهای جسمانی

با توجه به اینکه اضافه  وزن از عوامل ایجادکننده و تشدید ناهنجاریهای جسمانی می باشد و توجه به آن در اولویت میباشد،لذا تصمیم گرفته ایم از ناهنجاریهای اندام تحتانی اغاز کنیم:

*ناهنجاریهای پا:

1-کف پای صاف                    2-کف پای طاقدیسی             3-پای چرخیده به خارج

4-پای چرخیده به داخل             5-اینورژن                         6-اورژن

7-شست کج                         8-انحراف سایر انگشتان

*ناهنجاریهای زانو:

1-زانوی پرانتزی                   2-زانوی ضربدری                     3-زانوی عقب رفته

4-زانوی خمیده                    5-زانوی فیکس شده

*ناهنجاریهای لگن

1-لگن چرخیده به جلو              2-لگن چرخیده به عقب                  3-لگن نامتقارن

*ناهنجاریهای ستون مهره ها:

1-کمر گود(لوردوز)              2-کمر صاف

3-پشت گرد(کیفوز)                 4-سر به جلو

5-انحراف جانبی ستون مهره ها(اسکولیوز)

6-گردن کج                                    7-پشت تابدار

*ناهنجاری شانه ها

1-افتادگی شانه ها                           2-شانه های گرد

 تهیه کننده: اکبرچاوشیان دبیر و مسئول کمیته حرکات اصلاحی هیئت پزشکی ورزشی استان کرمان- مدرس حرکات اصلاحی دانشگاه فنی و حرفه ای

برگرفته از سایت فدراسیون پزشکی ورزشی



:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : چهار شنبه 20 ارديبهشت 1391

علت کمردرد و چگونگی درمان آن

علت کمردرد و چگونگی درمان آن:

 

انجمن پزشکی کوهستان ایران: ورزش کوهنوردی از ورزشهایی است که بواسطه فعالیت طولانی و یکنواخت ساعت ها صعود و حمل بار سنگین خصوصا در برنامه های زمستانی می تواند زمینه ساز بروز کمردرد های مزمن گردد. شناخت علل بروز کمردرد و پیشگیری از بوجود آمدن آن و درمان آن می تواند از بروز دردهای مزمن در ناحیه لومبوساکرال(ناحیه گودی کمر) بکاهد. در این مقاله شناخت شما را به علل و چگونگی درمان کمردرد آشنا می کنیم:

اختلالات مکانیکال ناحیه لومبوساکرال شایع‌ترین علت دردهای کمری است، دردهای مکانیکال ناحیه کمر، به طور ثانویه یا ناشی از استفاده بیش از حد از ساختمان‌های آناتومیکی طبیعی (مثل Back strain) و یا بدنبال تغییر شکلهای ساختمانهای آناتومیکی مثل فتق دیسک هستند که ما در ایـن مطلب بـه بـررسی Back strain مـی پردازیم.

90درصداز دردهای کمری از نوع مکانیکال و از این مقدار حدود 60 تا 70 درصد از آنها مربوط به Back strain است. این عارضه در اثر اعمال استرس‌های مکانیکال در ناحیه کمر ایجاد می شود و علت ضایعه همیشه مشخص نیست. اما ممکن است مربوط به ضایعات لیگامانی یا عضلانی به علت یک حمله ضربه ای مشخص و یا استرسهای مکانیکی دائمی باشد.

علاوه بر نیروهای طبیعی که طی حرکات به ناحیه مذکور اعمال می شود، نیروهای بیشتری مثلاً در هنگام بلند کردن اشیای سنگین به این ساختمان ها اعمال می شود و بسته به نوع حرکت، یک سری از عضلات فعال میشوند.

کمر درد ناشی از Back strain می تواند به 3 دلیل اصلی ایجاد شود:

1نیروهای غیرطبیعی به ساختمان های طبیعی اعمال شود:

یک کمر طبیعی با همراهی انقباضات عضلانی که فشار بر ساختمان‌های لیگامانی را کم می‌کند ، می‌تواند نیروهای اعمال شده را برای مدت معینی تحمل کند. اگر جسمی که شخص مجبور است آن را نگه دارد، بیش از حد سنگین باشد و یا اینکه در فاصله زیادی نسبت به مرکز حرکتی ناحیه کمر نگه داشته شود به علت بزرگ بودن گشتاور وزن، تون عضلانی ناحیه برای مقابله با آن افزایش می یابد.

نگهداشتن یک وزنه در فاصله ی مناسبی از بدن اما در مدت زمانی طولانی نیز می تواند سبب پرکاری عضلات شود. ایستادن و نشستن در وضعیت خمیده علاوه بر پرکاری عضلات ناحیه ی کمر نیز می تواند سبب اعمال نیروهای اضافی و بیش از حد به دیسکهای بین مهره ای گردد.

وقتی عضلات برای نگهداری وضعیتهای ذکر شده خسته شوند، فشار نیروها به لیگامانها که خاصیت ارتجاعی کمتری دارند و مستعد تولید درد هستند، منتقل می گردد.همچنین در این وضعیت ها افزایش فشار داخل دیسکی را خواهیم داشت که از نظر تئوری می تواند عامل درد باشد.

خستگی عضلانی نیز بدلیل تجمع مواد زاید و کم خونی، عامل درد است.

اسپاسم های عضلانی ناشی از خستگی با کشیدن پوست و تحریک آن، درد دیگری را به دردهای قبلی اضافه میکند.

2نیروهای طبیعی به ساختمانهای غیرطبیعی اعمال شود:

در صورتی که نقایصی در ستون فقرات اعم از مفاصل، استخوانها، لیگامانها، بافتهای عضلانی و یا ترکیبی از آنها وجود داشته باشد، نیروی بیش از حد به ستون فقرات وارد می شود.

به طور مثال کوتاهی و سفتی همسترینگها باعث اختلال در ریتم کمری و لگنی می گردد، به طوری که با محدود شدن حرکت لگن، بیشتر حرکت در ناحیه ی کمری انجام می شود.

متعاقب این مسئله با کشش بیش از حد لیگامانی، درد ایجاد می شود. تکرار این کشش ها بدلیل طویل کردن لیگامانهای محدود کننده ی حرکات، می تواند موجب تحرک زیاد و ناپایداری مفاصل کمری گردد.

متضاد این حالت، سفتی ناحیه کمری است، به طوری که کمر به علت کوتاهی و فیبروز عضلات خلفی نمی تواند کاملاً خم شود و بنابراین نمی تواند به درستی در ریتم کمری لگنی شرکت کند.

تلاشی که شخص در جهت فلکسیون بیشتر می کند سبب کشیده شدن بافتهای فیبروزه ی عضلات پشتی و لیگامان طولی خلفی می گردد و درد تولید می شود.

3نیروهای طبیعی به ساختمان های طبیعی بدون آمادگی قبلی اعمال می شود:

انواع انقباضات عضلانی برای شروع حرکت لازم هستند. هر حرکتی که انجام می شود باید از نظر شدت انقباضات مورد انتظار، سرعت عمل و میزان و وسعت آنها برای آن زمان و فاصله لازم است، درجه بندی می شود.

انقباض ممکن است شدید باشد و سبب حرکت زیاد و بیش از حد گردد. این حرکت چون بیش از حد تحمل فیزیولوژیک لیگامانها و بافتهای مفصلی است، می تواند مضر باشد و منجر به صدمات از نوع ماکروسکوپیک یا میکروسکوپیک شود، اما به تنهایی نمی تواند عامل درد و ناتوانی باشد.

برای مثال در هنگام بلند کردن یک چمدان که خالی به نظر می رسد، انقباضات عضلانی در حد آن کـار صـورت می گیرد. اما چمدان اگر سنگین باشد این انقباضات کافی نخواهد بود و بنابراین حرکت با اعمال نیروی زیادی همراه خواهد بود. عکس این حالت هم به علت عدم تناسب انقباضات عضلانی می تواند با فشار زیادی همراه گردد.

اگر در چنین حالتی ستون فقرات در یک وضعیت نامناسب باشد (مثلاً خم شدن و چرخش) ضایعه شدیدتری را ایجاد می کند. در مجموع وقتی این نیروها به ناحیه ی کمری اعمال شود، باعث بروز درد کمر می شود که شایعترین شکایت فرد است .درد ممکن است به صورت موضعی و یا انتشاری (Repheral) باشد اما ریشه ای (Radical )نیست. با گذشت زمان درد ممکن است در منطقه ی وسیعتری احساس شود.

این افزایش تدریجی درد مربوط به تورم ساختمان های ضایعه دیده و همزمان با آن انقباض محافظتی و رفلکسی عضلات مجاور ناحیه درگیر می باشد.

درد و سفتی بعد از خواب و در روز بعد اتفاق می افتد.

فلکسیون و اکستانسیون و مجموعاً هر حرکتی که سبب انقباض بافتهای ضایعه دیده شود، تولید درد می کند.

درمان کلی

فعالیت های فیزیکی کنترل شده ،استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، شل کننده های عضلانی، فیزیوتراپی است.

فعالیت های فیزیکی کنترل شده

-وضعیت هایی که در زیر ذکر می شود هم برای درد ناشی از Back strain و هم دردهای ناشی از فتق دیسک مناسب است.

-هنگام خواب همیشه از تشک سفت استفاده کنید به طوریکه تشک در ناحیه کمر گود نشود.

-هرگز روی شکم نخوابید.

-در خوابیدن به پهلو یک بالش نازک بین 2 زانو قرار دهید.

- یک بالش کوچک زیر زانو قرار دهید.

-نشستن بر روی زمین توصیه نمی شود زیرا به کمر و زانو فشار می آورد.

-اگر مجبورید روی زمین صاف بنشینید، به جایی تکیه دهید و کمر و پشت را صاف نگه دارید و قوز نکنید. اگر روی صندلی می نشینید، از صندلی دسته دار و تا حدامکان بدون چرخ و دارای ارتفاع و پهنای مناسب استفاده کنید.

-طوری بنشینید که از زانو بالاتر از ران قرار گیرد. از زیرپایی استفاده کنید.

-هر 20 دقیقه یک بار از جای خود بلند شوید و حداقل یک دقیقه حرکت کنید و راه بروید.

-در زمان ایستاده از چهارپایه کوتاهی به ارتفاع 15 تا 20 سانتی متر در زیر یک پا استفاده کنید به طوریکه یک زانو خم شده

-روی چهارپایه قرار گیرد. پس از 10 دقیقه پا را جابجا کنید.

-در موقع راه رفتن کمر خود را راست نگه دارید. شانه ها را به عقب دهید. سینه ها را به جلو داده و شکم را تو ببرید. کفش راحت بپوشید. کفش پاشنه بلند منجر به ناراحتی کمر و پا می شود.

-هنگام بلند کردن اجسام از روی زمین،در این وضعیت زانو را خم کرده، سپس نشسته و جسم را از روی زمین بلند کنید.

-برای بلند کردن اشیاء کمر خود را خم نکنید زیرا فشار وارد به کمر چندین برابر می شود.

-هرچه بدن از جسم دورتر باشد فشار وارد بر ستون فقرات بیشتر است و هرچه نزدیکتر باشد فشار وارده کمتر خواهد بود. بنابراین هر چه می توانید بدن خود را به جسم نزدیکتر کنید.

-در هنگام حمل بار با دو دست بهتر است آن را روی شانه قرار دهید.

-اگر مجبورید بار را در جلوی بدن بگیرید، بار را هر چه نزدیکتر کنید و به شکم بچسبانید. همچنین عضلات شکم را سفت و گودی کمر را صاف کنید.

-در زمان هل دادن و کشیدن اشیا تا حد امکان از خم کردن کمر جلوگیری نمایید. از هل دادن یا کشیدن اجسام سنگین به تنهایی خودداری کنید. ولی اگر مجبور شدید بهتر است پشت خود را به جسم سنگین تکیه دهید و با فشار عضلات پا و ران جسم را هل دهید.

-وضعیت رانندگی کردن باید مانند نشستن باشد تا حد امکان پایتان به پدال های اتومبیل نزدیک باشد و کمر به صندلی بچسبد. در صورت امکان حین رانندگی از پشتی طبی استفاده کنید.

-فاصله مناسب از فرمان باید به اندازه ای باشد که اگر دست ها به صورت قیچی از روی یکدیگر عبور کنند راننده مجبور به حرکت به طرف جلو نشود.

-در موقع بغل کردن کودک قوانین بلند کردن اجسام را به کار ببرید. هرجا احتمال لیزخوردن وجود دارد احتیاط کنید. چربی

-کف آشپزخانه را شسته و کف آشپزخانه را خشک کنید. برای خرید و حمل اجسام از چرخ دستی استفاده کنید. برای رسیدن به جسمی که بالای سرتان است هیچ وقت پاشنه ها را بلند نکنید. بلکه بهتر است یک چهارپایه زیر پای خود قرار دهید.

وسایل فیزیکی

کیسه های یخ و یا اسپری های سردکننده، موج کوتاه (short wave Diatermy) ، کیسه های گرم (Hot pack) ، امواج ماوراء صوت (ultera sound)، امواج مادون قرمز (In fra Red) ، TENS (Transcutaneous Electrical Nerve Stimulation) و تحریکات با ولتاژ بالا (Hiah voltage stimulation) نمونه هایی از این وسایل هستند.

ورزشهای مناسب برای پیشگیری و درمان کمر درد.

ورزشهای مناسب شامل پیاده روی و دویدن مداوم در سطح هموار، شنا و دوچرخه سواری می باشد. افراد مبتلا به کمر درد باید همیشه با رژیم غذایی مناسب و ورزش، تناسب اندام و وزن مناسب خود را حفظ نمایند.

منابع:سایت پزشکان بدون مرز و کتاب فیزیوتراپی در ضایعات ارتوپدی نوشته نسرین ناصری.

مریم پوراحمدی - فیزیوتراپیست هیات پزشکی ورزشی استان گیلان 

برگرفته از سایت فدراسیون پزشکی ورزشی



:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : چهار شنبه 20 ارديبهشت 1391

دگزامتازون و ارتفاع

دگزامتازون و ارتفاع

این مطلب صرفا هشداری است برای موارد مصرف ناصحیح دگزامتازون در ارتفاع و به هیچ عنوان بیان کننده

موارد مصرف یا عوارض این دارو نیست.

دقت کنید طبق قانون مسئولیت تجویز دارو همیشه با پزشک است.

