وزش باد در کوهستان و اثرات آن:

 از آنجایی که وزش بادها از عوامل تشدید کننده سرما و سرمازدگی هستند و با افزایش دما مقدار زیادی از دمای بدن ما (اگر دقت نکنیم) هدر می دهند، می توان گفت دشمن شماره یک کوهنوردان وزش بادها هستند.

عناصری که بر وضعیت هوا تأثیر می گذارند عبارتند از:

1.    دما

2.    رطوبت

3.    دید افقی (مه و غیره)

4.    ابرها و وضعیت آسمان

5.    نوع و مقدار بارندگی

6.    فشار هوا

7.    وزش باد و سرمازدگی ( کاهش دمای بدن و سرعت و قدرت آن)

     دو عنصر ابرها و جهت بادها از همه مهمتر هستند عناصر جوی را نباید جدای از هم بررسی نمود کاملاً با یکدیگر در ارتباط هستند.

     دمای هوا مهمترین عاملی است که تغییر آن در سایر عناصر تأثیر می گذارد. تغییر وضعیت هوا، تغییر دما باعث تغییر رطوبت و در نتیجه تشکیل مه یا ابر و بارندگی می گردد.

 تغییر دما باعث اختلاف فشار می گردد

     اگر بخشی از هوا نسبت به هوای اطراف خود گرمتر شود منبسط و چگالی آن کاهش می یابد و میل به صعود پیدا می کند. و چون هوای سرد اطراف نسبت به هوای گرم شده سنگین تر است و فشار آن نسبت به هوای گرم بیشتر است در چنین شرایطی که فشار در یک نقطه از جو زیاد و در نقطه دیگری کم است جریان هوای به نام باد از نقطه ای که فشار زیاد است به نقطه ای که فشار کم است برقرار می گردد.

وزش باد علاوه بر سرد کنندگی می تواند نیرویی ایجاد کند که تعادل هر کوهنورد را بر هم بزند.

     وزش بادی با سرعت 80 کیلومتر در ساعت نیرویی برابر با 23 کیلومتر بر یک شخص ایستاده اعمال می کند که راه آن نه ایستادن است، دولا شوید و یا چهاردست و پا راه بروید و یا به همدیگر متصل بشوید.

     زمانی که هوا صاف و آرام است بدن تا 35 درجه را تحمل می کند اما هنگامی که باد با سرعت 5 متر در ثانیه  می وزد تحمل 20 درجه هم غیرقابل تحمل است.

وقتی هوا آرام است، دود حاصل از دورکشها به آرامی بالا می رود.

وقتی باد با سرعت 5 متر در ثانیه می وزد، دود دودکشها را با خود می برد.

وقتی باد با سرعت 6 تا 8 متر در ثانیه می وزد، پودر برفها را به هوا بلند می کند.

وقتی باد با سرعت 10 متر در ثانیه می وزد، شاخه های کوچک درختان را به هوا بلند می کند.

وقتی باد با سرعت 15 متر در ثانیه می وزد، تمام درخت را به تکان و حرکت را می دارد.

وقتی باد با سرعت 20 متر در ثانیه می وزد، شاخه های بزرگ درختان را می شکند.

به جدول تأثیر سرعت باد در ایجاد سرما (بادلرز یا باد سرمایی)[1] دقت کنید.

 مثال:

     وقتی درجه حرارت 10- درجه است و باد با سرعت 7 متر در ثانیه می وزد سرما 25- درجه می باشد.

[1] . باد لرز : هنگامی که درجه حرارت ثابت است اما به واسطه وزش باد تحمل سرما سخت تر می شود، باد سرمایی یا بادلرز اتفاق می افتد.

ظرف ۳۰ ثانیه خود را از خطر یخ‌زدگی در کوهستان نجات دهید!

کارشناس امداد و نجات جمعیت هلال احمر کرمانشاه، گفت: با استفاده از نصف یک استکان «الکل اتانول»، می‌توان ظرف ۳۰ ثانیه پناهگاه زمستانی خود را در کوهستان گرم کرد.

«شهریار نوری‌الاصل» گرم کردن سریع پناهگاه‌های زمستانی در کوهستان را در موقعیت‌های حاد با توجه به امکان بروز یخ زدگی بسیار با اهمیت دانست.

