آنتن دهی موبایل: در برخی مناطق

 هیچ گونه فروشگاه یا مغازه ای در طول مسیر وجود ندارد،پس هرچه که فکر میکنید مورد نیاز است با خود ببرید در بین راه چند چشمه با آب گوارا وجوددارد.                                           

این بار برنامه یکی از قلل ارتفاعات شمال غرب تهران (منطقه 22 تهران ، کن و سولقان) بود .در فاصله 8 کیلومتری جاده امامزاده داود، در سمت چپ، منطقه زیبای آبشار حقیقت. درمقابل آن ابتدای مسیر، ماشینهای راه سازی و کارگران چینی و ایرانی مشغول ساختن جاده هستند.

 دوباره کوله ها رو پر از خوراکی کردیم. البته این بارتوجه به بارش باران هفته گذشته در تهران،مجبوریم لباسهای گرم خود را نیز همراه بیاوریم.بهر حال شرایط در کوه در تابستان نیز تقریبا غیر قابل پیش بینی است چه برسد به فصل رنگارنگ پاییز...

 ساعت 6.50 به ابتدای مسیر رسیدیم.در آن هوای سرد و دلچسب خانم جمالی و همسر مهربان شان با شیرینی از همنوردان پذیرایی کردند، واقعا یه ته بندی خوب برای یک کوهپیمایی در طبیعت زیبای آن منطقه بود.

آقای تاجبخش در ابتدای حرکت توضیح کوتاهی راجع به مسیر و قله هایی که قابل رویت است می دهد و آقا رحمان، که یکی از بچه های با صفاست به عنوان سرپرست این برنامه معرفی می کند. کارگرهای چینی و ایرانی مشغول راه سازی بودند.با توجه به آماده سازی مسیربرای جاده  و خرابی که ایجاد شده بود صعود برای برخی از خانمها مشکل بود ، که با کمک دوستان این مشکل نیز به راحتی حل شد البته باز اینجا نباید کمکهای اقا ربیب را فراموش کنیم.

مسیر زیبا و پاکوب با شیب تقریبا تند آغاز می شد دره های نسبتا عمیق، زیبایی منحصر به فرد خاصی داشت که این زیباییها باعث شده بود برخی خانواده ها با فرزندان کوچک برای پیاده روی به آنجا بیایند.

ساعت 9 به آبشار کم آبی رسیدیم که چشمه ای در کنار آن قرار داشت پس از گرفتن چندتا عکس یادگاری جلوی آبشار و پر کردن قمقمه ها به صعود خود ادامه دادیم.

ساعت 10 به آخرین چشمه رسیدیم.هفت نفر از دوستان که به تازگی به جمع خانواده ما پیوسته اند با توجه به توصیه سرپرست گروه درهمان جا ماندند و 20 نفر از گروه حرکت به سمت قله 3050 متری واریش را اغاز کردند.

درطول مسیرمحمد آقا شجاع، با خواندن ترانه های سنتی و شاد، در میان درختان با رنگهای زیبای فصل پاییز و کوههای سر به فلک کشیده، مانند دستهایی که به سوی خداوند دراز شده است و شکر نعمتهایش را می کند که با همنوایی صدای شرشر آب، صدای خش خش برگهای پاییزیی، همنواز بود، که این خوشحالی گروه را چند برابر میکرد و ما متوجه نمی شدیم که چقدر و چگونه راه میرویم. البته این موضوع را در هنگام برگشت متوجه شدیم.

 مسیر را به سمت شمال غرب رو به آسمان آبی  در بین دره ای خشک و بی آب ادامه دادیم تا به انتهای دره و بالای خط الراس رسیدیم.

از بالای این خط الرأس قلل بندعیش (یمش)(در شمال شرقی) ، سنگان ، پهنه سار و تالون،قله توچال در شمال و قلل واریش 1 و 2و 3 در امتداد خط الرأس در شرق قابل مشاهده هستند.

در غرب دره كن در انتهاي تنگ ورديج دهكده و اراضي واريش قرار دارد. حدود اراضي واريش از شمال به كندر ـ از شرق به كن ـ از جنوب به ورديج ـ از غرب به كلاك است. این روستا یکی از قدیمی ترین روستاهای منطقه است که نام آن از طایفه ای به همین نام که سالها پیش در این مکان سکنی گزیده اند گرفته شده است.

