آنتن دهی موبایل: در برخی مناطق

 هیچ گونه فروشگاه یا مغازه ای در طول مسیر وجود ندارد،پس هرچه که فکر میکنید مورد نیاز است با خود ببرید در بین راه چند چشمه با آب گوارا وجوددارد.                                           

این بار برنامه یکی از قلل ارتفاعات شمال غرب تهران (منطقه 22 تهران ، کن و سولقان) بود .در فاصله 8 کیلومتری جاده امامزاده داود، در سمت چپ، منطقه زیبای آبشار حقیقت. درمقابل آن ابتدای مسیر، ماشینهای راه سازی و کارگران چینی و ایرانی مشغول ساختن جاده هستند.

 دوباره کوله ها رو پر از خوراکی کردیم. البته این بارتوجه به بارش باران هفته گذشته در تهران،مجبوریم لباسهای گرم خود را نیز همراه بیاوریم.بهر حال شرایط در کوه در تابستان نیز تقریبا غیر قابل پیش بینی است چه برسد به فصل رنگارنگ پاییز...

 ساعت 6.50 به ابتدای مسیر رسیدیم.در آن هوای سرد و دلچسب خانم جمالی و همسر مهربان شان با شیرینی از همنوردان پذیرایی کردند، واقعا یه ته بندی خوب برای یک کوهپیمایی در طبیعت زیبای آن منطقه بود.

آقای تاجبخش در ابتدای حرکت توضیح کوتاهی راجع به مسیر و قله هایی که قابل رویت است می دهد و آقا رحمان، که یکی از بچه های با صفاست به عنوان سرپرست این برنامه معرفی می کند. کارگرهای چینی و ایرانی مشغول راه سازی بودند.با توجه به آماده سازی مسیربرای جاده  و خرابی که ایجاد شده بود صعود برای برخی از خانمها مشکل بود ، که با کمک دوستان این مشکل نیز به راحتی حل شد البته باز اینجا نباید کمکهای اقا ربیب را فراموش کنیم.

مسیر زیبا و پاکوب با شیب تقریبا تند آغاز می شد دره های نسبتا عمیق، زیبایی منحصر به فرد خاصی داشت که این زیباییها باعث شده بود برخی خانواده ها با فرزندان کوچک برای پیاده روی به آنجا بیایند.

ساعت 9 به آبشار کم آبی رسیدیم که چشمه ای در کنار آن قرار داشت پس از گرفتن چندتا عکس یادگاری جلوی آبشار و پر کردن قمقمه ها به صعود خود ادامه دادیم.

ساعت 10 به آخرین چشمه رسیدیم.هفت نفر از دوستان که به تازگی به جمع خانواده ما پیوسته اند با توجه به توصیه سرپرست گروه درهمان جا ماندند و 20 نفر از گروه حرکت به سمت قله 3050 متری واریش را اغاز کردند.

درطول مسیرمحمد آقا شجاع، با خواندن ترانه های سنتی و شاد، در میان درختان با رنگهای زیبای فصل پاییز و کوههای سر به فلک کشیده، مانند دستهایی که به سوی خداوند دراز شده است و شکر نعمتهایش را می کند که با همنوایی صدای شرشر آب، صدای خش خش برگهای پاییزیی، همنواز بود، که این خوشحالی گروه را چند برابر میکرد و ما متوجه نمی شدیم که چقدر و چگونه راه میرویم. البته این موضوع را در هنگام برگشت متوجه شدیم.

 مسیر را به سمت شمال غرب رو به آسمان آبی  در بین دره ای خشک و بی آب ادامه دادیم تا به انتهای دره و بالای خط الراس رسیدیم.

از بالای این خط الرأس قلل بندعیش (یمش)(در شمال شرقی) ، سنگان ، پهنه سار و تالون،قله توچال در شمال و قلل واریش 1 و 2و 3 در امتداد خط الرأس در شرق قابل مشاهده هستند.

در غرب دره كن در انتهاي تنگ ورديج دهكده و اراضي واريش قرار دارد. حدود اراضي واريش از شمال به كندر ـ از شرق به كن ـ از جنوب به ورديج ـ از غرب به كلاك است. این روستا یکی از قدیمی ترین روستاهای منطقه است که نام آن از طایفه ای به همین نام که سالها پیش در این مکان سکنی گزیده اند گرفته شده است.

در مسیر پاکوب به جاده ای خاکی رسیدیم از همان مسیر به راه خود ادامه میدهیم و پس از 30 دقیقه در زیریال اصلی قله ایستادیم. سرپرست گروه توضیحات مختصری از نحوه تشکیل گروه وجلسه هفته آینده وبرگزاری انتخابات صحبت نمود سپس برای تمامی کوهنوردان آرزوی سلامتی و موفقیت کرد.

ساعت 13.15 قله همیشه سرافراز واریش را رویت نمودیم وسجده شکر بجا آوردیم. تعدادی از دوستان شروع به پایکوبی و شادی کردند و باز خداوند را شاکر هستیم که توفیق صعود دیگری را به ما عنایت نمود. بعد از کمی استراحت کوتاه به سمت پایین حرکت کرده ساعت 18 سوار ماشین و به سمت تهران حرکت کردیم.

قله آن بالاست .آن بالا سرزمین صداقت وپاکی هاست . بر فراز قله که می رسی دشت ها و کوهستان های بسیار زیر نظر توست . قله های بسیار می بینی ؛رسیدن به آن بالا پرزحمت است ؛ پیچ و خم ها و فراز و نشیب ها دارد.مبارزه ای خستگی ناپذیر با ضعف ها و کاستی ها می طلبد؛اراده ی قوی و همت بلند می خواهد؛ در اوج خستگی و ناتوانی جسمی احساس خشنودی قلبی ، توانایی،اعتماد به نفس ، ایمان ،خود باوری و ... می کنی لذتش مادی نیست در آنجا هیچ کس نیست جز یگانه ؛ تماشاچی نداری ؛شاید فرشتگان برایت کف میزنند ! هر چه راه صعب العبورتر و قله بالاتر، لذتش بیشتروماندگارتر ....

                                     با آرزوی سلامتی برای همه