امروزه آلودگی هوا به یکی از مشکلات جدی مردم تبدیل شده است و به خصوص در شهرهای بزرگ خود را بیشتر نشان می‌دهد. در کنار این مورد، عدم تحرک و فعالیت بدنی نیز خود مشکلی دیگر به حساب می‌آید.

حال در این شرایط، باید ورزش و فعالیت را بیشتر کرد یا از ترس آلودگی هوا آن را کنار گذاشت؟

شاید خیلی از ما شنیده باشیم که دوچرخه ‌سواری یا دویدن در خیابان‌های شلوغ و آلوده برای سلامتی ما ضرر دارد. اما آیا واقعا آلودگی هوا، فعالیت و ورزش را برای ما خطرناک می‌سازد؟

انجام فعالیت‌های هوازی مثل پیاده روی یکی از کلیدهای اصلی برای داشتن زندگی سالم است. با این حال، ممکن است اگر به طور مرتب در مناطقی با هوای آلوده ورزش کنید، اثراتی منفی نیز بر سلامت شما داشته باشد. به خصوص اگر از آسم یا سایر بیماری‌های مزمن ریوی رنج می‌برید، یا به بیماری‌های قلبی و دیابت مبتلا هستید.

ما در حین انجام فعالیت‌های هوازی حتی فعالیت‌هایی با شدت کم، بسیار بیشتر از زمانی که در حال استراحت هستیم، نفس می‌کشیم، بنابراین در این مواقع هوا را عمیق‌تر به ریه‌ها وارد می‌کنیم. همه این عوامل کمک می‌کنند تا بیشتر در معرض آلاینده‌ها قرار بگیریم و به این ترتیب ورزش کردن در هوای آلوده خطرناک می شود.

قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا یا دود و گرد و غبار می‌تواند منجر به بروز مشکلاتی در سلامت فرد شود. از جمله این که صدمات قابل توجهی به ریه‌ها وارد می‌کند یا خطر ابتلا به حملات قلبی و سکته را میان زنان سالمند افزایش می‌دهد. خطر مرگ و میر ناشی از سرطان ریه و بیماری‌های قلبی ـ عروقی نیز تهدیدکننده است.

اما اگر سالم هستید و بیماری خاصی شما را رنج نمی‌دهد، آلودگی هوا بهانه خوبی برای کنار گذاشتن ورزش نخواهد بود.

برای کاهش اثرات آلودگی هوا هنگام ورزش بهتر است موارد زیر را رعایت کنید:

* زمان ورزش کردن را با توجه به آلودگی هوا انتخاب کنید. مواقعی که آلودگی هوا در بیشترین حد است، از انجام فعالیت‌های ورزشی در فضای باز خودداری کنید.

* خیابان‌ها و مکان‌های شلوغ و پرترافیک را برای ورزش انتخاب نکنید. میزان آلودگی هوا در فاصله ۱۵ متری خیابان‌ها و جاده‌های شلوغ به بالاترین حد خود می‌رسد. پس بهتر است در اطراف این مکان‌ها ورزش نکنید.

* در نهایت اگر نمی‌توانید شرایط مناسبی را فراهم سازید در فضای بسته ورزش کنید. می‌توانید روال عادی فعالیت‌های خود را تغییر داده و فعالیت‌هایی در داخل محیط بسته انجام دهید. به کلاس‌های ورزشی بروید و از سالن‌های ورزشی یا از باشگاه محلی استفاده کنید.

* به یاد داشته باشید اگر بیماری و شرایط خاصی دارید،  قبل از ورزش و فعالیت بدنی در فضای باز، حتما با پزشک خود مشورت کنید.

منبع:سلامت نیوز

فرود با استفاده از روش ترمز دو کارابینه the double carabiner brake rappel 

سرپرستی، مهم‌ترین مسئولیت در یک گروه کوه‌نوردی است.

اهمیت نقش و جایگاه آن وقتی برای ما روشن‌تر می شود که بدانیم تمام تصمیم‌های اصلی و مهم بوسیله‌ی سرپرست یا تایید او انجام می شود

و سلامتی و جان افراد گروه در گروی این تصمیمات است.

با این اوصاف مشخص است هر فردی نمی‌تواند سرپرست یک برنامه‌ کوه‌نوردی...