نگاهی کوتاه به  آمپول دگزامتازون :

آمپول دگزامتازون دارویی است که توسط اکثر کوهنوردان در کوهستان جهت پیشگیری و درمان علائم بیماری ارتفاع بکار می رود  این آمپول از نظر علمی جز دسته کورتیکو استرویید ها (کورتون ها) طبقه بندی میشود داروی خوبی در کنترل سردرد و استفراغ ناشی از ارتفاع است . بصورت قرص و آمپول در بازار وجود دارد که در کوهنوردی بیشتر از آمپول آن استفاده میشود. از عوارض آن می توان به آسیبهای معده و افزایش فشار خون اشاره کرد که بطور کلی در این بیماران (فشار خونی و ناراحتی های فعال معده )باید با احتیاط مصرف شود گرچه در مجموع در استفاده مقطعی تک دوز تقریبا میتوان گفت دارویی کم خطر و کم عارضه است و میتوان در اکثر افراد بخصوص در افراد جوان در شرایط خاص از آن استفاده کرد.

چه کسی میتواند اجازه تزریق دارو را بدهد؟

در شرایط عادی و در مکانهای شهری مسئولیت تجویز دارو فقط و فقط با پزشک است و هیچکس دیگری حتی سایر افراد شاغل در رشته های پزشکی و بالینی (چون داروسازان - پرستاران و ...)اجازه تجویز دارو را ندارند و در صورت تجویز دارو و بروز عارضه با مشکلات قانونی مواجهه میشوند. اما در کوه جایی که دسترسی به پزشک و سیستمهای درمانی وجود ندارد کوهنوردان گاه مجبور به تجویز دارو میشوند گرچه از نظر قانونی این مسئله کماکان میتواند منجر به مشکل شود اما ظاهرا چاره ای هم نیست و کوهنوردان باید نحوه استفاده از بعضی از داروهای خاص را بدانند.

چه موقعی باید دارو را تجویز کرد؟

فردی حین صعود دچار عارضه می شود و نیاز به تجویز آمپول پیدا میکند (فرض را بر این می گذاریم که مصدوم واقعا نیاز به دارو دارد و تشخیص درست است) ایا می توان به او در کوه آمپول زد ؟

به این چند مثال دقت کنید:

فردی قصد صعود به قله دماوند از جبهه جنوبی دارد عصر هنگام به بارگاه سوم میرسد سر درد دارد و حالت تهوع.می توان برای او داروی ضد تهوع یا دگزامتازون تزریق کرد؟

فردی در هیمالیا در کمپ اول یا دوم دچار علائم ارتفاع زدگی میشود می توان به او آمپول دگزامتازون داد؟

آیا دادن دگزامتازون در شرایط فوق مجاز است؟

دقت کنید که از داروی تزریقی هنگامی استفاده می شود که حال بیمار به گونه ایست که چاره ای دیگر نداریم.

گرچه استفاده از آمپول دگزا متازون در ارتفاع علائم ارتفاع زدگی را کنترل می کند اما این بهبودی موقت است. در اصل فقط یک درمان علامتی است و شما بدین وسیله سیتم هشدار بدن در برابر ارتفاع را(سردرد - استفراغ) از کار می اندازید بدون اینکه بدن با ارتفاع سازگار شده باشد.از طرفی دگزامتازون  مقداری احساس بهبودی و توان بدنی خوب در بدن ایجاد می کند و خستگی٬ درد عضلانی و کوفتگی ها را ازبین می برد که نتیجه آن این است که فرد احساس توانی کاذب در خود می کند. و بدون اینکه از توان بدنی خود برآورد مناسبی داشته باشد و با ارتفاع سازگار شده باشد خود را آماده صعود می بیند این برآورد اشتباه اگر منجر به ادامه صعود توسط فرد شود میتواند فاجعه به همراه داشته باشد .

زیرا فرد در ارتفاعات بالاتر جایی که نیاز به سازگاری بیشتری با ارتفاع دارد٬ به توان بیشتر برای بازگشت و فعالیت  نیازمند است  بدون سازگاری و توان مناسب قرار دارد. علائم ارتفاع زدگی در او تشدید می شود٬ توانش برای ادامه حرکت بعد از بین رفتن نیروی کاذب ناشی از دگزامتازون به شدت تحلیل رفته است. همنوردان وی در ارتفاع بالاتر توان کمتری برای امداد دارند و بازگشت بسیار دشوار تر است و حادثه بسیار جدی و نزدیک ... .

اگر  حوادث سالهای اخیر  کوهنوردی را مروری کوتاه بنماید ردپای این برآورد ناصحیص افراد ازخود را بدنبال تزریق دگزامتازون بخوبی خواهید دید.

ادامه صعود توسط فردی که دچار علائم ارتفاع زدگی شده است با تزریق دگزامتازون یعنی:  حادثه

چه باید کرد؟

به همه کوهنوردان عزیز توصیه اکید میکنم که توان بدنی خود را و میزان سازگاریشان را با ارتفاع همیشه قبل از تزریق دارو بر آورد کنند. اگر علائم آنها شدید نیست تنفس مناسب دارند٬ سردرد خفیف دارند و اشتهایشان نسبتا خوب است در تجویز این دارو تعجیل نکنند تا بتوانند برآورد درستی از آمادگی خود برای صعود داشته باشند.و همیشه به یاد داشته باشند که اگر اوضاع به گونه ای است که نیاز به تجویز دگزامتازون دارند دیگر صلاحیت صعود ندارند.اجازه ندهید سرخوشی و توان کاذبی که بعد از تزریق دگزامتازون پیدا می کنید شما را فریب دهد و باعث شود زمانی متوجه کاهش توان بدنیتان و ناسازگاریتان با ارتفاع شوید که بسیار دیر شده است.

اگر اوضاع به گونه ای است که نیاز به تجویز دگزامتازون دارید بیاد داشته باشید ( و هرگز فراموش نکنید) که دیگر صلاحیت صعود ندارید.

به همه مسئولین تیم ها توصیه اکید می کنم که دقت کنند کوهنوردی که دگزامتازون تزریق کرده دیگر صلاحیت صعود ندارد مبادا بهبودی نسبی بعد از تجویز دگزامتازون آنها را در برآورد توان همنوردشان در صعود به اشتباه بیندازد.

به همه پزشکان وهمکاران عزیز و کسانی که در کوه به هر دلیل برای تجویز دارو به کوهنوردان تصمیم میگیرند توصیه میکنم که هیچگاه تا مطمئن نشده اند که کوهنورد دارای علائم ارتفاع زدگی٬ قصد فرود دارد به او دگزامتازون تجویز نکنند و ابتدا از قصد او  برای بازگشت و تصمیم سرپرست برای این کار مطمئن شوند سپس اقدام به تجویز دارو کنند.حتی اگر مجبور شوند وی را با حال بد راهی فرود کنند و در راه برای وی دگزامتازون تزریق کنند.

و بطور خلاصه یک اصل مهم و همیشگی را بیاد داشته باشید:

دگزا متازون در ارتفاع به شما کمک میکند تا بتوانید با برطرف کردن موقت علائم ارتفاع زدگی به سلامت فرود بیایید و و یا شبی را بسلامت بگذرانید تا فردا فرود بیاید و هیچگاه دارویی برای ادامه صعود نیست.

یک اصل مهم و همیشگی را بیاد داشته باشید:

دگزامتازون به شما کمک میکند تا بتوانید به سلامت فرود بیاید و خود را از خطر دور کنید.

این دارو هیچگاه شما را آماده صعود نمیکند.

تجویز دگزامتازون به فردی که در ارتفاع دچار مشکل است و ادامه صعود توسط او یعنی حرکت به سوی حادثه و حادثه در بیشتر مواقع پایان خوشی ندارد.

 

 



:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : سه شنبه 19 ارديبهشت 1391

صعود تا آخرین نفس - فرود به امان خدا

حتما تا آخرش بخونید

برای صعود هیچگاه دیر نمی شود اما برای فرود٬ گاه خیلی زود دیر میشود

 

صعود تا آخرین نفس - فرود به امان خدا

اینجا که ما هستیم

درس گرفتن از حوادث بد ترین ٬دیرترین و شاید پرهزینه ترین نوع آموختن است.اما برای ما ها که حتی بعد از حوادث هم از آنها درس نمیگیریم و اشتباهات گذشته را باز تکرار و تکرار میکنیم و بر آنها پا میفشریم شاید آموختن از حوادث نه تنها بد نباشد که پیشرفتی بزرگ نیز به شمار آید. از پیش اندیشیدن و پیشگیری کردن از حوادث احتمالی آرزویی است که شاید نسل ما برآورده شدنش را در این سوی دنیا که ما هستیم نبیند و باشد برای نسل های بعدی.آنچه فعلا ما باید برای رسیدن به آن تلاش کنیم همین آموختن از حوادث و تکرار نکردن اشتباهات است آرزویی که شاید نسل ما برآورده شدنش را با تلاش و کوشش بسیار بدست آورد.شاید!

در سلسله بحث هایی که از پست های قبلی شروع شده است می کوشم بدون اینکه بیش از حد وارد جزییات و مصادیق شوم آنچه را از خواندن چند باره گزارشهای حوادث اخیر آموخته ام بنویسم پیدا کردن مصادیق و یافتن رابطه ها باشد برای شما

یکی از حوادثی که امروزه گریبان کوهنوردی ما را گرفته است حوادث بیشمار کوهنوردان هنگام فرود است و نیز کوهنوردانی که گاه در راه صعود ناگهان آنچنان از پا می افتند که دیگر توان قدم از قدم برداشتن را ندارند و یا در مسیر برنامه و در ارتفاعات بالا چنان دچار درجات شدید بیماریهای کوهستان می شوند ( ارتفاع زدگی٬هیپوترمیاو...) که آدم از خود می پرسد مراحل ابتدایی بیماری چگونه طی شده است؟ و کار چگونه به اینجا ها کشیده شده است؟

یک کوهنورد از لحظه ای که پا در کوه می گذارد باید به باز گشت فکر کند.به فرود.به توانی که برای بازگشتن باید ذخیره کند و به زمانی برای این کار لازم است٬روی کاغذ همه میدانیم که صعود با بازگشتن به نقطه شروع است که به پایان میرسد اما در عمل خیلیهایمان حتی با تجربه ترین کوهنوردان صعود را فقط به اوج رسیدن میدانند و هیچگاه آنگونه که باید و شاید به فرود نمی اندیشند و اینگونه می شود که فرود آبستن حوادث می شود. هیچگاه فراموش نمی کنم جمله زنده یاد لیلا اسفندیاری را در فیلم غار پراو(نقل به مضمون)"من همه کارم را در رسیدن به چاه ۲۶ میدانستم ..."به خاطر داشته باشید که هیچگاه برای صعود دیر نمی شود صعود را میتوان بارها و بارها باز تکرار کرد اما برای فرود گاه خیلی زود دیر می شود.

برای صعود هیچگاه دیر نمی شود اما برای فرود٬ گاه خیلی زود دیر میشود

در کوهستان مثل خیلی جاهای دیگر اولین کسی که متوجه بیماری و شرایط غیر طبیعی می شود خود فرد است.یک کوهنورد اولین کسی است که می فهمد ناخوش احوال است و اگر آموزش درستی دیده باشد و اطلاعات و تجربه مناسبی از پزشکی کوهستان داشته باشد حتی میتواند حدس بزند دچار چه بیماری شده است.این مرحله ای است که علائم بیماری بقدری اندک است که اگر خود کوهنورد اظهار نکند و یا اگر دقت نکند هیچکس نمی تواند بیماری را تشخیص بدهد و اتفاقا میتوان گفت این مرحله مهمترین٬طلایی ترین و حیاتی ترین زمان تشخیص است. زیرا درمان سهل است و جلوگیری از پیشرفت بیماری به سوی مراحل حاد بسیار آسان است و هنوز عارضه جدی و ناتوان کننده ای ایجاد نشده است و کوهنورد هنوز توان همراهی و کمک در درمان را دارد.

هرچه زمان میگذرد فرد انرژی بیشتری را مصرف کرده و توان بیشتری را نیز از دست میدهد ٬توان بدن برای مقابله با بیماری کمتر و کمتر میشود . به ارتفاع بالاتر و احتمالا جاهای سخت تر و سرد تر مسیر رسیده است از طرفی بیماری شدید تر و تثبیت شده تر گشته است و طبیعتا درمان و امداد سخت تر و سخت تر و فرصت پیشگیری گاه از بطور کامل از دست رفته است.

حال اگر یک کوهنورد تمام توان خود را صرف صعود کند بدون اینکه به انرژی و زمان مورد نیاز برای بازگشت بیاندیشد از طرفی به علائم اولیه بیماریهای کوهستان هم بی توجه باشد و یا آنها را بیان نکند زمان طلایی برای بازگشت و درمان را از دست میدهد و آنگاه زمانی از پا می افتد و زمانی به یاد فرود و بازگشت می افتد که دیگر خیلی دیر شده است.

چرا کوهنوردان گاه علائم بیماری را بیان نمی کنند؟

۱- عدم شناخت و توجه نسبت به بیماری و علائم آن:

گاه فرد اصلا علائم بیماری را نمی شناسد و مثلا پیش خود به هر دلیلی برای سردردش می اندیشد غیر از ارتفاع زدگی و این عدم اطلاع و عدم شناخت باعث می شود تا علائم را آنچنان مهم نبیند تا بیان کند و اینچنین فرصت گرانبهای تشخیص بیماری از دست می می رود.

گاه فرد علائم بیماری را کم و بیش می شناسد امااز آنجا که بسیاری از علائم ابتدایی و هشدار دهنده بیماریهای کوهستان علائم عمومی هستند که کوهنورد یا به آنها توجه نمی کند یا آنها را به مشکلات دیگر مربوط می کند از بیان یا توجه و دقت به آنها خود داری میکند.مثلا سردرد و تهوع ناشی از ارتفاع یا لرز و سستی ناشی از هیپوترمیا علائمی هستند که اگر دقت کنید می توانید ببینید که در بسیاری از بیماریهای دیگر هم بوجود می آیند و بسیار به مسائل دیگر مثل خستگی٬ مسمومیتهای غذایی٬ عفونتها و ... نسبت داده می شود .این یعنی چشم پوشی از علائم ساده ای که می توانند خبر از اتفاقات بزرگ بدهند.

۲- غرور و یا ترس از دست دادن برنامه :

بعضی از افراد از بیان مشکلاتشان در کوه ابا دارند و آن را نوعی اظهار ضعف یا کسر شان می دانند یا مثلا فکر می کنند برای آنها خوب نیست جلوی افراد کم تجربه تر از مثلا سر درد شکایت کنند.