«نوری‌الاصل» تصریح کرد: اگر بخواهیم یک پناهگاه را با توجه به روش‌های مرسوم از جمله روشن کردن آتش با استفاده از چوب انجام دهیم انجام این کار بسیار زمان‌بر خواهد بود و در موقعیت‌های حساس می‌تواند افراد را دچار یخ زدگی کند. او گفت: روشی که در چنین موقعیت‌هایی پیشنهاد می‌شود استفاده از «الکل اتانول» است.

«نوری‌الاصل» افزود: برای انجام این کار بهتر است افرادی که در فصل سرما به کوهستان مراجعه می‌کنند همواره مقداری «الکل اتانول» با خود به همراه داشته باشند.

او گفت: در کوهستان‌ها همواره مکانی از جمله غار و یا سرپناهی پیدا می‌شود که افراد می‌توانند با ورود به این پناهگاه‌ها برای گرم کردن آن، در یکی از گوشه‌های پناهگاه مقدار نصف استکان الکل اتانول را به صورت طولی و به طول ۳۰ سانتیمتر بریزند.  «نوری‌الاصل» افزود: در این هنگام با آتش زدن الکل اتانول شعله‌ای به ارتفاع دو سانتیمتر و آبی رنگ(چنانچه الکل اتانول خالص باشد) ظاهر شده که بعد از ۳۰ ثانیه نیز خاموش خواهد شد.

او گفت: گرمای ایجاد شده طی ۳۰ثانیه سوختن الکل اتانول حدود ۴۰۰۰کیلو کالری است که می‌تواند فضای شش متری را به مدت یک ساعت گرم نگه دارد و چنانچه منفذهای فضای موجود از قبیل در و پنجره بسته باشد افراد تعریق بسیاری خواهند داشت. به گفته «نوری‌الاصل» سوختن «الکل اتانول» هیچ اثر سویی بر روی تنفس افراد نداشته و تنها آنها را در سرمای زمستان گرم نگه می‌دارد.

وی با بیان اینکه کف پناهگاهی که «الکل اتانول» ریخته می‌شود باید سیمان، سنگ و یا مواد دیگری غیر از چوب باشد، خاطرنشان کرد: افرادی که در پناهگاه‌های چوبی مستقرند بهتر است از یک ظرف فلزی برای انجام این کار استفاده کرده و الکل را روی آن بریزند.

«نوری‌الاصل» توصیه کرد: تمام افرادی که تمایل دارند در فصل سرما به کوهستان بروند بهتر است مقداری «الکل اتانول» نیز با خود به همراه داشته باشند.

منبع:ایسنا

بنام خالق كوهها

برنامه : قله كاسونك 

همنوردان : اقايان هادي احمدي . جعفرپور .احمد حسيني . رحمان رفيقي . محسن كمالي . جعفري چشم قشنگه .اكبر عظيمي .نادر.عباس.مقدم.خردمند.امير مهدي كيا.

ساعت 5:30 از ميدان نازي آباد به سمت روستاي گرمابدر حركت كرديم.ساعت 7:30 به منطقه گرمابدر رسيديم و حركت از مسيري غير از مسير عادي كه براي صعود انتخاب كرديم.شيب تند با زوايه 45 تا 35 درجهمتغيير بود. بعد از چندتا صعود و فرود،به دره اي رسيده ناهار را صرف نموديم.چند نفراز دوستان در كنار رودخانه نشستند و به اتفاق يازده نفر ديگر ،حركت به سمت قله را اغاز نموديم ساعت  15 روي قله بعد از گرفتن چندتا عكس يادگاري به طرف روستا حركت كرده و ساعت 10 شب به نازي آباد رسيديم. نخود نخود هر كي رود خانه خود.واقعا برنامه بسيار عالي بود.بخصوص كه در اين برنامه براي دوستاني كه تجربه دست به سنگ نداشتن ،هيجان انگيز بود بماند كه در يك جا مجبور شديم از طناب انفرادي براي كمك به دوستان استفاده كنيم.و در اينجاست كه ياد گيري، دورهاي كوهنوردي و كلاسهاي ديگر واقعا بكار مي ايد. از همه دوستان خواهشمندم نسبت به يادگاري هر مطلبي كه بخصوص مربوط به كوهنوردي است اقدام نمايد.حتما يك روزي در كوهنوردي انها به كار خواهد امد.و اميدوارم كه هيچ حادثه تلخي براي كسي پيش نيايد.