ادامه مطلب راببینید

:: موضوعات مرتبط: کوهنوردی، ،

ادامه مطلب...

صعود دیواره شروین از مسیر باشگاه تهران 

مورخ 10/4/93

سرپرست نادر نوا 

همنوردان : نادر نوا ، علی عسگری ، مهدی معدنی

ساعت11:10 دقیقه با کرده ای سه نفره،سر طنابی مهدی شروع کردیم.ساعت 14بعد از صعود به طرف پایین فرود آمدیم.

برای دیدن بقیه عکسها ادامه مطلب را ببنید

:: موضوعات مرتبط: تابستان 93، ،

ادامه مطلب...

  شایع‌ترین آسیب‌های عضلانی در ورزش

سالانه حدود ۴ درصد از ورزشکاران به دلیل یک آسیب ورزشی به مراکز درمانی مراجعه می‌کنند. این موضوع بسیار طبیعی است، زیرا هر نوع فعالیت بدنی، حتی پیاده‌روی نیز اگر درست انجام نشود، در طولانی‌مدت به ماهیچه‌ها و مفاصل آسیب می‌رساند. از سوی دیگر احتمال بروز آسیب در ماهیچه‌ ها و تاندون‌ها و حتی در موارد نادر، شکستگی استخوان نیز در ورزشکاران بیش از مردم عادی است. پس، چه بهتر که هنگام ورزش، احتیاط‌های لازم را به عمل آورید تا احتمال بروز آسیب‌های جسمی‌ به حداقل برسد.

دکتر جمشید جهانی مسئول کمیته تحقیقات و پژوهش هیأت پزشکی ورزشی استان فارس ضمن بیان مطلب فوق در خصوص آسیب‌ عضلانی در ورزش نیز اظهارداشت: ساختار بدن هر انسانی متفاوت از دیگری است و در برخی ساختارها، نقاط ضعیفی وجود دارد که می‌تواند احتمال آسیب‌های ورزشی را افزایش دهد؛ به عنوان مثال آسیب‌دیدگی اعضای پایینی می‌تواند به دلیل داشتن کف پای صاف، بلندی یا کوتاهی قد در مقایسه با قد طبیعی و زانوهای پرانتزی باشد، اما دلیل اصلی این آسیب‌ها، بد آماده کردن بدن خود برای ورزش است.

وی افزود: برای انجام تمامی فعالیت‌های ورزشی ابتدا باید بدن خود را گرم کنید تا ماهیچه‌ها نرم شوند. حرکات کششی، عملکرد ماهیچه‌ها را بهبود می‌بخشد و بهترین حرکت برای پایان ورزش و آرام کردن بدن است. وقتی ورزش را آغاز می‌کنید، نباید اعتماد بیش از حد به خود داشته باشید و با حرکات سنگین شروع کنید. لازم نیست همان ابتدا رکوردها را بشکنید. ورزش باید به تدریج و با بالا رفتن استقامت بدنی سنگین شود. وقتی روزه‌اید، ورزش نکنید.

دکتر جهانی ادامه داد: در طول ورزش باید مرتبا آب بنوشید. آب‌رسانی به بدن، به جریان خون درون فیبرهای ماهیچه‌ای کمک می‌کند. نکته مهم‌تر اینکه همیشه از وسایل و تجهیزات مناسب بهره‌ ببرید، مثلا کفش‌ مناسب ورزشی بپوشید و قبل از آغاز هر ورزشی به دوره آموزشی آن بروید تا حرکات صحیح به شما آموزش داده شود. فکر نکنید ذاتا تنیس‌باز یا فوتبالیست به دنیا آمده‌اید.

مسئول کمیته تحقیقات و پژوهش هیأت پزشکی ورزشی استان فارس در خصوص کوفتگی اظهار داشت: کوفتگی در پی انجام حرکات ماهیچه‌ای طولانی و شدید روی ماهیچه‌ای که به خوبی آماده نشده، یا آب‌رسانی به آن کم بوده پیش می‌‌آید. کوفتگی ماهیچه پس از ترشح بیش از حد اسیدلاکتیک در آن است. معمولا درد ناشی از کوفتگی پس از اتمام ورزش حس می‌شود و به شکلی نوعی هشدار است.چند روز استراحت، یک حمام گرم، ماساژ و حرکات کششی آرام سبب رفع کوفتگی خواهد شد.