یا گاهی فکر می کنند بیان مشکلاتشان می تواند باعث شود تا دیگران یا سرپرست برنامه مانع صعود آنها شوند و آنها نیز برای از دست ندادن برنامه حرفی از مشکلاتشان نمی زنند و یا با نسبت دادن این علائم به بیماریهای دیگر می کوشند خود را متقاعد کنند که مشکلی نیست.

۳ - ترس از ایجاد مشکل بر ای دیگران:

گاهی هم کوهنوردان در شرایطی قرار می گیرند که فکر می کنند بیان مشکلاتشان میتواند برنامه تیم را با مشکل مواجه کند لذا برای رعایت حال دیگران از بیان مشکلشان خودداری می کنند.

علت بیان نکردن مشکلات هرچه باشد (یا شاید هم همه این عوامل و یا تعدادی از آنها تاثیر داشته باشند) نتیجه این می شود که کوهنورد تا آخرین لحظه و آخرین توانش به حرکت و فعالیت ادامه می دهد و زمانی از پا می افتد که دیگر توان حتی یک گام برداشتن را ندارد.ضمن اینکه گاه پیشرفت برخی بیماریهای کوهستان می تواند منجر به اختلال قضاوت و هوشیاری شود که خود باعث عدم تصمیم گیری درست و عدم ارتباط صحیح با محیط و اطرافیان شود.

نتیجه بیان نکردن و یا اهمیت ندادن به علائم و مشکلات این می شود که کوهنورد تا آخرین لحظه و آخرین توانش به حرکت و فعالیت ادامه می دهد و زمانی از پا می افتد که دیگر توان حتی یک گام برداشتن را ندارد.

چه باید کرد؟

·        همیشه به یاد فرود و بازگشت باشید و لحظه ای از آن غافل نشوید:از لحظه ای که قدم در کوهستان می گذارید به یاد داشته باشید که وظیفه شما سالم بازگشتن است هیچگاه فرود و زمان و انرژی مورد نیاازش را فراموش نکنید.

·        بیماریهای خاص کوهستان وعلائم آنها را به خوبی بشناسید:یک کوهنورد خوب و باتجربه باید بیماریهای خاص کوهستان را به خوبی بشناسد و برای مطالعه و آموزش پزشکی کوهستان وقت کافی صرف کند.بخصوص دقت کنید که به صرف حضور در یک کلاس نیازهای شما در پزشکی کوهستان را برآورده نمی کند.شما باید علائم بیماری ها و تفاوت آنها با یکدیگر و اهمیت این علائم را در ارتفاع به خوبی بشناسید. همانگونه که یک کوهنورد نمی تواند با خود غذا به کوه نبرد و در آنجا به دنبال مغازه بگردد یا روش چادر زدن را نداند و در ارتفاع بدنبال کسی بگردد که برایش چادر بزند همانگونه هم نمی تواند در کوه نباید وابسته به پزشک و پرستار برای درمانش شود. لذا یک کوهنورد باید بتواند نیازهای حیاتی و اولیه خود از کمک های اولیه و پزشکی کوهستان را خود برآورده کند.

·        مشکلات با بیان نکردنشان از بین نمی روند:بلکه بد تر می شوند.وظیفه شما به عنوان یک کوهنورد مدیریت مشکلات است نه پنهان کردنشان

·        بیان مشکل الزاما به معنی از دست دادن برنامه نیست:در بیشتر اوقات بیان مشکلات منجر به حل آنها و صعودی ایمن تر می شود

·        لازم نیست مشکلاتتان را با همه مطرح کنید: کافیست آنها را به اطلاع مسئول برنامه یا پزشک تیمتان برسانید

·        همیشه بدنبال علائم بیماری ها در خود و اطرافیانتان باشید: و با چشمانی تیز بین بیماری را در خود و دیگران جستجو کنید.اجازه ندهید بیمار یا خستگی شما را غافلگیر کند.

سخنی با سرپرستان و پزشکان تیم ها

دوستان عزیز مسئولیت افراد و سلامت آنها بر عهده شما است یک سرپرست خوب مانند یک شکارچی که حضور شکار را با چشم بسته احساس می کند باید بتواند حضور بیماری را در مراحل اولیه تشخیص دهد باید رابطه ای بین پزشک و افراد تیم برقرار شود که بتوانند مشکلاتشان را بیان کنند.باید اطمینان خاطر حاصل کنید که افراد مشکلاتشان را پنهان نکرده اند.باید برای برآورد سلامت افراد طی سفر چه در حال حرکت و چه در استراحت ها وقت بگذارید و تمام ذهنتان را فقط و فقط صرف امور فنی نکنید.

افتادن از آن سوی بام

گاه بعضی از کوهنوردان بخصوص افراد کم تجربه یا حساس آنچنان مشکلات کوچک را بزرگ می کنند و از آنها می ترسند و آنها را بیان می کنند که به مشکلی برای خود٬تیمشان و دیگران تبدیل می شوند اگر علائم هشدار دهنده را به خوبی بشناسید نه به سادگی از کنار آنها می گذرید نه اجازه می دهید مشکلات کم اهمیت برایتان دردسر درست کند.

لطفا پس از خواندن مطلب نظراتتان را از ما دریغ نفرمایید

انتقاد کنیدتا اشکالات برطرف شود

 

 

+ نوشته شده توسط دکتر فرید عباسی دزفولی

 



:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : سه شنبه 19 ارديبهشت 1391

ورزش تند ، خطر مرگ ناشی از سرطان را کاهش می دهد .

حداقل نیم ساعت ورزش تند در روز می تواند خطر مرگ ناشی از سرطان را به میزان قابل توجهی کاهش دهد

 

ورزش تند  ،  خطر مرگ ناشی از سرطان را کاهش می دهد  .

پژوهشگران علوم پزشکی می گویند نتایج تحقیقات نشان داده است که  ورزش کردن با حرکات تند و سریع و فقط نیم ساعت در روز می تواند خطر مرگ ناشی از سرطان را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

 

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز  ، فعالیت بدنی مناسب علاوه بر پیشگیری از ابتلا به سرطان، خود می‌تواند به درمان سرطان کمک کند.

 

شواهدی وجود دارند که نشان می‌دهند ورزش در درمان سرطان سودمند است.

 

مطالعات متعددی که بر روی ارتباط ورزش با توانبخشی و بازتوانی بیماران و کیفیت زندگی آنان انجام شده بیانگر تاثیر مثبت ورزش بر این موارد است.

 

ورزش هایی مانند پریدن، شنا کردن و بازی هایی مثل اسکوآش یا فوتبال همگی خطر ابتلا به سرطان و احتمال مرگ ناشی از این بیماری را کاهش می دهند اما این مطالعه تایید می کند که اگر مردم بخواهند از مزایای این ورزش ها برای سلامتی بهره مند شوند باید حداقل ۳۰ دقیقه در روز تمرینات خود را انجام دهند.

 

متخصصان دانشگاه های کیوپیو و اویولو در فنلاند با انجام این مطالعات دریافتند که فعالیت بدنی سریع و چابک بهترین روش برای کاهش خطر ابتلا به سرطان، بویژه سرطانهای ریه و دستگاه گوارش است.

 

در این بررسی ها ۲۵۶۰ مرد ۴۲ تا ۶۱ ساله از منطقه شرق فنلاند تحت آزمایشاتی قرار گرفتند. این افراد هیچ سابقه ابتلا به سرطان نداشتند.

 

همچنین تحقیقات نشان داده‌ که فعالیت جسمی می‌تواند کیفیت زندگی، خلق و انجام فعالیت جسمی بیماران را در طی و بعد از درمان بهبود بخشد . ژژوهشگران عنوان می کنند ورزش در درمان و بازتوانی بیماران سرطانی نقش بسیار ویژه ای دارد.
شرح این مطالعه در مجله انگلیسی «طب ورزش» منتشر شده است.

 



:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : سه شنبه 19 ارديبهشت 1391

آشنایی با تمرین هایی برای تقویت عضلات پا

آشنایی با تمرین هایی برای تقویت عضلات پا

 
دراینجا به ۱۰ تمرین ورزشی اشاره خواهیم کرد که بتواند به عضلانی تر کردن پائین تنه شما کمک مند.

جهش به سمت جلو
طوری بایستید که پاهایتان از وسط باز باشد و دمبل ها را در اطراف بدن نگه دارید. قدمی بلند با پای راستتان به سمت جلو برداشته و وقتی پای راست به زمین نشست آن را ۹۰ درجه خم کنید به صورتی که زانو عقب تر از پنجه پا قرار گیرد. و در همین حالت پای چپ را نیز به سمت زمین خم نمایید.
دوباره خود را بلند کرده و به عقب بروید و به حالت اولیه در آیید و این حرکت را دوباره تکرار کنید. سعی کنید که ۳ یا ۴ ستِ ۸ تا ۱۲ تایی برای هر پا انجام دهید. اگر می بینید که بدنتان باز هم کشش دارد و می توانید انجام دهید، وزن دمبل ها را بالاتر ببرید.

عضلات ساق پا
روی پاشنه پا ایستاده و در حالی که دمبل ها را در اطرافتان نگه داشته اید، خود را به سمت پنجه بکشانید. و دوباره روی پاشنه بروید. این حرکت را برای ۳ یا ۴ ستِ ۸ تا ۱۲ تایی ادامه دهید و اگر احساس کردید که زیاد برایتان سنگین نیست وزن دمبل ها را بالا ببرید.
عضله های کار شده: عضلات ساق پا

چرخش پا
روی دستگاه چرخش پا رفته و دستگیره ها را محکم بگیرید و نوار پا دقیقاً بالای پاشنه قرار گیرد. پاهایتان را طوری خم کنید که پاشنه برسد به باسن، اما نیازی نیست که حتماً آن را لمس کند. به آرامی آن را عقب بیاورید. این حرکت را برای ۳ یا ۴ ستِ ۸ تا ۱۲ تایی ادامه دهید و حواستان باشد که از وزنه های مناسب استفاده کنید.
عضلات کار شده: عضلات ساق پا

کشش پا
روی دستگاه کشش پا نشسته، در حالیکه زانوهایتان را خم کرده اید و نوار پا روی ساق پایتان قرار گرفته است. پاهایتان را صاف کنید تا جایی که با زمین موازی باشند. و دوباره آنها را به حالت اولیه برگردانید. این حرکت را هم برای ۳ یا ۴ ستِ ۸ تا ۱۲ تایی تکرار کنید.

وزنه های سنگین
طوری بایستید که پاها به اندازه عرض شانه از هم باز باشد. حواستان باشد که زانوهایتان قفل نباشد. وزنه ها را در دست نگه داشته به صورتی که کف دست ها به سمت پائین باشد. آرنج ها نیز نباید قفل باشد. پشتتان را صاف کرده، به جلو روی کمر خم شوید و وزنه ها را به سمت جلو آورده به قوزک پا برسانید. با استفاده از پشت زانو و باسن دوباره به حالت اولیه برگردید. در اینجا لرزش را در بدنتان حس خواهید کرد.

عضلات پشت ران
روی دستگاه رفته و دستگیره ها را محکم بگیرید و یک پا را روی جاپایی بگذارید. با استفاده از ماهیچه های کپل صفحه ی جاپایی را تا جایی که ران ها با باسن در یک خط قرار گیرند بکشید. این کار ار برای ۳ یا ۴ ستِ ۸ تا ۱۲ تایی تکرار کنید.
عضلات کار شده: عضلات پشت ران

زانوهای چمباتمه
با پاهای باز طوری که یک پا جلوی آن دیگری قرار گیرد و تقریباً به اندازه ی ۱.۵ فوت از هم فاصله داشته باشند بایستید. دمبل ها را در اطراف بدن نگه دارید. زانوهایتان را خم کرده طوری که زانوی جلویی زاویه ی ۹۰ درجه داشته باشد و حتماً حواستان باشد که زانو از پنجه جلو نزند. و زانوی پشتی باید زمین را لمس کند. دوباره خود را به حالت اولیه برگردانید و این کار را برای هر پا در ۳ یا ۴ ستِ ۸ تا ۱۲ تایی ادامه دهید.

چمباتمه سومو
در دستگاه طوری بایستید که وزنه ها پشت شانه هایتان قرار گیرند نه گردنتان و پاهایتان هم کمی از عرض شانه بیشتر باز باشد و پنجه هایتان کمی متمایل به بیرون باشد. به پشت بنشینید تا جایی که ران هایتان با زمین موازی شود. به آرامی بلند شوید. این حرکت را در ۳ یا ۴ ستِ ۸ تا ۱۲ تایی انجام دهید.
عضلات کار شده: عضلات داخل ران

چمباتمه
طوری بایستید که پاها به اندازه عرض شانه از هم باز باشند. و پنجه ها یا به سمت جلو یا کمی به سمت بیرون متمایل باشند. وزنه را روی پشت شانه ها بگذارید. میله را طوری بگیرید که دست ها کمی بیشتر از عرض شانه باز شوند.

پشتتان را صاف نگه داشته و به آرامی عقب بنشینید طوری که زانوهایتان خم شوند و ران ها با زمین موازی باشند و با استفاده از پاشنه پا به حالت اولیه برگردید. این حرکت را هم برای ۳ یا ۴ ست ۸ تا ۱۲ تایی ادامه دهید

 فشار روی پا
در دستگاه فشار پا، پاهایتان را روی صفحه طوری که ران ها از هم جدا باشند باز نگه دارید. پنجه ها کمی به سمت بیرون متمایل باشند. صفحه را پایین بیاورید تا جایی که زاویه زانوهایتان ۹۰ درجه شود. صفحه را دوباره به بالا بکشید تا پاهایتان تقریباً صاف شوند.

زانوهایتان را قفل نکنید. این حرکت را برای ۳ یا ۴ ستِ ۸ تا ۱۲ تایی تکرار کنید. برای اینکه تاثیر بیشتری داشته باشد، سعی کنید هر پا را جداگانه انجام دهید.



:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : سه شنبه 19 ارديبهشت 1391

آشنایی با زانو درد حاد و روش های درمان آن

آشنایی با زانو درد حاد و روش های درمان آن

زانو مفصلی است که غیر از حرکت باز و بسته شدن دارای حرکات خفیف چرخش به داخل و خارج نیز می باشد در تشکیل و نگهداری مفصل زانو, استخوانها , رباطها و غضروف هایی شرکت دارند که آنها را توضیح می دهیم
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از اروم نیوز اسپورت   ،   زانو مفصلی است که غیر از حرکت باز و بسته شدن دارای حرکات خفیف چرخش به داخل و خارج نیز می باشد در تشکیل و نگهداری مفصل زانو, استخوانها , رباطها و غضروف هایی شرکت دارند که آنها را توضیح می دهیم.

