31 تیر ماه تلخ ترین روز تاریخ کوهنوردی در ایران

به خانواده عزیزان و همه مردم ایران عزیزتسلیت باد

آن را که بربلندترین قله شد فراز

دیگر گریزی نیست 

مگر برگشت یا که پرواز

شادی روحشان فاتحه مع صلوات

واقعا نمی دونم که چی باید نوشت و گفت زبان کوتاه ست از بیان این مثیبت عظیم. 

تنها چیزی که ذهنم رسید اینه که از نوشته خود ایدین عزیز کپی کنم شاید بعنوان یک کوهنورد 

بشه ذره ای از کارهای بزرگ ، این بزرگ مردان رو جبران کرد.ولی ای کاش هرگز وهیچ وقت دیگه خبری مثل این 

نشونیم

برداشت از وبلاگ ایدین قبل از اخرین پرواز

http://dastanekouh.blogfa.com/

این ماییم، دوباره اینجاییم. با هم هستیم ولی تنهاییم. اینجاییم نه از برای خودخواهی، نه از برای خودنمایی، اینجاییم از سر عشق، اینجاییم از سر شور، از سر غرور. اینجاییم از برای رشد، از برای اوج، از سر جنون، اینجاییم برای پایان، پایان یک آغاز، پایانی که آغازی بلند پروازانه تر را نوید دهد. پایانی که پایان نیست، که شالوده ی آغاز است، که پشتوانه ی آغاز است، که تیر خلاصی است بر نتوانستن ها، بر خود کم بینی ها، بر در حصار ماندن ها، بر گرفتار تکرار شدن ها. آری تیر خلاصی است بر ماندن ها، نرفتن ها، نرسیدن ها، غروبی است برای این فرسایش ها و طلوعی است برای ریشه زدن ها، برای شکوفه دادن ها. بوی خوش تغییر است و مهر ابطال است بر راکد بودن ها.

شادی روحشان فاتحه مع صلوات