وی در خصوص گرفتگی عضلات نیز گفت: گرفتگی عضلات گاهی در حین ورزش یا پس از آن عارض می‌شود. دلیل این آسیب نیز آماده نبودن و گرم نشدن کافی ماهیچه‌ قبل از آغاز ورزش یا استفاده بیش از حد از آن است. گرفتگی عضلات در اکثر موارد نشانه خستگی مفرط است. گرم کردن ماهیچه‌ و استراحت چند روزه، ماساژ و انجام حرکات کششی پس از ساکت شدن درد می‌تواند از جمله درمان‌های اساسی باشد.

دکتر جهانی درباره درد عضلات بعد از ورزش و خصوصاً کبودی در بدن ورزشکار نیز اظهار داشت: کبودی پس از شوک مستقیم بر ماهیچه منقبض شده به وجود می‌آید. درد و ورم از جمله عوارض کبودی است. در حقیقت پارگی رگ‌های خونی سبب پخش مقداری خون در زیر پوست می‌شود. بر حسب میزان کبودی، دوران بهبودی از چند روز تا چند هفته متغیر است. وقتی نقطه‌ای از بدن کبود می‌شود، نباید به هیچ عنوان آن را کشید، یا ماساژ داد، یا گرم کرد.

بهترین راه‌ حل برای برطرف کردن کبودی، گذاشتن یخ روی محل و استراحت دو تا سه روزه است. در موارد شدیدتر باید به پزشک مراجعه کرد.

وی در خصوص چگونگی کشیدگی عضلات نیز گفت: این آسیب به زمانی گفته می‌شود که ماهیچه بیش از حد کشیده شود و در نتیجه دچار التهاب گردد. بر خلاف کوفتگی، درد ناشی از کشیدگی عضلات در حین تمرین شروع می‌شود. یخ و استراحت کامل برای چند روز، درمان کشیدگی عضله است.

مسئول کمیته تحقیقات و پژوهش در باره پارگی ماهیچه نیز اظهار کرد: وقتی ماهیچه بیش از حد توان کشیده شود، ممکن است برخی از فیبرهای آن پاره شده و فرد دچار پارگی ماهیچه شود. بهتر است در این شرایط به پزشک مراجعه کنید.

دکتر جهانی در خصوص چگونگی درمان آسیب ورزشی  نیز گفت: درمان آسیب‌های ورزشی در سه کلمه «استراحت»، «یخ» و «کمپرس» خلاصه می‌شود. استراحت به شما کمک می‌کند دچار آسیب‌ جدید و خون‌ریزی نشوید. یخ سبب فروکش کردن التهاب می‌شود و درد را ساکت می‌کند. کمپرس هم مانع از کبودی می‌شود. یخ تنها می‌تواند برای ۱۰ دقیقه رگ‌های خونی را سفت کند، اما بعد از این مدت، محل آسیب دیده ورم می‌کند. بهتر است ابتدا برای ۱۰ دقیقه یخ را روی محل بگذارید. بعد ۱۰ دقیقه به آن استراحت دهید و بعد مجددا برای یک تا دو ساعت این کار را تکرار کنید. در نهایت به کمک باند کمپرس، محل را ببندید تا خون در نواحی اطراف پخش نشود. در روزهای بعد برای جلوگیری از خون‌مردگی و ورم، استفاده از یخ را ادامه دهید، اما می‌توانید به جای ۱۰ دقیقه، مدت آن را ۳۰ دقیقه کنید.

فدراسیون کوه نوردی و انجمن کوه نوردان ایران برگزار می کنند

به آگاهی می‌رساند؛ فدراسیون کوه نوردی در نظر دارد اولین همایش با رویکرد حفظ محیط کوهستان را در منطقه دماوند در تاریخ‌های ۲۲، ۲۳ و ۲۴ مردادماه سال جاری برگزار نماید. با توجه به لزوم حفظ این سرمایه ملی ثبت شده، ضروری است جهت مشارکت فعال در این برنامه، حداکثر تا تاریخ ۱۵/مرداد/۹۳ نسبت به معرفی مسئول کارگروه حفظ محیط کوهستان آن هیأت اقدام نمایند. بدیهی است این حرکت ارزنده گامی است در جهت حفظ محیط کوهستان‌های کشور که جزء سرمایه‌های تجدیدناپذیر این سرزمین محسوب می‌شوند.