استخوانها :

سه استخوان در تشکیل مفصل زانو شرکت دارند.

در بالا استخوان ران و در پائین استخوان درشت نی و در جلو استخوان کشکک در تشکیل مفصل زانو شرکت می کنند.

استخوان نازک نی در تشکیل مفصل زانو شرکت ندارند اما درست در مجاورت بخش خارجی مفصل زانو قرار دارد.

رباطها :

رباط ها باندهای فیبری هستند که دو استخوان را بهم ارتباط و متصل می کنند.

زانو ۴ رباط مهم دارد که این ۴ رباط استخوان ران را به استخوان درشت نی محکم متصل می کنند و پایداری استاتیک مفصل زانو را تامین می کنند.

رباطهای صلیبی قدامی و خلفی سبب پایداری مفصل زانو در حرکات به سمت جلو و عقب و ضربات در این جهات و نیز پایداری مفصل زانو در برابر حرکات چرخشی اعمال شده به زانو می شوند.

رباطهای جانبی داخلی و خارجی که در طرفین زانو قرار دارند هم سبب پایداری مفصل زانو در برابر اعمال نیرو به سمت خارج و داخل زانو می شوند.

تاندونها: تاندونها عضلات را به استخوان اتصال می دهند.

تاندون عضله چهار سر رانی ( جلوی ران ) در پائین در جلوی مفصل زانو به استخوان کشکک اتصال می یابد و ادامه آن در پائین کشکک به استخوان درشت نی اتصال می یابد. عمل عضله چهار سر رانی باز کردن زانو می باشد.

غضروفها:

به ساختمانهای غضروفی زانو منیسک می گوئیم که در بین دو استخوان درشت نی و ران قرار دارند و سبب افزایش سطح تماس در استخوان فوق و افزایش پایداری مفصل زانو می شوند.

بورسها :

بورس یک کیسه کوچک حاوی مایع است که سبب تسهیل حرکات مفصلی می شوند.

زانو سه بورس دارد که عبارتند از : بورس کشکک ( جلوی کشکک و زیر پوست ) و بورس زیر کشکک و بورس غازی (Anserine) که در سمت داخل زانو حدود ۲ اینچ زیر مفصل زانو قرار دارد.

انواع زانو درد

درد زانو را می توان به دو نوع حاد و مزمن تقسیم بندی کرد. همواره باید توجه داشت که دردی که در زانو احساس می شود می تواند ناشی از درد واقعی زانو باشد یا یک درد ارجاعی از ناحیه کمر, ران و یا مچ پا باشد.

علل درد حاد زانو

۱) شکستگی:

تعریف : ناشی از اصابت ضربه یا برخورد به مانع با سرعت و شدت زیاد است ( تصادف رانندگی یا تکل در فوتبال )

نشانه ها : تورم و کبودی زانو بهمراه درد بسیار شدید و نیز محل آسیب در لمس بسیار دردناک است. درد به حدی شدید است که فرد نمی تواند راه برود یا وزن خود را روی آن پا بیاندازد.

ارزیابی : شکستگی در محل زانو یک اورژانس محسوب می شود و باید سریعاً توسط پزشک معاینه شود و بررسی های لازم مثل انجام رادیوگرافی صورت گیرد.

درمان : بر حسب نوع شکستگی می تواند شامل آتل بندی و گچ گیری باشد یا جراحی صورت گیرد.

پیش آگهی : معمولاً شکستگی بدون شکل خاصی بهبود می یابد. البته برخی انواع شکستگی می تواند منجر به آرتروز و آسیب عصبی عروقی شوند.

۲) کشیدگی و پارگی رباطهای جانبی زانو:

تعریف : رباط جانبی داخلی زانو شایعترین رباط زانو است که دچار آسیب دیدگی می شود . مثل همه رباطهای دیگر می تواند دچار کشیدگی ( پارگی جزئی ) و یا پارگی کامل شود.

نشانه ها : کشیدگی شدید یا پارگی رباط جانبی داخلی زانو سبب احساس پارگی در سمت داخلی زانو می شود. همچنین بدنبال آن زانو ممکن است متورم و ناپایدار شود. عامل این آسیب اعمال فشار قوی به سمت خارج زانو است بطوریکه زانو از خارج به داخل فشرده شود. دقیقاً برعکس این اعمال فشار ( یعنی از داخل به خارج زانو ) در آسیب رباط جانبی خارجی رخ می دهد. در هر دو حالت در محل اصابت ضربه به زانو کبودی و در سمت مقابل کشیدگی رباط یا پارگی آن رخ می دهد. ورزشهای تماسی مثل فوتبال از مهمترین علل این آسیب محسوب می شوند.

ارزیابی : بعد از یک شرح حال سریع و معاینه فیزیکی توسط پزشک و انجام اقدامات اولیه حمایتی ( سرما درمانی, فشار موضعی, بالا نگه داشتن و استراحت ) معمولاً پزشک درخواست MRI برای بررسی وضعیت رباط می کند.

درمان : در موارد کشیدگی خفیف این دو رباط همان درمان حمایتی که اشاره شد کافی است. اما در موارد پارگی رباط جراحی بهترین پاسخ درمانی را خواهد داشت.

۳) کشیدگی و پارگی رباطهای صلیبی :

تعریف : آسیب رباط صلیبی قدامی که از شایعترین آسیبهای ورزشی است اغلب در نتیجه ایست ناگهانی و اعمال فشار به جلو روی زانو ناشی از این ایست ناگهانی و نیز در پیچ خوردگی های زانو ایجاد می شود. رباط صلیبی خلفی قویتر و محکمتر از رباط صلیبی قدامی است و کمتر دچار پارگی می شود. کشیدگی و پارگی های رباط صلیبی خلفی احتیاج به نیروی زیادی دارد مثل برخورد داشبورد ماشین به پائین زانو در هنگام تصادف رانندگی. بخاطر همین نیروی شدیدتر برای پارگی رباط صلیبی خلفی نسبت به نوع قدامی اغلب آسیبهای رباطی همراه یا آسیب منیسک هم همراه با آسیب رباط صلیبی خلفی وجود دارد.

نشانه ها : اگر رباط صلیبی قدامی پاره شود صدای « تق » در مفصل شنیده می شود. همچنین امکان دارد زانو ناپایدار شود و درد به قدری شدید باشد که فرد دچار تهوع و استفراغ شود. بدنبال این پارگی طی چند ساعت بعلت خونریزی داخل مفصلی متورم و پر از خون خواهد شد.

درمان : برای آنها که نیاز شدید و قوی به زانوها دارند مثل ورزشکاران حرفه ای درمان جراحی بهترین پیش آگهی را دارد ولی برای آنها که استفاده شدید از زانو نمی کنند را می توان با آتل گیری و درمان غیر جراحی بهبود بخشید.

 

۴) پارگی های تاندونی :

تعریف : تاندون عضله چهار سر رانی می تواند دچار پارگی ناکامل یا پارگی کامل شود. پارگی تاندون چهار سر در بالای کشکک معمولاً در افراد ورزشکار بالای ۴۰ سال روی می دهد حال آنکه پارگی تاندون چهار سر در زیر کشکک معمولاً در افراد جوانی که سابقه التهاب تاندون این ناحیه یا تزریق کورتون به زانو دارند رخ می دهد.

نشانه ها : پارگی تاندون چهار سر رانی سبب درد( بخصوص در هنگام پرتاب پا یا بازکردن زانو ) می شود. چنانچه پارگی کامل باشد فرد ورزشکار قادر نیست زانو را باز کند و ساق را جلو بیاورد.

درمان : پارگی جزئی را می توان با آتل گیری درمان کرد اما پارگی کامل نیاز به جراحی دارد.

۵) آسیب منیسک :

تعریف : آسیبهای منیسک اغلب ناشی از ضربه به زانو هستند البته گاهی می توانند ناشی از تمرین بیش از حد و استفاده طولانی و مداوم از زانو باشد. اغلب قطعه ای از منیسک پاره شده و در داخل مفصل زانو شناور می باشد.

علائم : پارگی منیسک منجر به قفل شدن زانو در برخی حرکات می شود همچنین می تواند سبب احساس تق تق ( click ) در هنگام حرکات زانو گردد. اغلب آسیب به منیسک همراهی با تورم و تجمع مایع مفصلی دارد که البته از آسیب به رباط ACL ( صلیبی قدامی ) معمولاً این نوع تجمع مایع کمتر است.

درمان : درمان معمولاً جراحی است.

۶) دررفتگی زانو :

تعریف : آسیب بسیار نادری است. در اثر اصابت یک ضربه پرقدرت به زانو در محل مفصل زانو, ساق و ران از هم جدا می شوند.

نشانه و علائم : معمولاً درد بسیار شدید همراه با یک تغییر شکل واضح در زانو.

درمان : معمولاً بسیاری از این نوع در رفتگی خودبخود جا می رود اگر جا نرفت توسط پزشک باید جا انداخته شود. سپس فرد را برای مدت معلومی تحت نظر گرفته و از نظر علائم عصبی و عروقی پا بررسی می کنیم.

۷) در رفتگی کشکک :

تعریف : در رفتگی کشکک در اثر ضربه مستقیم یا انقباض قوی و سریع عضله چهار سر ( مثلاً در هنگام سرویس زدن در والیبال یا تنیس ) این آسیب در زنان , افراد چاق و آنها که زانوهای نزدیک به هم دارند ( پا ضربدری ها ) شایعتر است.

نشانه ها: کشکک در جای خودش نبوده و به سمت داخل یا خارج می رود و خم و باز کردن زانو دردناک و مشکل است.

درمان : پزشک کشکک را جا می اندازد چنانچه دوباره خودبخود کشکک دچار در رفتگی شود باید برای رد شکستگی رادیوگرافی انجام شود. پس از جااندازی مجدد ورم شکستگی پزشک برای مدت ۳ هفته آتل می گیرد تا دیگر دچار دررفتگی نشود.

برخورد با آسیب های زانو

در هر آسیب زانو اولین امری که رخ می دهد بوجود آمدن التهاب است. که این التهاب منجر به درد و تورم و کاهش توانایی حرکت مفصل زانو خواهد شد. شکستن این سیکل التهابی می تواند منجر به تسریع بهبودی و کاهش درد شود. برای این امر باید کارهای زیر صورت گیرد :

استراحت به زانو :

استراحت سبب کاهش کشش های مکرر روی زانو می شود.

استراحت سبب کاهش التهاب و جلوگیری از ورود آسیب بیشتر به زانو می گردد.

یخ درمانی :

سبب کاهش تورم زانو می گردد و در هر نوع آسیب حاد و آسیب مزمن زانو کاربرد دارد.

اغلب مولفان توصیه می کنند یخ درمانی ۳ ۲ بار در روز و هر بار برای مدت ۳۰ ۲۰ دقیقه صورت گیرد.

از تماس مستقیم یخ با پوست بپرهیزید. می توانید کیسه حاوی یخ را در حوله قرار دهید و حوله را روی محل بگذارید.

فشار موضعی به زانو توسط بانداژ محل :

فشار موضعی سبب کاهش تورم و تسریع بهبودی می شود.

در برخی از آسیب های زانو بانداژ می تواند به قرار گیری صحیح کشکک سرجای خود و حفظ حرکات مناسب مفصل زانو کمک کند.

بالا نگه داشتن زانو :

سبب کاهش تورم و التهاب می گردد.

بالا نگه داشتن سبب تخلیه مواد زائد و التهابی از زانو به سوی گردش خون مرکزی و کاهش التهاب می شود.

استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی ( NSAIDS ) :

این داروها در دوز کم سبب کاهش درد می شوند.

این داروها در دوز بالاتر سبب کاهش التهاب هم می شوند.

نمونه ای از این داروها عبارتند از : ناپروکسن و ایبوبروفن.

چنانچه زخم معده یا اثنی عشر دارید یا قبلاً دچار خونریزی به هر دلیل شده اید قبلاً از مصرف این داروها حتماً با پزشک مشاوره کنید.

چه موقع به پزشک مراجعه شود

هر گاه بعد از انجام برخوردهای اولیه که اشاره شد و یا استفاده از داروهای ضد درد بعد از ۷ ۳ روز علائم شما ادامه یافت یا حتی بدتر شد حتماً به پزشک مراجعه نمائید.

هرگاه بدنبال آسیب به زانو قادر به راه رفتن روی زانو نبودید فوراً به پزشک یا اورژانس مراجعه نمایید چرا که احتمال بروز شکستگی زانو در این موارد بالاست و یک اورژانس به حساب می آید.

تب بهمراه درد زانو ( احتمال عفونت زانو )

درد بسیار شدید و غیر قابل تحمل در زانو.

زخم بزرگ یا عمیق در ناحیه زانو باشد.

تورم زانو در افرادی که بیماری خونی دارند ( هموفیلی ) یا آنها که داروهای ضد انعقادی مصرف می کنند ( مثل وارفارین )

شرح حال, معاینه و بررسی های تصویری

 

 

شرح حال :

درد در کجای زانوست ؟

ماهیت درد چگونه است, درد تیز است یا گنگ و مبهم؟

آیا آسیب قبلی در ناحیه زانو وجود داشته است یا خیر ؟

چه حرکاتی درد را بهبود و چه حرکاتی آنرا تشدید می کند ؟

آیا فرد مشکل طبی خاصی دارد؟

میزان فعالیت روزانه وی چقدر است ؟

چه داروهایی احتمالاً مصرف می کند ؟

آیا حس در ناحیه پا و ساق نرمال است ؟

آیا فرد تب داشته است یا خیر ؟

معاینه:

بررسی ظاهری زانو از نظر کبودی, تورم, تغییر شکل.

بررسی حساسیت زانو در لمس آن.

بررسی و انجام تستهای اختصاصی مربوط به ارزیابی سلامت رباطها, تاندونها و منیسک ها که خارج از بحث ماست.

رادیوگرافی و سی تی اسکن :

بر حسب شرح حال و معاینه پزشک امکان دارد برای بررسی شکستگی استخوانی احتمالی یا دررفتگی زانو و گاهی برای بررسی برخی سطوح مفصلی یا مشاهده تغییرات تخریبی زانو ( آرتروز ) عکس رادیوگرافی ساده درخواست کند.

بندرت پزشک برای بررسی دقیق شکستگی یا دررفتگی امکان دارد سی تی اسکن درخواست کند.