از آقاي هادي احمدي بسيار ممنونم و سپاس گزارم ، همچنين از آقاي جعفرپور بخاطر كوكو هاي خوشمزه اش.

باميد د يدار در برنامه هاي بعدي.براي سلامتي همه ورزشكاران بخصوص كوهنوردان صلوات 

 معمولا بهترين و زيباترين عكسها رو اول ميزارن.منم اينبار خواستم ببينيد كه برخي از مردم چگونه با طبيعت برخورد ،و شايد يه شوكي باشه براي انسانها، كه چرا وقتي به تفريح ميريد اشغالهاي را تو طبيعت رها ميكنيد.جالب اينجاست وقتي تذكر هم ميدي ، به يكسري از اين بظاهر انسانها ، در مقابل جبهه ميگيرند و اصلا به روي مبارك هم نميارن .برخي هاشون كه با هفت قلم آرايش بظاهر شون حسابي رسيدن ، و كلي ادعا دارن كه ما كلاس بلا هستيم (اگر ارايش نكن خدايش نميشه نگاهشون كرد ) كه بدتر هستند چون مي ترسن لباساشون كثيف بشه همون جا اشغالها شون رو رها ميكنن.واقعا بهتر نيست كه بيشتر از طبيعت رو ازار نديم و يك كمي هم به فكر طبيعت باشيم يا بهتره بگم فكر كنيد هفته ديگه ميخواهيد بريد همون جايي كه رفتيد و وقتي ميريد مي بييد اونجا اين همه زباله هست .چه احساسي داريد؟ به كي اولين ناسزا رو ميگيد/ يك كم فكر كنيد بعد زباله هاتون رو با خودتون ببريد تهران يا اولين شهريكه سطل زباله  داره !!!!!

براي ديدن بقيه عكسها ادامه مطلب رو ببينيد

 قله كاسونك

:: موضوعات مرتبط: تابستان 92، ،

ادامه مطلب...

هر بیماری مربوط به ارتفاع زدگی است مگر اینکه عکسش ثابت بشه.

پس بی هیچ شکی،فوراارتفاع کم کنید.هیچ قله ای ارزش مردن نداره.

اتفاقی که در دماوند امسال برای خودم پیش اومد.اتفاقا در موقع برگشت دکتر مساعدیان رو دیدم و باهاش راجب موضوع بیماری ریوی خودم صحبت کردم.وایشان هم مثل همیشه لطف کردند و بنده را با نسخه ای که دادند.برای برنامه های بعدی راهنمایی کردند.انشالله که همیشه سلامت باشند.نوشته عل عسگری.

متن زیر رو حتما بخونید و همیشه گوش بزنگ بیماری ارتفاع باشید.

از مرگ بیهوده خود جلوگیری کنید.وجدانی سعی در خودکش در کوه نکنید.

تجربه ادم ریوی در ارتفاع 4500 متری علم کوه:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: چند روزی در منطقه علم کوه به همراه دوستان خوب به فعالیت کوه نوردی مشغول بودم که خالی از حادثه و ماجرا نبود . در رفتن  یک کوه نورد برازجانی به نام مجید مهاجری از مسیر گرده آلمانها که به مرگ او منجر شد تا حادثه ای که در روز چهارم برنامه برای خودم پیش آمد ، چیزی که هیچوقت حتی فکرش را هم نمی کردم روزی گریبانگیر خودم شود : ادم ریوی ! 

از نوشتن گزارش برنامه چند روزه این برنامه شامل صعود به قله های اطراف و ماجرای پیدا کردن و بالا کشیدن پیکر مرحوم مهاجری خود داری می کنم . اما چیزی که برایم اهمیت بیشتری دارد و می تواند به عنوان تجربه ای مورد استفاده دوستان قرار گیرد ادم ریوی بود که در ادامه به آن می پردازم :

پس از سه روز اقامت و فعالیت کوه نوردی نیمه سنگین در منطقه تخت سلیمان عازم گرده آلمان ها شدیم . به علت ترافیک مسیر و یخ زدگی سطح با سرعت کم روی گرده موفق شدیم ساعت شش بعد از ظهر گرده را تمام و بر فراز قله پا نهیم . با توجه به خطرناکی مسیر برگشت و کثرت نفرات در مسیر تصمیم به شب مانی در ارتفاعات گرفتیم که در جانپناه سیاه سنگ در ارتفاع 4500 متری انجام شد . توضیح این که آن روز علی رغم فعالیت سنگین احساس خستگی زیادی نداشته و با توجه به ترافیک گرده حدود 4 ساعتی روی گرده استراحت داشتم و شب هم بیواک راحتی داشته و بدون احساس سرما و ... به خواب رفتم . ضمن این که طی سه روز گذشته هم هوایی خوبی در ارتفاع 4000 متری انجام داده بودم . 