در مسیر پاکوب به جاده ای خاکی رسیدیم از همان مسیر به راه خود ادامه میدهیم و پس از 30 دقیقه در زیریال اصلی قله ایستادیم. سرپرست گروه توضیحات مختصری از نحوه تشکیل گروه وجلسه هفته آینده وبرگزاری انتخابات صحبت نمود سپس برای تمامی کوهنوردان آرزوی سلامتی و موفقیت کرد.

ساعت 13.15 قله همیشه سرافراز واریش را رویت نمودیم وسجده شکر بجا آوردیم. تعدادی از دوستان شروع به پایکوبی و شادی کردند و باز خداوند را شاکر هستیم که توفیق صعود دیگری را به ما عنایت نمود. بعد از کمی استراحت کوتاه به سمت پایین حرکت کرده ساعت 18 سوار ماشین و به سمت تهران حرکت کردیم.

قله آن بالاست .آن بالا سرزمین صداقت وپاکی هاست . بر فراز قله که می رسی دشت ها و کوهستان های بسیار زیر نظر توست . قله های بسیار می بینی ؛رسیدن به آن بالا پرزحمت است ؛ پیچ و خم ها و فراز و نشیب ها دارد.مبارزه ای خستگی ناپذیر با ضعف ها و کاستی ها می طلبد؛اراده ی قوی و همت بلند می خواهد؛ در اوج خستگی و ناتوانی جسمی احساس خشنودی قلبی ، توانایی،اعتماد به نفس ، ایمان ،خود باوری و ... می کنی لذتش مادی نیست در آنجا هیچ کس نیست جز یگانه ؛ تماشاچی نداری ؛شاید فرشتگان برایت کف میزنند ! هر چه راه صعب العبورتر و قله بالاتر، لذتش بیشتروماندگارتر ....

                                     با آرزوی سلامتی برای همه

ادامه برنامه های گروه در تاریخ 23مهر89ساعت 6صبح روزجمعه تهران را به سمت قله سی چال و منطقه آهنگرک ترک کردیم این قله که جزء قلل البرز مرکزی در شمال استان تهران ودر جنوب منطقه دیزین و شمال آبادی آهارواقع شده و ارتفاعی حدود3750 متر دارد.پیست اسکی دیزین نیز در دامنه شمالی این قله واقع شده که مرتفع ترین پیست اسکی ایران محسوب می شود.

ساعت 7.30 میدان آهار بودیم. بعداز پیاده روی 2 ساعته و همراه شدن با بردیای نازنین  کوچکترین کوهنورد مسیرساعت 9.40 بساط صبحانه در کنار چشمه کوچک و زلال وباغی که علاوه بردرختان زمین آن نیزپوشیده شده بود از سیب های آبدار که به دور از صاحبش به تو چشمک می زدند مهیا شد.البته چای دبشی توسط آقا فرخ و آقا شاهرخ با فندک حرفه ای یکی از دختران گروه تهیه شد وچاشنی صبحانه آن روز دل انگیز گردید.

پس از رسیدن به ارتفاع 3200  متری خط الراس سی چال و استراحتی 10 دقیقه ای  ناهار مختصری میل شد و ساعت 14 تصمیم به برگشتن گرفتیم . ناگفته نماند که هنگام برگشتن ماجراها داشتیم جاتون خالی... واقعا مسیر برگشت خاطره انگیز شد.

در شمال شرقی تهران منطقه ای کوهستانی به نام  رودبار قصران واقع در 5 کیلومتری بخش اوشان  روستای زیبا و باستانی" آهار" را چون نگینی در بین سنگ های سرخ و سیاه کوهستانی در خود جای داده است.اگر چه در این منطقه ی کوهستانی و سردسیر به غیر از اوایل بهار و فصل تابستان هوا همیشه سرد و شکننده است اما دارای مردمانی مهربان و صبور می باشند.

 سر سبزی آهار  ریشه در نام باستانی آن "اوهر "دارد که به معنی آبادی می باشد.دو رودخانه "شکراب"در سمت چپ"پیش کنک" در سمت راست روستا را احاطه کرده اند که در ورودی روستا به هم می پیوندند.