هم CT اسکن و هم رادیوگرافی ساده برای بررسی شکستگی های عادی هستند اما هر دوی آنها در بررسی و ارزیابی بافت نرم مفصل که شامل رباطها, عضلات و تاندونها و منیسک ها می باشند ناتوان هستند.

ام آر آی:

در مقایسه با سی تی اسکن, ام آر آی شکستگی های استخوانی را بخوبی نشان نمی دهد.

در مقایسه با سی تی اسکن, ام آر آی برای بررسی رباطها و تاندونها بسیار عالی است.

آرتروسکوپی :

به مشاهده داخل مفصل زانو توسط دستگاه ویدئوئی می گویند.

در این روش جراح توسط ابزاری خاص وارد حفره مفصلی زانو شده و آنرا بدقت بررسی می کند.

در مواردی می توان اجسام زائد مثل قطعات شکسته غضروف که داخل فضای مفصلی مانده اند و سبب درد شده اند را با این روش تخلیه کرد.

جلوگیری از صدمات زانو

لاغر اندام بمانید یا بهتر بگوئیم چاق نشوید. با حفظ وزن متعادل فشار بر روی زانوها کاهش و احتمال آسیب و آرتروز هم کاهش خواهد یافت.

تناسب بدن خود را با انجام حرکات کششی و تقویت متناسب عضلات حفظ کنید. انجام حرکات کششی روی زانو قبل از ورزش به نحو قابل ملاحظه ای صدمات به زانو را کاهش می دهد.

تقویت عضلات چهار سر رانی و پشت ران هر دو به کاهش آسیب های زانو کمک می کند.

چنانچه درد مزمن زانو دارید شنا و ورزشهای آبی می تواند درد شما را بهبود بخشد, نیروی شناوری در آب سبب کاهش وزن و نیروی وارده به زانوها می شود.

به بدن خود احترام بگذارید چنانچه ملی درد زانوی شما را ایجاد نموده یا بدتر می کند آنرا انجام ندهید.

هرگاه خسته اید ورزش را ادامه ندهید, بسیاری از آسیبهای ورزشی هنگامی رخ می دهند که ورزشکار خسته است.

استفاده از زانو بند در ورزشهایی مثل والیبال یا بسکتبال مفید است

 

 



:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : سه شنبه 19 ارديبهشت 1391

کر کوه 15/2/91

سرپرست : آقای رحمان رفیقی     

 

عکاس : خانم فتحی 

   

 



:: موضوعات مرتبط: بهار 91، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : سه شنبه 19 ارديبهشت 1391

سیاه سنگ.

 

 

 



:: موضوعات مرتبط: عکسهای دوستان، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : یک شنبه 17 ارديبهشت 1391

نقش تغذیه در انجام ورزش ها

نقش تغذیه در انجام ورزش ها

گردآوری: دکتر حمید مساعدیان

انجمن پزشکی کوهستان ایران: تغذیه در کوهنوردی نقش اساسی و حیاتی در موفقیت برنامه های کوهنوردی و حتی در سلامت ، ایمنی و پیشگیری از حوادث کوهستان دارد. در اینجا مقاله ای بزبان ساده در اهمیت تغذیه در ورزش خصوصا کوهنوردی ارائه گردیده است. امیدواریم با بکار بردن آن بتوانید صعودهای ایمن در برنامه های کوهنوردی رقم بزنید:

کربوهیدرات ها:

کربوهیدرات های مرکب، جزء اصلی یک رژیم هستند که در غذاهایی چون پاستا، ماکارونی، انواع نان های شیرینی، نان های سبوسدار و برنج وجود دارند. کربوهیدرات ها تامین کننده انرژی، فیبر، ویتامین ها و مواد معدنی هستند و در عین حال، دارای مقدار ناچیزی چربی هستند. یک رژیم غذایی مملو از کربوهیدرات ها، باعث افزایش ذخیره انرژی بدن از کربوهیدرات ها (که گلیکوژن نامیده می شود) می شود. و همین موضوع باعث انجام هرچه بهتر ورزش های استقامتی، به ویژه در زمان های بیش از یک ساعت می شود .

امروزه روش کلاسیک و سنتی ذخیره کربوهیدرات ها، منسوخ شده است و به جای آن از روش جدید و اصلاح یافته استفاده می شود که در افزایش گلیکوژن ماهیچه ها کم ضررتر و موثر تر است. مهم ترین عاملی که ذخیره گلیکوژن را افزایش می دهد، سوزاندن 50 تا 60 درصد از کربوهیدرات ها و تبدیل آن به انرژی در طول روز است.

قندهای ساده که در موادی نظیر نوشابه های غیر الکلی، انواع مرباها و ژله ها و آبنبات ها هستند، اگرچه کالری بسیار زیادی را به بدن می رسانند، اما از نظر غذایی ارزش چندانی ندارند. و در حقیقت، اگر دقیقا" پیش از انجام ورزش ها مصرف شوند، باعث کاهش کارآیی ورزشکاران می شود و حتی ممکن است منجر به هیپوگلیسما (کاهش میزان قند خون) شوند.

 

 

پروتئین ها:

مهم ترین نقش پروتئین ها در در بدن، رشد و ترمیم بافت های بدن است. بسیاری از مردم بر این عقیده هستند که ورزشکاران به مقدار زیادی پروتئین نیاز دارند و رژیم آنها باید از مقدار پروتئین بالایی برخوردار باشد، تا ماهیچه های آنها رشد کنند. اما محققان بارها و بارها در آزمایشات و تحقیقات خود، چنین نظریه ای را غلط بر شمرده اند و این موضوع که رژیم پروتئین باعث رشد و افزایش ماهیچه ها می شود، نادرست است. تنها عاملی که باعث افزایش حجم عضلات بدن می شود، انجام تمرینات شدید و مداوم است.

مصرف پروتئین در ورزشکاران و افرادی که به تمرینات بدنسازی می پردازند، در مقایسه با افراد معمولی، تنها مقدار بسیار کمی افزایش می یابد و البته اغلب آنها این مقدار ناچیز را از راه خوردن غذای زیاد جبران می کنند. به طوری که اغلب ورزشکاران آمریکایی بیش از نیاز بدنشان پروتئین مصرف می کنند و حتی این مقدار به دو وعده در روز می رسد.

بنابراین بدن افراد برای افزایش عضلات و ماهیچه ها، پیش از آنکه شروع به ورزش های سنگین و سخت کنند، نیاز به پروتئین دارد. البته باید یادآور شد که پروتئین اضافی تبدیل به انرژی شده و حتی در بعضی مواقع به شکل چربی در بدن ذخیره می شود. به همین دلیل مصرف بالای اسیدآمینو ها وپروتئین ها به هیچ عنوان توصیه نمی شود. زیرا ممکن است علاوه بر ایجاد کمبود کلسیم، بار زیادی بر روی کلیه ها میگذارند که نیازمند تصفیه بیشتر مواد پروتئینی نیتروژن دار است.

 

 

آب و مایعات:

آب مهم ترین ماده برای بدن است و علیرغم اهمیت آن از سوی ورزشکاران نادیده گرفته می شود. آب و مایعات برای آب رسانی به اندام های بدن و تنظیم دمای آن بسیار ضروری هستند. آبی که بدن از راه تعریق از دست می دهد تا خنک بماند، ممکن است در طول مدت یک ساعت ورزش، به چبدین لیتر برسد.

افراد بالغ و بزرگسال، هرگونه کاهش وزن در طول ورزش را که به علت از دست دادن آب بدن است، باید از طریق نوشیدن آب و دیگر مایعات جبران کنند. بهترین روش برای آنکه مطمئن شوید آب کافی به بدن شمادر حین ورزش می رسد، آنست که ادرار شما شفاف باشد.

 

چند توصیه برای رساندن آب کافی به بدن:

به مقدار کافی آّب، آبمیوه و شیر بنوشید.

از نوشیدن آشامیدنی های کافئین دار، جدا" خودداری کنید. زیرا کافئین یک ماده ادرار آور است و باعث از دست رفتن آب بدن می شود.

قبل، بعد و در حین ورزش به مقدار کافی مایعات بنوشید.

در طول ورزش به کودکان مقدار کافی مایعات بخورانید. زیرا آنها مانند افراد بزرگسال در مقابل تشنگی ممکن است واکنش نشان ندهند.

 

 

 

بدست آوردن وزن مناسب برای مسابقات:

هر گونه تغییر در وزن بدن به منظور شرکت در مسابقات، باید بصورت بی خطر و موثر صورت گیرد. در غیر اینصورت ضرر آن بیش از منفعت آن است. پایین نگه داشتن وزن بدن به طور غیر اصولی، کاهش سریع وزن و یا افزایش وزن به طور سریع و غیر طبیعی ممکن است اثرات سوء و بدی بر روی سلامت بگذارد.

بنابراین هر گونه افزایش یا کاهش وزن باید به طور صحیح و اصولی انجام شود. ورزشکاران جوان که قصد دارند وزن خود را کاهش دهند بهتر است از یک متخصص رژیم و تغذیه کمک بگیرند. در غیر این صورت ممکن است از نظر سلامت دچار مشکلاتی شوند.

هرم غذایی؛ راهنمای خوبی برای چگونگي مصرف انواع غذاها است و اگر به درستی مورد استفاده قرار گیرد، ویتامین ها و دیگر مواد معدنی لازم به بدن خواهد رسید.

پیش از انجام هر ورزشی، با یک متخصص و یا فرد حرفه ای در زمینه تغذیه و رژیم صحبت کنید تا بر طبق نوع ورزش، سن، جنسیت و ... راهنمایی های لازم را به شما بکند.

 

برگرفته از سایت هم طناب ؛ نوشته قاسم محمد زاده  و با تشکر از وبلاگ گروه کوهنوردی البرز اصفهان


برچسب‌ها: تغذیه, تغذیه در کوهنوردی, تغذیه هیمالیانوردی

 



:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : یک شنبه 17 ارديبهشت 1391

ترس در کوهنوردی

ترس در کوهنوردی:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: برنامه های کوهنوردی می توانند تجربیات  مفرح و لذت بخشی باشند ، اما آنها می توانند عامل استرس در افراد هم باشند . در یک شرایط حاد ، مثل وقتی که حادثه ای به وقوع پیوسته است ، هر کس باید با ترس خود و دلواپسی یا ترس دیگران مقابله کند.

 در شرایط سخت و یا زمانی که حرکتی دشوار در پیش است، دلواپسی می تواند از مقداری که در باره آن پیش بینی شده فزونی بگیرد . این چیز خوشایند نیست ، مخصوصا زمانی که در نیمه راه یک صخره و سنگ باشید . بسیار مهم است که بتوانید کاری کنید که آنها را تحت کنترل خود در بیاورید تا که اینکه توسط آنها فلج شوید .بعضی افراد دارای دلواپسی و نگرانی ها ی خاص در بعضی شرایط فیزیکی صعود هستند ، مثل قرار گرفتن در ارتفاع یا در یک محیط بسته . 

این دلواپسی ها می توانند در زمانی که قرار است حرکتی را روی دیواره سنگی انجام دهید و یا در حال بالا رفتن از یک تنوره باشید ، تبدیل به ترس شود . اگر آنها بتوانند تاثیر خود را بگذارند ، شما میخ کوب می شوید و از جلو رفتن خوداری می کنید . شاید تنفس شما تندتر شود و نتونید تشخیص دهید که راه های ایمن دیگری هم در دسترس هستند . توانایی شما در کنترل شرایط به طور موقت ولی در شکل کامل فلج می شود و حرکات بدنی ترسناک خواهند شد و خطر اشتباه را افزایش می دهند . تکنیک های آرام کردن خود در این شرایط مفید هستند. یکی از این تکنیک ها شامل پنج مرحله است:

1 . علت وجود ترس را پیدا کند ( بطور ساده چیزی که آدرنالین برای واکنش نسبت به آن تولید شده است ) .

2. تصمیم بگیرید که با ترس به شکل موثر مقابله کنید .

3. تلاش کنید که تنفس را به حالت آهسته و یکنواخت بازگردانید ( شاید با این تصور ذهنی که در هر بار تنفس مقداری از ناراحتی را به بیرون بدهید ) .

4. بطور سیستماتیک ، گزینه های موجود برای یک حرکت ایمن را شناسایی کنید .

5. اگر تنفس تند مسئله مهمی است ، تلاش کنید که از حقه قدیمی استفاده کنید و در یک پاکت کاغذی تنفس کنید  تا که مقدار گاز کربنیکی که بدن شما در تنفس دریافت می کند افزایش پیدا کند . این عمل می تواند باعث آهسته تر شدن تنفس تند شود  . منحرف کردن فکر خود و تمرکز پیدا کردن روی وظیفه فیزیکی مهم می تواند استرا تژی خوبی برای قطع کردن بمباران تاثیرات ترس باشد . همنوردان شما با رفتار آرام و دانستن موقعیت می توانند برای تکنیک های آرام کردن خود مفید باشند . آنها می توانند جوی حاکی از اعتماد و همبستگی ایجاد کنند و حتی در صورت نیاز به گزینه ای اشاره کنند که بازگشت را در نظر داشته باشند.