ـ زمان و مکان ثبت‌نام و پذیرش: روز چهارشنبه ۲۲/مرداد/۹۳ ـ ساعت ۹ صبح ـ مجتمع کوهستانی پلور.

گزارش برنامه کلون بستک :

چند ثانیه تا سقوط مرگباردر دره کلون بستک

گزارش علی عسگری

طبق قرار قبلی برنامه این هفته قله کلون بستک بود.ساعت 8 صبح حرکت به طرف قله رو آغاز کردیم.گروه 48 نفری ما که بسیار اهسته حرکت می کردند.ساعت 11 به قله رسیدند.بنده به اتفاق سه نفر از دوستان،تصمیم گرفتیم با توجه به زمانی که داریم . تا ساعت 3 به طرف قله سرک چال حرکت کنیم.حدود ساعت 14 برای صرف ناهار توقف نموده و بعد تصمیم گرفتیم برگردیم. طبق پیشنهاد یکی از دوستان مسیر را به طرف گردنه ،تراورس کردیم با وجود اینکه مسیر شیب تند و شن اسکی و لیز بود باز هم این اشتباه رو کردیم و به طرف گردنه راه افتادیم.

حدود یک ساعت رفتیم به شیب نسبتا تندتر که ماسه زار هم بود رسیدیم.دونفر از دوستان به سختی از مسیر عبور کردند،یکی از دوستان که جلوی من بود،روی مسیری که حدود 5 متر بود لیز خورد،بهش گفتم روی زمین بخوابد تا اصطکاکش با زمین بیشتر شود ولی بدلیل شیب تند همچنان در حال سقوط به طرف دره بود.ناچارا من به طرفش رفتم و با دست چپ بازویش را گرفتم.ولی خودم هم لیز خوردم و دونفری به طرف دره در حال سقوط بودیم.هیچ مانعی برای نگه داشتن ما وجود نداشت.وهیچ کاری هم از دست کسی بر نمی آمد.سنگ اول را گرفتم خرد شد سنگ دوم و سوم هم بدلیل ریزشی بودن خرد شد.و من با دست راست می گشتم شاید چیزی پیدا کنم که خودم و دوستم را نگه دارم.خداوند رحمان گیره ناخنی کوچک برای ما فرستاد و با دست راست سنگ را محکم گرفتم . در حالی که حدود یک متر مانده بود به ته دره سقوط کنیم.تمام این ماجرا در فاصله زمانی چند ثانیه اتفاق افتاد. بلافاصله بعد از توقف،با  شنهایی که زیر پایم جمع شده بود یک سکو درست کردم. هنگامی که مطمئنم شدم می شود روی سکو تکیه کرد،روی زانویم نشستم.بلافاصله طناب انفرادی را از کوله ام در آوردم و با بستن گره سینه به دوستم،توسط همنوردان، حمایت و به مکانی امنی  منتقل شد.بعد هم خودم توسط دوستم به بالا صعود کردم.وماجرا بخیر گذشت.

همیشه اشتباه انسانی است که در کوه باعث مرگ و اتفاقات ناگوار می شود.اگر خدا با ما نبود حتما امروز در دره ای عمیق ارامیده بودیم و الان تیتر سایتها و وبلاگها بودیم.

یادتان باشد همیشه بهترین مسیر،مسیر پاکوب و عمومی است.چرا که کاملا شناخته شده و تقریبا امن می باشد. همیشه کوتاهترین راه بهترین راه نیست.

ما بخاطر اینکه چند دقیقه زودتر برسیم مسیر بسیار خطرناکی رو برای فرود انتخاب کردیم.واگر لطف خدا و کمک دوستانم نبودحتما به ته دره سقوط می کردیم.

این مطلب رو برای خودستایی در اختیار شما دوستان عزیزم قرار نمی دهم.این گزارش صرفا جهت اطلاع شما عزیزان کوهنوردی است که اشتباه ما را تکرار نکنید و از تجربه ای که برای ما اتفاق افتاد درس عبرت بگیرید.

با ارزوی سلامتی برای همه ورزشکاران و کوهنوردان عزیز.