صبح به محض بیدار شدن احساس سر درد داشتم و بعد از جمع کردن کوله شروع به حرکت به سمت سیاه سنگ ها کردم که تنها با حدود صد متر حرکت با احساس بالا رفتن شدید ضربان قلب و سست شدن عضلات مواجه شدم . روی زمین نشستم و احساس کردم هنگام تنفس چیزی مثل مایع درون ریه ام با صدایی مثل باز کردن درب یک نوشابه گاز دار می جوشد ! همان لحظه فهمیدم دچار ادم ریه شده ام .

جریان را با همنوردان در میان گذاشتم . تنها چیزی که آن موقع از خوانده هایم در مورد ادم ریه به ذهنم رسید آمپول دگزامتازون و کم کردن فوری ارتفاع بود .  دوست خوبم  با تزریق به موقع یک آمپول دگزامتازون کمک کرد حالم کمی بهتر شود و با کمک و حمایت سایر همنوردان با نهایت سرعتی که می توانستم خودم را به علم چال رساندم . با توجه به کم کردم ارتفاع تا علم چال باز هم احساس بهتری نداشتم و به محض فعالیت شدید مانند حرکت در سربالایی یا برداشتن کوله پشتی احساس می کردم اکسیژن کمتر از میزان لازم به خونم می رسد و با ضربان بالا و افت عملکرد بدنی مواجه می شدم .

هر طور بود وسایلم را جمع کردم و چیزی خوردم  . ظهر شده بود . از قاطر چی ها در خواست کردم مرا با خود به پایین ببرند که سرباز زدند . به هر حال پیاده  به سمت سرچال به راه افتادم . هنگام حرکت هر چه ارتفاع کمتر می شد حالم بهتر می شد ولی احساس جوشیدن آب درون ریه هایم همچنان ادامه داشت . ساعت حدود 8 شب به ونداربن رسیدم . حالم تقریبا خوب شده بود و یک روز کامل را در جنگ با ادم ریوی سپری کرده بودم . پس از خوردن شام به همدان برگشتم و صبح امروز رسیدم .

پس از تماس با دکتر مساعدیان ایشان هم ادم خفیف ریوی را تایید کردند و راهنمایی کردند چطور بهبود پیدا کنم . پس از گذشت حدود دو روز احساس می کنم میزان مایع داخل ریه ام به نصف رسیده و مشکلی در انجام فعالیت ها ندارم . توضیح این که من به لحاظ شغلی با ارتفاع و شرایط آن بیگانه نیستم و در زمینه کوه نوردی  هم در اتفاعات بیش از این در فصول سردتر سال مثل زمستان بیواک کرده و مشکلی نداشته ام یا صعود های سرعتی یا یک روزه به ارتفاعات بلند که به مراتب از این برنامه سنگین تر بوده اند انجام داده ام که همگی با بیواک در ارتفاعات بالا همراه بوده اند اما به قول دکتر مساعدیان هر برنامه کوه نوردی شرایط خاص خودش را دارد . امیدوارم این تجربه برای سایر همنوردان مفید واقع شود .

با تشکر از وبلاگ ماگما

بنام خالق كوهها

براي ديدن بقيه عكسها ادامه مطلب را ببينيد

برنامه : قله خرسنگ

همنوردان :  آقايان نادر ، هادي احمدي ، مصطفي رحمت اللهي ، اكبر عظيمي ، جعفرپور

حركت 5:30 صبح از تهرانپارس .ساعت 8 صبح صعود آغاز شد.ساعت 14:30 به قله رسيديم و ساعت 22 سوار برماشين به سمت تهران حركت كرديم.جاي دوستاني كه نيومدن خالي بود.به ياد همه عزيزان بوديم.

راستي آقاي رحمت اللهي هم دندونش رو كشيده بود .اين هم يه عكس سفارشي  از ايشان

:: موضوعات مرتبط: تابستان 92، ،

ادامه مطلب...