بر گرفته : کتاب کوهنوردی ، لذت آزادی در اوج بلندیها و با تشکر از وبلاگ گامی نزدیکتر به خدا

 

 



:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : یک شنبه 17 ارديبهشت 1391

قابل توجه کوهنوردان کنسرو خور

 

قابل توجه کوهنوردان کنسرو خور
بیماریبوتولیسم‌ (botulism) را بیشتربشناسیم:
تدوین: دکتر حمید مساعدیان
عضو کمیسیون پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوری
 
انجمن پزشکی کوهستان ایران: تعریف بیماریبوتولیسم
بیماری بوتولیسم یک بیماری کشنده و بسیار جدی است که به وسیله سم حاصل از باکتری کلستریدیوم بوتولینوم ایجادمی‌شود. سه نوع عمده بوتولیسم عبارتند از: بوتولیسم غذایی که با خوردن غذاهای حاوی سم ایجاد می‌شود. بوتولیسم زخم که حاصل عفونی شدن زخم با باکتری کلستریدیومبوتولینم است. بوتولیسم نوزادان که با خورده شدن ذرات حاوی باکتری ایجاد می‌شود. این ذرات در روده رشد و سم آزاد می‌کنند. تمام اشکال بوتولیسمکشنده‌است
 
عامل بيماري :
 بوتوليسم به وسيله سم باسيل کلستريديم وبوتولينوم که يک باسيل بي هوازي اجباري و هاگ گدار است ،‌ ايجاد مي شود . مقداربسيار کمي از اين سم قادر است بيماري را ايجاد کند
 

راه انتقال بیماری
هاگهاي باسيل در خاک و در تمام نقاط جهان وجوددارند و به وفور از محصولات کشاورزي جدا مي شوند .بوتوليسم غذايي در اثر خوردن غذاهايي که در تهيه آنها حرارت کمي بکار رفته و بعد از تهيه سم بوتولينوم در آنهاايجاد شده و سپس به هنگام مصرف حرارت کمي ديده اند ، ايجاد مي شود
علائم بیماریبوتولیسم 
بيماري با نشانه هاي ضايعات حاد و دو طرفه اعصاب جمجمه و ضعف يا فلج پايين رونده آنها تظاهر مي يابد . مشکل بينايي ( تار بيني يا دوبيني )‌، اشکال در بلع و خشکي دهان اولين شکايتهاي بيمار است . در مراحل اوليه بيماري ممکن است استفراغ ، يبوست و يا اسهال نيز ديده شود
عوارض 
نارسایی تنفسی ناشی از بوتولیسم می‌تواند منجر به مرگ شود؛ البته در سالهای اخیر میزان مرگ و میر در مبتلایان به بوتولیسم از کاهش پیدا کرده است  اما عوارضی همچون خستگی زودرس و تنفس کوتاه تا مدتها باقی می‌ماندکه نیاز به درمان درازمدت دارد.
پیشگیری
1- از آنجا که سمبوتولیسم در حرارت بالا از میان می‌رود کنسروها پیش از مصرف باید در حدود ۱۰تا۲۰دقیقه جوشانده شوند.
2-  کساني که کنسروهاي خانگي تهيه مي کنند بایددقت کنند که باسيل کلستريديوم بوتولينوم ممکن است باعث تورم قوطي کنسرو و بو گرفتن محتويات آن شده و يا هيچ تغيير شکلي نيابد . قوطي متورم را نبايد باز کرد و غذاهاييکه بدبو هستند را نبايد خورد و با چشيدن آزمايش کرد
3-  ضد عفوني کردن ظرفها بمنظور خنثي کردن باقيمانده احتمالي سم در آنها با کلر و جوشاندن بايد مورد توجه قرار گيرد .
اگر تنها چند ساعت‌ از خوردن‌ غذاي‌ مسموم‌گذشته‌ باشد، باید بيمار را وادار به‌ استفراغ‌ کرد.

 


:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : شنبه 16 ارديبهشت 1391

گام برداري در کوهپیمایی و کوهنوردی
گام برداري در کوهپیمایی و کوهنوردی:
 
 
انجمن پزشکی کوهستان ایران: در هر گام بايداجازه دهيم پاي تكيه گاه، کاملا صاف شود )زانو خم نباشد(، سپس پاي بعدي را از زمين برداريم. اين عمل باعث ميشود تا فشار وزن بدن از روي ماهيچه هاي پا خارج و به استخوا نها و تاندو مها منتقل شود؛ در غير اين صورت ماهيچه هاي پا همواره بايد وزن بدن را تحمل کنند که اين امر خستگي زودرس را به دنبال خواهدداشت.
ابتدا پاشنه و سپس پنجه پا را بر روي زمين قرار دهيم.
آهنگ حركت بايد يكنواخت باشد و قد مها يكسان برداشته شود.
بايستي تمامي کف پا روي زمين قرار داده و از حرکت بر روي پنجه و پاشنه خودداري كنيم؛ مگر در موارد خاص مثل شن اسکي
قدم را با نفس هماهنگ كرده و سرعت حركت خودرا با شيب و سختي مسير تنظيم كنيم.
شيبهاي بيش از 20 درجه را چه هنگام صعود و چه هنگام فرود )به جز شن اسکي( حتما به صورت مارپيچ (زيگزاگ) طي کنيم. زيرا در اينصورت فشار وارد بر بدن بسيار کمتر میشود. هر چه شيب تندتر باشد زاويه بين دو خط زيگزاگ کمترو طول مسير زيگزاگ با توجه به پهناي منطقه، بلندتر ميشود.
گا مهاي اوليه را بسيار آهسته برداريم و بعداز مدتي به تدريج سرعت خود را اضافه كنيم. تند راه رفتن در سربالاي ي ها به ويژه درکساني که آمادگي جسماني لازم را نداشته يا اين که کوله پشتي سنگين با خود به همراه دارند، نه تنها باعث تنگي تنفس خواهد شد بلکه مصرف انرژي بيشتري را مي طلبد.
طول قدم کو هنورد بايد با در نظر گرفتن قد وعوامل ديگري همچون شيب مسير تنظيم شود. در مکا نهاي تقريبا تخت که شيب اندکي دارد،مي توان قد مهاي بلندي برداشت. ولي در سربالايي ها و مکا نهاي پرشيب بايد فاصله قدمها را کوتاه تر کردو طوري گام برداشت که خستگي اندا مها به کمترين ميزان خودبرسد.
براي عبور از سطوح شیبدار بايد عمود بر سطح حرکت کنيم. در اين حالت پاها را نيز عمود بر سطح افق قرار دهيم. می توانیم بااستفاده صحيح از چو بدستی، مقداري از فشار بر روي پا، ران و کمر را کاسته و عضلات بازو را نيز درگيركنيم. تا حد امکان از صعود از شیبهای پر ازسنگ ریزه و شن اجتناب نماييم، زيرا با صرف انرژي زياد مسافت کمي راخواهيم پيمود.
در حين حرکت بايد به اطرا فمان توجه داشته باشيم تا هم مسير بازگشت در ذهنمان بماند و هم موانع احتمالي موجود دربين راه راشناسايي کنيم. در صورت لزوم از اطلاعات به دست آمده در طول مسير یا دداشت برداری كنيم. همچنين در هريك ساعت حركت، پنج دقيقه استراحت لازم است تا انرژ ي مان به طرز صحيح تقسيم شود. شن اسکی
هنگام پايين آمدن از سطوح پر از سنگ  ريزه و شن بايد پاشنه پا را روي زمين گذاشت. بايد به خاطر بسپاريم که هنگام پايين آمدن متناسب با ميزان شيب مسير زانوها را خم و سنگيني بدن را به عقب بياندازيم تا در صورت زيادبودن شيب، تعاد لمان را از دست ندهیم. همچنين، هنگام پايين آمدن از شيبهاي تندبهتر است فاصله قد مها را کوتاه تر كنيم.
در شن اسکی ، رعايت فاصله مناسب با نفر جلويي لازم است؛ به طوري که اگر نفر جلويي ناگهان ايستاد، تعادل نفر قبلي به هم نخورد. ازسويي اگر تعادل نفر عقب به هم خورد، نفر جلويي فرصت کافي براي واكنش داشته باشد. دراين روش احتمال ايجاد گرد و خاک زياد است وجود اين فاصله می تواند از رسیدن گرد وخاک نفر جلويي به ریه ها جلوگيري کند.
سرعت در شن اسکی در به هم خوردن تعادل و آسیب دیده گی اعضاي بدن مخصوصا زانو، اثر مستقيم دارد؛ بنابراين نبايدسرعت زياد داشته باشيم؛ پوشيدن گتر برزنتي در شن اسکی براي محافظت از کفش و شلوار لازم است.
http://hamrakoo.blogfa.comو با تشکر ازوبلاگ علم کوه

برچسب‌ها: اصول گام برداری


:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : شنبه 16 ارديبهشت 1391

تنفس صحیح در کوهنوردی:

 

تنفس صحیح در کوهنوردی:
 
بهتر است دم از طريق بيني انجام شود زيرا تنفس از دهان باعث خشکي گلو، تشنگي و احيانا سرماخوردگي و عفونت گلو
ميشود؛ ولي در ارتفاعات هنگام دم ميتوان هم از بيني و هم از دهان استفاده نمود )  با نسبت 70 به 30 درصد(؛ چون استفاده
صرف از بيني به رغم مزاياي آن، به دليل حجم هواي ورودي کمتر، گاهي اوقات    امکانپذير نيست.
  • هنگام بازدم بايد هواي درون ريه را محکم از دهان خارج کرد، تا بتوان از حجم هواي مرده داخل ريه تا حد امکان کاست
و هواي پر اکسيژن را جایگزين نمودتعداد دم و بازدم، به عواملي چون ارتفاع، آمادگي جسماني، شيب مسير، طول قد مها
حجم ريوي، ميزان رطوبت هوا و نحوه قرارگيري سر و گردن بستگي دارددر شيب تند و ارتفاع بالا با يک گام دم و با گام
بعدي عمل بازدم را انجام مي دهيم.
باتشکراز همراه کوه

برچسب‌ها:
تنفس در کوهنوردی

 



:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : شنبه 16 ارديبهشت 1391

نقش حیاتی آب در کوهستان

 

نقش حیاتی آب در کوهستان
 
دکتر ابولفضل جوادی
 
کارکردهای آب: بی تردید آب مهم ترین و حیاتی ترین ماده غذایی است. این مایع ترکیبی از اکسیژن و هیدروژن بوده، دارای خواص فیزیکی مهمی همچون گرمای ویژه بالا،دمای تبخیر بالا و حلالیت بالاست.به جرات می توان گفت هضم و جذب تمام مواد غذایی به وجود آب بستگی دارد.آب در بدن ما نقش های مهمی دارد که محافظت از بافت های حیاتی(همچون مغز و نخاع )، و حفظ غلظت طبیعی کانی ها ، حفظ روانی خون کمک به گوارش و جذب غذا ، توزیع مناسب گرما ، دفع مواد زاید ، تنظیم دمای بدن ، کاهش درد و خستگی ماهیچه ای پس از ورزش و دفع سم های ناشی از تمرین از جمله آنهاست.
 
1) دفع آب:
آب حدود چهل درصد از وزن افراد چاق، پنجاه درصد از وزن زنان بزرگسال ، شصت درصد وزن ازمردان بزرگسال و هفتاد درصد وزن از افراد ماهيچه اي را تشكيل مي دهد.تعريق و تنفس از راه هاي مهم دفع آب هستند.تعريق در محيط گرم و تنفس در محيط سرد عامل دفع آب به شمار مي آيد.بخشي از آب بدن نيز همواره از راه ادرار و مدفوع از دست مي رود.غذاهاي سرشار از پروتيين و همچنين مواد ادرارآوري چون الكل وكافئين(چايو و قهوه)نيز موجب اتلاف آب بدن مي شوند.دما،رطوبت محيط و پوشاك ورزشكار از عوامل موثر بر دفع آب هستند.مدت و شدت تمرين نيز بر ميزان اتلاف آب تاثير مي گذارد.ميزان دفع آب در افراد بي تحرك،حدود دو تا سه ليتر در روز است كه ضمن ورزش هاي سنگين(از جمله صعودهاي دشوار)تا حدود ده ليتر نيز مي رسد.
جذب و حفظ آب:
ميزان نياز به آب،به وزن بدن بستگي دارد ولي به طور كلي براي افراد بي تحرك،يك ميلي ليتر آب به ازاي هر كالري دريافتي لازم است.با اين حساب يك زن بالغ متوسط به دو ليتر و يك مرد بالغ متوسط به سه ليتر آب در روز نياز دارد.البته اين ميزان در ضمن ورزش،به شدت افزايش مي يابد.آب مورد نياز در ضمن يك جلسه ورزش متوسط ، به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن به سي ميلي ليتر و در ضمن ورزش سنگين به ازاي هر كيلوگرم به چهل ميلي ليتر مي رسد.يعني يك مرد هفتاد كيلويي در ضمن يك جلسه تمرين سنگين به حدود سه ليتر آب نياز دارد.بدن ما آب مورد نياز خود را از راه دريافت آب،مايعات جانشين و غذاها تامين مي كند.خشك ترين غذاها هم مقداري آب دارند(جدول يك)
جدول يك-ميزان آب برخي مواد غذايي رايج در كوه:
 
نام ماده
ميزان آب
كاهو
96درصد
هويج
91درصد
پرتقال
88درصد
سيب
85درصد
سيب زميني
80درصد
موز
76درصد
ذرت
74درصد
پنير
40 درصد
نان
36 درصد
    كيك ساده
32 درصد
كره
16 درصد
آجيل
5 درصد
غلات
4درصد
 
سوختن مواد در بدن نيز موجب توليد مقدار كمي آب مي شود كه آب سوخت و ساز نام دارد.به طور كلي بافت چربي آب كمتر و بافت عضلاني آب بيشتري جذب مي كند.درصد آب در بدن افراد چاق پايين تر و در افراد ماهيچه اي،كاركرد ورزشي بهتر و تحمل و استقامت بيشتري دارند.
ورزشكاران بايد سه تا شش ساعت پيش از ورزش مايعات كافي بنوشند تا در آغاز ورزش،بدنشان آب كافي داشته و در عين حال نياز به دفع ادرار نداشته باشند.البته مصرف نوشيدني هاي كافئين دار(مانند چاي)در اين مرحله مي تواند موجب افزايش دفع ادرار و كم آبي بدن گردد.براي پيشگيري از كم آبي در ضمن ورزش بايد چند نكته مهم توجه كرد:
نوشیدن مکرر آب(یا مایعات جانشین آن) با حجم کم یکی از راه های کلیدی است.بهره گیری از پوشاک مناسب به منظور افزایش تهویه و جلوگیری از تعریق شدید،تنفس از راه بینی جلوگیری از اتلاف آب از طریق باز دم و مصرف قند کافی برای کمک به حفظ اب بدن روش های دیگری هستند که می توان برای جلوگیری از کم آبی بکار گرفت.حداکثر مدت بقا بدون آب در بهترین شرایط یک هفته و در شرایط دشوار فقط چند ساعت است.بنابراین مبالغه نیست که بگوییم(( غذا می توان صعود کرد ولی بدون آب هرگز))
 
 2) پیامدهای کم آبی:
 
افت کارکرد ورزشی،اختلال در توزیع گرما،افزایش بار قلب،افزایش دمای مرکزی بدن و اختلالات کلیوی از پیامدهای کم آبی هستند.شاید مهم ترین پیامد کم آبی بدن،کاهش حجم خون و افزایش غلظت آن باشد.بررسی نشان داده که کاهش آب بدن به میزان 2 درصد می تواند باعث افت محسوس کارایی ورزشکار گردد.البته کم آبی قابل ملاحظه بدن پیامدهای جدی تری دارد که می تواند حتی موجب مرگ ورزشکار شود.در شرایط محیطی دشوار،اتلاف آب بدن می تواند به بیش از دو لیتر در ساعت برسد.در ضمن تعریق علاوه بر آب،عناصری همچون سدیم،کلر،پتاسیم و منیزیم نیز از دست می روند.برای حفظ آب بدن در ضمن ورزش،باید بیش از نیاز ظاهری بدن مایعات مصرف کرد.نگهداری مقداری مایع در معده در طول زمان ورزش موجب افزایش سرعت تخلیه معده می گردد.بهترین روش ان است که بلافاصله پیش از ورزش چهارصد تا ششصد میلی لیتر مایع مصرف کرده سپس هر پانزده دقیقه دویست تا دویست و پنجاه میلی لیتر مایع بنوشیم.
 
3) مایعات جانشین:
ورزشکاران به دلایل گوناگون از مایعات جانشین آب استفاده می کنند.مدت ورزش و شرایط محیطی،از عوامل موثر بر گزینش مایعات جایگزین هستند.اگر فعالیت ورزشی کمتر از یک ساعت طول بکشد،مصرف آب ساده کفایت می کند.در فعالیت های بیش از یک ساعت،مایعات قندی نسبت به آب ساده ارجحیت دارند.در فعالیت های ورزشی بیش از سه ساعت (از جمله کوه نوردی)یا ورزش در محیط بسیار گرم،باید به مایعات قندی مقدار کمی نمک هم افزود.غلظت مناسب قند،چهار تا هشت درصد(چهل تا هشتاد گرم در لیتر) و غلظت مناسب نمک حدود یک گرم در لیتر است.وجودهمزمان قند و نمک در آب،به جذب بهتر و سریع تر آن کمک می کند.فراموش نکنیم که غلظت بالای قند(در مایعات خیلی شیرین)می تواند باعث اختلال در تخلیه معده و تشدید دفع آب از بدن شود که نتیجه آن کم آبی شدید است.به عنوان یک رهنمود عملی می توان چای کم شیرین را برای فصل سرما و شربت های خانگی رقیق را برای فصل گرما پیشنهاد کرد.دوغ رقیق و کم نمک،مایعی مناسب برای فصل گرماست که علاوه بر تامین آب،نمک از دست رفته در اثر تعریق را نیز جبران کرده،حاوی کانی های ضروری و بسیاری از مواد مغذی نیز می باشد.یکی از آثار سودمند ورزش منظم در بلند مدت،افزایش حجم خون است.این افزایش هم گلبول های قرمز(یاخته های خون)و هم پلاسما(پخش مایع خون)را در بر می گیرد.یعنی در ورزشکاران آماده و تمرین کرده،هم ظرفیت انتقال اکسیژن و هم اندوخته آب بدن بالاتر از دیگران است.در پایان یادآور می شود که برای مصرف آب در ضمن ورزش،به هیچ وجه نباید منتظر تشنگی شد زیرا حس تشنگی هنگامی بیدار می شود که درصدقابل توجهی از آب بدن از دست رفته باشد و بدیهی است که آن هنگام برای جبران کم آبی،بسیار دیر است.پس کوهنوردان باید خود را عادت دهند که ضمن تمرینو صعود پی در پی آب یا مایعات جایگزینبنوشند.ضمن کوهنوردی میزان اتلاف آب در اثر تعریق و تنفس به شدت افزایش می یابد و به همین نسبت،باید میزان دریافت مایعات را افزایش داد.سرما نیز میزان دفع ادرار را افزایش می دهد به همین دلیل میزان نیاز به آب در محیط های سرد و مرتفع افزایش می یابد.
 
4) توازن آب:
 
تعریق شدید ضمن ورزش می تواند به اتلاف ملاحظه اب و الکترولیت(یون های محلول در مایعات بدن)وسپس کاهش کارکرد جسمی منتهی شود.پس باید ضمن ورزش و پس از آن،مایعات از دست رفته را جایگزین ساخت.آب تا شصت درصد از توده بدن را تشکیل می دهد.حدود شصت و دو درصد از آب،تام بدن درون یاخته ای و سی و هشت درصد برون یاخته ای(پلاسما،لنف و سایر مایعات بیرون از سلول ها)است.مصرف طبیعی آب از روزی دو و نیم لیتر در زمستان تا سه لیتر در تابستان متغییر است.ضمن ورزش،بدن از راه پوست(تعریق) و از طریق بخار هوای بازدمی (تنفس)،آب از دست می دهد.میزان این اتلاف بسته بهدمای محیط،رطوبت و ارتفاع از نیم تا یک لیتر در نوسان است.در شرایط محیطی حاد،اتلاف مایع می تواند به بیش از دولیتر در ساعت برسد.اگر کم آبی از حد دو درصد وزن بدن فراتر رود،افت آشکاری در کارکرد جسمی فرد دیده می شود.کم آبی شدید بالقوه کشنده است.ورزش کردن در شرایط کم آبی موجب افزایش سریع دمای بدن و گرمازدگی می شود.به عنوان مثال،یک مسابقه ماراتن در دمای بالا ممکن است دوندگان حدود هشت درصد از وزن بدنشان را از دست بدهند که معادل سیزده درصد از آب بدن آنهاست.حتی در رقابت های کوتاهتر، احتمال دو تا چهار درصد کاهش وزن وجود دارد.
 
برای حفظ آب بدن در ورزش،باید بیش از نیاز ظاهری بدن مایعات مصرف کرد.
جایگزین سازی مناسب آب از دست رفته ضمن ورزش و پس از آن،زمانی میسر است که سدیم از دست رفته از طریق عرق نیز جبران شود.نوشیدن آب فراوان با نمک ناچیز می تواند موجب کاهش سدیم پلاسما گردد که پیامد آن گیجی،عدم آگاهی به محیط و حتی تشنج خواهد بود.افزودن قند به نوشیدنی،روشی سودمند برای افزایش انرژی دریافتی است که با حفظ غلظت خون،کارکرد استقامتی را در ورزش سنگین بهبود می بخشد. قند موجود در مایع مصرفی برای تامین آب،می تواند جهت حفظ اندوخته گلیکوژن ماهیچه ها مصرف شود یا هنگامی که گلیکوژن ماهیچه به پایان رسیده است به عنوان گلوکز ذخیره عمل کند.باید ترکیب نوشیدنی را بر پایه اولویت نیاز به انرژی یا آب – بسته به مدت و شدت ورزش و شرایط محیط تغییر داد.البته این موضوع از سوی دیگر به ویژگی های فردی ورزشکار بستگی دارد.ایجاد الگویی برای مصرف مایعات باید بخشی از روند آموزش ورزشکار باشد.این آموزش به هر ورزشکار اجازه میدهد تا راهبردشخصی خود را برای تامین مایعات پیدا کرده،به احساس وجود مایع در معده خویش عادت نماید این موضوع به ویژه برای ورزشکارانی مهم است که در آب و هوای سرد زندگی و تمرین کرده اند و قادر نیستند مایع اضافی مورد نیاز به هنگام تمرین و رقابت درآب و هوای گرم را تامین نمایند.مایعات قندی جایگزین باید پنج تا هشت درصد قند با شاخص قند متوسط تا بالا داشته باشند.برای تعیین درصد قند یک نوشیدنی،مقدار قند بر حسب گرم به حجم مایع بر حسب میلی لیتر تقسیم و حاصل آن در عدد صد ضرب می شود.بهترین روش تامین آب کافی،مصرف چهارصد تا ششصد میلی لیتر بلافاصله پیش از ورزش و سپس دویست تا دویست و پنجاه میلی لیتر به فواصل پانزده دقیقه ای در ضمن ورزش – بسته به ویژگی های فردی ورزشکار و شرایط آب و هوای – است.بهترین معیار تشخیص کافی بودن آب بدن نیز،حجم و رنگ ادرار است.دفع حداقل یک لیتر ادرار روشن و رقیق در شبانه روز،نشانه وجود آب کافی در بدن است.
 
5) پر آب سازی:
 
یکی از روش های پیشگیری از کم آبی ضمن ورزش،پر آب سازی است.به این صورت که با مصرف پی در پی مقادیر کم آب(صد تا دویست میلی لیتر در هر پنج دقیقه)می توان بدون افزایش سرعت تخلیه معده و ایجاد اختلالات گوارشی،میزان آب بدن را برای آغاز فعالیت بالا برد.برای جلوگیری از دفع کلیوی آب بهتر است از مایعات جایگزین آب با مقادیر مناسب قند و نمک استفاده کنیم زیرا بخش قابل توجهی از آب ساده مصرفی، از راه ادرار تلف می شود.علت افزایش جذب آب از طریق مصرف محلولهای قندی – نمکی ،وجود گلوکز و سدیم در این محلولها و نقش این دو ماده در افزایش جذب و نگهداری آب در بدن است.در صعودهای چند روزه نمی توان همه آب مورد نیاز را با خود برد.پس از فراهم کردن آب از محیط ،گریز ناپذیر است.جوشاندن آب ،یکی از بهترین راههای گند زدایی آن است.البته باید بدانیم که در ارتفاعات،آب در دمای پایین تری بجوش می آید.پس باید آن را مدت بیشتری بجوشانیم.از ترکیبات ید و کلر نیز می توان برای گند زدایی آن استفاده کرد.برفی که آب می کنیم آب تقریبا خالص است که دستگاه گوارش ما به آن عادت ندارد و موجب اختلالات گوارشی می گردد. به همین دلیل باید به آن کمی قند و مقدار ناچیزی نمک بیافزاییم.
 
6) معایب نوشابه والکل:
 
نوشابه های موجود در بازار برای جبران آب از دست رفته بدن،گزینه های مناسبی نیستند زیرا اولا میزان قند آنها بالاتر از محدوده مطلوب است.دوم اینکه قند موجود در این گونه نوشابه ها معمولا از نوع نامناسب(ساکاروز یا فروکتوز)است.از این گذشته،نوشابه های موجود عموما درارای کربنات هستند که در معده تبدیل به دی اکسید کربن می شود و نفخ و اختلالات گوارشی پدید می آورد.کافین موجود در نوشابه ها نیز ماده ای ادرار آور است که می تواند موجب افزایش اتلاف آب گردد.ثابت شده که مصرف الکل در ضمن کوهنوردی یا پیش از آن – حتی شب پیش از صعودکارایی ورزشی را کاهش می دهد.کاهش سطح هوشیاری ناشی از مصرف الکل نیز برای کوهنوردان خطرناک است.اثر ادرار اور الکل، کوهنورد را در معرض خطر کم آبی بدن و پیامدهای آن قرار می دهد.باز شدن رگهای سطحی بدن در اثر نوشیدن الکل،کوهنورد را در محیط سرد در معرض خطر افت دما قرار می دهد.الکل در روند رهایش گلوکز از کبد نیز اختلال ایجاد می کند و موجب کاهش سطح گلوکز خون می شود.مصرف بلند مدت الکل موجب پیدایش سوء تغذیه برخی ویتامین ها و مواد کانی مانند تیامین،پیریدوکسین و کلسیم می شود.
 
7) خلاصه :
 
آب، حیاطی ترین ماده غذایی است که در بدن ما نقشهای مهمی ایفا می کند.تعریق و تنفس از راه های مهم اتلاف آب در بدن ما هستند.تعریق شدید ضمن ورزش موجب اتلاف قابل ملاحظه آب و الکترولیت های محلول در آن گردیده ظرفیت کارکرد جسمی را کاهش می دهد.دما و رطوبت محیط،پوشاک ورزشکار و همچنین مدت و شدت ورزش ازعوامل موثر بر دفع آب هستند.اتلاف آب در صعودهای سنگین، به ده لیتر در روز هم می رسد.برای حفظ کارایی و پیشگیری از خطرات کم آبی،ورزشکار باید آب و برخی الکترولیت ها را در ضمن تمرین و رقابت جایگزین نماید.جایگزی سازی آب و الکترولیت،در ضمن ورزش بلند مدت در شرایط محیطی گرم و مرطوب و نیز در دوره باز یافت اهمیت ویژه ای دارد. در فعالیت های ورزشی بلند مدت (مانند کوه نوردی)باید از آب حاوی قند و نمک استفاده کرد تا ضمن حفظ اندوخته قند بدن، سدیم از دست رفته در ضمن تعریق نیز جبران گردد.غلظت مناسب قند حدود پنج درصد و غلظت مناسب نمک، حدود یک در هزار است.برای نوشیدن آب،نباید منتظر تشنگی شد بهتر است هر نیم ساعت بسته به شرایط از نصف لیوان تا دو لیوان آب یا مایعات جانشین بنوشیم.نوشابه ها و آب میوه های بازاری که قند زیادی دارند،برای مصرف در ضمن ورزش یا پیش از آن مناسب نیستند و باید با افزودن مقداری آب، رقیق شوند.کربنات و کافین نیز از مواد زیان آور نوشابه ها هستند.مصرف الکل،به دلایل پر شمار ب رای کوهنوردان زیانبار است و پیامدهای زود رس و دیر رس دارد.
 
 منبع :جوادی ابوالفضل،(تغذیه در کوهستان،از الفبا تا هیمالیا)
 
 
 

 



:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : جمعه 15 ارديبهشت 1391

ماسوله و قلعه رودخان 6 الي 8/2/91

سرپرست:رحمان رفیقی

عکاس: امیر کیایی و حسن شادفر
 
 


:: موضوعات مرتبط: بهار 91، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : پنج شنبه 14 ارديبهشت 1391

سنگ جماران 8/2/91

 

 



:: موضوعات مرتبط: بهار 91، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : پنج شنبه 14 ارديبهشت 1391

دارآباد 1/2/91

 

 

 



:: موضوعات مرتبط: بهار 91، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : پنج شنبه 7 ارديبهشت 1391

ماساژ ورزشی برای سنگنوردان

 

ماساژ ورزشی برای سنگنوردان
 

انجمن پزشکی کوهستان ایران: بعد از یک  مسافرت ،سنگنوردی طولانی، امروز ماهیچه های شما توان همیشگی را ندارند یکی از راه های بسیار خوب برای از بین بردن این حالت در یک جلسه مراجعه کردن به یک ماسو تراپ ورزشی است.

ماساژ ورزشی یک فرم مخصوص از ماساژ است که قبل و بعد از سنگنوردی مورد استفاده قرار می گیرد.این یک راه عالی برای کمک دررفع خستگی، رفع تورم، کاهش تنش عضلانی و برای جلوگیری از صدمات است.
همچنین به ارتقاء انعطاف پذیری کمک می کند ، که برای سنگنوردان فوق العاده مفید است.
این شکل ماساژ شاخه مخصوص ماساژسوئدی است که کمک به آزاد شدن عضلات و بافت های بدن می کند و سهیم در افزایش دامنه حرکتی است.


اگر ماساژ ورزشی قبل از بالا رفتن انجام شود این شکل ماساژ  برای جلوگیری ازآسیب های ورزشی همچنین به بهبود سیستم های بدن کمک می کند ،  بعد از بالا رفتن و ماساژ گرفتن سبب بهبود تون عضلانی و کمک به حذف اسید لاکتیک می شود لازم به ذکر است این اسید لاکتیک است که به طور معمول منجر به درد عضلانی می شود.

از مزایای دیگر ماساژ این است که کمک می کند به ورزشکاران بیشتر در نقطه فلات حرکت بزنند شکل تخصصی ماساژ به سنگنوردان با ساعد های دم کرده و گرفته کمک  میکند.ماساژ بر روی ساعد کمک به بهبود قدرت ،گرفتن و رسیدن به سطح بالایی از توانایی را نشان می دهد.
در بالا رفتن هم خم کننده ها و هم باز کننده ها در ماساژ سود می برند سایر عضلاتی که به طور عمده  سود میبرند در ماساژ دست ها ،مچ ها و عضلات چهار سر رانی هستند.


بسیاری از سنگنوردان مسابقه ای دریافته اند که ماساژ در مراحل بعدی به آن ها کمک می کند چرا که آن ها مایل نیستند با ماهیچه های خسته و گرفته به مرحله بعدی بروند.


ساده ترین راهی که کمک می کند به سنگنوردان قوی تر ، سریع تر به سنگنوردی بپردازندماساژ است.
سنگنوردی قوی و سنگنوردی ایمن

منبع: وبلاگ انجمن کوهنوردان مهاباد



:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : دو شنبه 4 ارديبهشت 1391

فیزیولوژی ارتفاع

 

دکتر حمید بذرافکن
انجمن پزشکی کوهستان ایرانبدن انسان یک سیستم پیچیده و کاملاهماهنگ است. اندام و دستگاه های مختلف بدن در شرایط مختلف درست مثل بخش های مختلف یک کارخانه دقیق با هماهنگی بی نظیری بدن را برای فعالیت و ادامه حیات آماده میکنند. هر کدام از این دستگاه عملکردی خاص در حفظ حیات دارند که به طور کلی آن رافیزیولوژی آن دستگاه می نامند. در واقع فیزیولوژی علمی است که همین عملکرد  ها رامورد بررسی قرار می دهد.
باقرار گرفتن بدن در ارتفاع و تغییر شرایط محیط عملکرد دستگاه های بدن نیز دچار تغییرمی شود. تغییری که ادامه ی حیات لازمه ی آن است. و این تغییراتی است که اجازه میدهد فردی بدون اکسیژن بر بام دنیا در ارتفاعی که در نگاه اول ضد حیات است قدم بگذارد. این تغییرات را تحت عنوان فیزیولوژی ارتفاع بررسی می کنند. آگاهی از این تغییرات تا حد زیادی شناخت ما را از فعالیتی که انجام می دهیم تحت تاثیر قرار میدهد و دید ما را برای تقویت بدن خود بهتر می کند. در ادامه ی این مطلب نکات مختصری پیرامون این موضوع درج شده که امیدوارم برای همنوردان عزیزم مفید واقع شود.
کلید کلیه اتفاقاتی که در ارتفاع بدن را تحت تاثیر خود قرار می دهددر دست پدیده ایست در علم پزشکی به آن هیپوکسی کم فشار می گویند. در واقع این پدیده کمبود اکسیژنی است که در اثر کاهش فشار هوا رخ می دهد. همانطور که در نمودار زیر همدیده می شود با افزایش ارتفاع به طور مستقیم فشار هوا ( barometric pressure) وفشار نسبی اکسیژن (partial pressure oxygen) کاهش پیدا می کند
فشارنسبي اکسيژن عامل اصلي در انتشار اکسيژن در ریه است. با کاهش این فشار میزان اکسیژن خون کاهش پیدا می کند و باعث ایجاد یک سری تغییرات در بدن می شود که عمده آن به علت کمبود اکسیژن رسانی به بافت های بدن است. به دنبال کاهش اکسیژن رسانی پاسخی جبرانی در بدن اتفاق می افتد که به آن هم هوايي می گویند. هم هوایی باروند تطابق که در طول نسل های متمادی در بدن افرادی که در ارتفاعات بالا زندگی میکنند رخ می دهد متفاوت است
درواقع  روند هم هوايي طي دقايق اوليه صعود شروع مي شود اما براي تکميل آن هفته هازمان لازم است. این همان نکته ایست که لزوم اجرای پیش برنامه های مناسب قبل ازاجرای برنامه ای در ارتفاع بالا را برای ما روشن می سازد. ظرفيت هم هوايي در افرادمتفاوت مختلف است و تحت تاثیر عواملی از جمله شدت کاهش اکسیژن، توانايي ذاتي فردوعوامل خارجي و محیطی می باشد.
اتفاقات و تغییرات اصلی که در روند هم هوایی در بدن رخ می دهد را در چهار دسته اصلی خلاصه می کنیم.
1. افزايش تنفس
اولين و مهم ترين قدم  در هم هوایی افزایش تنفس است. به دنبال کاهش اکسیژن تحریک گيرنده هاي شيميايي محيطي در شريان کاروتيد و آئورت باعث افزایش تعدادتنفس و به دنبال آن افزایش اکسیژن و کاهش دی اکسید کربن در خون می شود. با افزایش یافتن ارتفاع، هر چه کمبود اکسیژن شدید تر می شود، تعداد تنفس هم زیادتر می شود. به دنیال این اتفاق با کاهش بیش از حد دی اکسید کربن در خون اسیدیته خون کاهش یافته وخون کمی قلیایی می شود، حالتی که برای مغز قابل تحمل نیست. بنابر این مغز سیستم تنفس را سرکوب می کند و جلوی افزایش تعداد تنفس و قلیایی تر شدن خون را می گیرد. دراین زمان یکی از اتفاقات حیاتی در روند هم هوایی رخ می دهد که به بدن اجازه می دهدباز هم بیشتر تنفس کند و اجازه بدهد فرد ارتفاع بالاتری را تحمل کند. نقش کلیدی این روند را کلیه با دفع مواد قلیایی خون مانند بی کربنات در ادرار انجام می دهد. اتفاقی که ما آن را با افزایش میزان ادرار در ارتفاع تجربه می کنیم. این روند ظرف 24 تا 48 ساعت بعد از شروع صعود رخ می دهد و برای ممکن شدن ادامه صعود ضروری است
 
2. تغييرات گردش خون
اتفاق دبگری که در روند هم هوایی رخ می دهد تغییرات در گردش خون عمومي ، ريوي و مغزي است. نتیجه این تغییرات خود را باافزايش کارکرد و برون ده قلبي ، ضربان قلب و فشار خون نشان می دهد. این امور در نهایت منجر به اکسیژن رسانی بهتر به بافت ها وحفظ خونرساني و اکسيژن رساني به مغز حتی در بحرانی ترین شرایط می شود.
3. تغييرات خون
افزايش میزان هموگلوبين اتفاقی دیگری است که هم هوایی را شامل میشود. کلیه با ترشح ماده ای به نام اریتروپویتین در این مرحله هم نقشی حیاتی دارد. اما این روند یک روند زمان بر است و ممکن است چند هفته طول بکشد تا تاثیر آن کامل شود. اما در نهایت منجر به بهبود اکسیژن رسانی می شود.
 
 
4. اکسيژن رساني و مصرف آن
تغییرات در انتشار اکسيژن از مويرگ ها تا ميتوکندري ها که مرکز سوخت و ساز بافت ها هستند آخرین قسمت از زنجیره انتقال اکسیژن از هوای محیط به بافت هاست که رخ می دهد. در طی روند هم هوایی با افزایش رگ سازی در بافت های مختلف و خصوصاعضلات خونرسانی و تامین اکسیژن بهتر انجام می شود. اما این روند هم نیاز به هفته هازمان دارد تا کامل انجام شود.
همانطورکه مشاهده کردید روند هم هوایی یک روند حیاتی برای ورزش کوه نوردی محسوب می شود. وتنها با وجود این روند است که صعود به ارتفاعات بالا برای بشر ممکن می شود.  امااین روند یک روند تدریجی است و برای کامل شدن نیاز به هفته ها زمان دارد. این مطلب نشان می دهد که دوستان عزیز کوه نورد از مدت ها قبل از صعود های بلند باید پیش برنامه های مناسب بدن خود را در شرایط ایده آل نگه دارند. نکته دیگر اینکه کلیه اتفاقاتی که در روند هم هوایی رخ می دهند در طول زمان برگشت پذیرند و این معنی است که در صورت به وجود آمدن وفقه در تمرین ها و فعالیت کوه نوردی بدن فرد ممکن است ازحالت آمادگی خارج شود. در پایان نکته ای که بسیار روی آن تاکید می کنم مصرف کافی وزیاد آب  در طول برنامه های کوه نوردی در کلیه فصول سال است. همانطور که دیدید کلیه یکی از اندام های حیاتی در روند و هم هوایی است و بنابر این مصرف مایعات زیاد خصوصا آب در طول برنامه تاثیر بسیاری در بهتر انجام شدن روند هم هوایی و صعودبهتر خواهد داشت.
بهامید صعود های موفقتان بر بلنداهای جهان....
  + نوشته شده توسطانجمن پزشکی کوهستان ایران


:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : یک شنبه 3 ارديبهشت 1391

7 ماده مغذي براي مقابله باخستگي درکوه پیمایی

 

7 ماده مغذي براي مقابله باخستگي درکوه پیمایی:
انجمن پزشکی کوهستان ایران: اگر بعد از يک پياده‌روي ساده و کوه پیمایی احساس خستگي زيادي مي‌کنيد و يابدون داشتن چرت بعد از ظهر نمي‌توانيد روز را به آخر برسانيد اين امکان وجود داردکه از مشکل خستگي رنج مي‌بريد. دلايل زيادي براي احساس خستگي وجود دارد: استرس،دارو‌ها، فشارهاي کاري، اختلالات خواب يا بيماري. اگر تصور مي‌کنيد که اين احساس خستگي دائمي، مزمن و بيش از حد است به پزشک مراجعه کنيد. اما در بيشتر موارد اين خستگي مربوط به تغذيه نامناسب است. بيشتر عادت‌هاي غذايي رايج انرژي افراد را ازبين مي‌برند اما خوشبختانه به راحتي مي‌توان اين مشکلات را رفع و سرزندگي و نشاط رابازيافت:
 (1 پروتئين: اگر شما براي ناهار يک سالاد سبزيجات ساده مي‌خوريد و بعد از ظهر نيازشديدي به خواب احساس مي‌کنيد احتمال مي‌رود که کمبود پروتئين داريد. نتايج پژوهش‌هانشان مي‌دهد افرادي که براي ناهار پروتئين کافي دريافت نمي‌کنند بيشتر از افرادي که بطور مرتب پروتئين دريافت مي‌کنند احساس افسردگي، استرس و خستگي مي‌کنند و از نظرفيزيکي به اصطلاح «روي فرم» نيستند.
 
 (2 آهن: کمبود آهن مهم‌ترين دليل کم خوني محسوب مي‌شود که يکي از عوامل خستگي است. ضعف عمومي، احساس خستگي، رنگ پريدگي و داشتن ناخن‌هاي شکننده ازواضح‌ترين علائم کم‌خوني بشمار مي‌رود. اگر احساس کم خوني مي‌کنيد به پزشک مراجعه کنيد. اما در بيشتر مواقع کم خوني به دليل از دست رفتن خون بدن بوجود مي‌آيد که باتغذيه خوب رفع مي‌شود.
 
 (3کربوهيدرات‌هاي پيچيده: گلوسيد‌ها اصلي‌ترين منبع تأمين انرژي بدن محسوب مي‌شوند. اما در حالت عادي ما بيشتر گلوسيدهاي ساده مصرف مي‌کنيم نه گلوسيدهاي پيچيده. در صورتي‌که براي بالا بردن انرژي بدن بايد بيشتر گلوسيدهايپيچيده مثل نان سبوس‌دار بجاي نان سفيد مصرف شود زيرا اين مواد مغذي باعث توليدانرژي مرتب و طولاني مدتي مي‌شوند
 

(4
ويتامينC: در قرن هفدهم ميلادي زماني‌که دريانوردان به بيماري اسکوربوت (نوعي بيماري ناشي ازکمبود ويتامينC) مبتلا مي‌شدند آبليموترش مي‌نوشيدند و بي‌حالي آن‌ها از بين مي‌رفت. پژوهش‌هاي جديد نيز نشان داده است که کمبود ويتامين C باعث خستگي مي‌شود. اين ويتامين براي سلامت غدد فوق کليوي لازم است. اين غدد از احساس خستگي ناشي ازاسترس پيشگيري مي‌کنند.
 
(5 منيزيم: ملوان زبل حق داشت که اسفناج بخورد. منيزيم يکي از ترکيبات اسفناج است براي ترشح آدنوزين تري فسفات لازم است. اين ماده وظيفه تبديل مواد غذايي به انرژي را بر عهده دارد. زماني که بدن با کمبود منيزيم مواجه باشد احساس ضعف وخستگي مي‌کند.
 
(6 بتاکاروتن: زماني‌که بشقاب‌هايتان رنگارنگ باشد انرژي بيشتري احساس خواهيد کرد. هويج، سيب زميني شيرين و اسفناج رنگ‌هاي زيباي خود را مديون بتاکاروتن هستند و اين ماده مغذي سيستم ايمني ضعيف و افسرده را تحريک و خستگي مزمن را رفع مي‌کند.
 
(7 پتاسيم: اگر بدن با کمبود پتاسيم مواجه باشد احتمال احساس ضعف عضلاني و خستگي مفرط بالا مي‌رود. پتاسيم به انتقال مواد مغذي به سلول‌ها کمک مي‌کند،ضربان قلب و انقباض عضلات را تنظيم کرده و سلامت سيستم عصبي را بالا مي‌برد. توجه داشته باشيد که پتاسيم دفع کلسيم را کاهش مي‌دهد

برگرفتهاز: وبلاگ یاشاسهندیم و با تشکر از سایت گروه کوهنوردی سپهر
 


:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : یک شنبه 3 ارديبهشت 1391



تمام حقوق اين وبلاگ و مطالب آن متعلق به کوهستان الهم صل علی محمد و ال محمد و عجل فرجه مي باشد.