 مسیر دسترسی به روستای آهار از سمت تهران تنها از طریق  جاده لشگرک می باشد که پس از پنج کیلومتر  حرکت در امتداد جاده لشگرک به سمت فشم پس از رسیدن به دو راهی لواسان مسیر سمت چپ را ادامه داده تا پس از دو کیلومتر تابلویی در وسط بلوار با فلشی به سمت چپ مسیر آهار  و شکر آب را به وضوح نشان میدهد و ما وارد مسیر  دست چپ شده و ادامه مسیر می دهیم.

 آبشار شکر آب و امامزاده طاهر و زاهد و آبشار ده تنگه و قلعه تاریخی دختر وآتشگاه باستانی قصران و قله مرتفع توچال وسی چال و دشت سکوت از جمله مناطق مهم زیارتی و سیاحتی و طبیعی این منطقه به شمار میروند.

 مورخ 9/7/89 روز جمعه مقابل فرهنگسرای بهمن راس ساعت 6 به طرف مقصد حرکت کردیم.

سمت راست جاده کوه های سنگی و سمت چپ دره نچندان عمیق مناظر زیبای پیش روی مسافران پدید اورده است.وجود خانه های ویلایی در دره سرسبز با درختان بلند و تنومند چنار، سرو، گردو، سیب وآلبالو و رودخانه کم آب درون دره جلوه های زیبای آفریده است.اگر چه نمی توان از مشاهده خودروهای گران قیمت در کنار خانه های ویلایی چشم پوشید اما ما سعی میکردیم تنها از طبیعت زیبا و هوای لطیف منطقه لذت ببریم.نکته قابل تاسف در بین مسیر ریختن زباله ها کنار دره و رودخانه بود که از چهره زیبا مشرف کاسته و منظره ای بسیار زشت جلوه می داد.

 ساعت 7:30 به تنها میدان ورودی روستای آهار به نام شهید نظری رسیدیم و پس از تجهیز و برداشتن وسایل برای صعود، آقای تاجبخش سرپرست و آقای قربانی عقب دار گروه، حرکت به طرف شکرآب را در ساعت 7:40 آغاز کردیم.

 چند سوپر مارکت مجهز برای خرید ما یحتاج کوهنوردان و گردشگران در محل وجود داشت. وجود پارکینگ و امنیت کامل در روستا خاطر رانندگان عزیزی که با خانواده جهت یک برنامه ورزشی تفریحی تشریف آورده بودند را از هر نظر راحت و آسوده می کرد.

 پس از عبور از میدان آهار به یک دو راهی رسیدیم که سمت راست به "ده تنگه"ومسیر پیش رو که از روی پل فلزی به داخل روستا و خیابانی به نام دهکده منتهی میشد مسیر را ادامه دادیم.

 با عبور از کوچه پس کوچه های تنگ و باریک و در هوای خنک به انتهای روستا مسیر پاکوب رسیدیم.سمت چپ رودخانه دره نه چندان عمیق در سمت راست باغهای گیلاس و آلبالو و گردو و سیب با دیوارهای کوتاه چهره زیبایی به این منطقه داده است.

پس از چند بار توقف و طی مسیر 4 کیلو متری ساعت 9:30 به امامزاده رسیدیم. داشتن امکانات رفاهی نسبت مناسب اتاقکهای اجاره ای وچادر آب آشامیدنی قابل دسترس برق و روشنایی بوفه مواد غذایی کپسول گاز جهت آب جوش و گرم کردن غذا سرویس بهداشتی  و ... خاطر اسوده ای را برای کوهنوردان فراهم میکرد تا پس از یک کوهپیمایی نسبتا سبک در ارتفاع 2240 متری با خاطری اسوده تر به استراحت مشغول شوند.پس از صرف صبحانه ساعت 10 به سمت دشت سکوت حرکت کردیم.

 در بین راه باغبانها مشغول چیدن محصولاتشان بودند که خانم جمالی به تعداد نفرات گروه از انها سیب گرفت. پس از رسیدن به انتهای باغها به دو راهی رسیدیم. از شمال مسیر پا کوبی است که  به دشت سکوت و شهرستانک منتهی می شود. ما طبق برنامه از مسیر جنوب که قله توچال راه داشت حرکت کردیم.

   مسیر پاکوب و شیب ملایم را طی کردیم  و ساعت ۱۰:۴۵به دشت بسیار زیبای سکوت رسیدیم که درآنجا سرپرست گروه مسیرهایی که به قله توچال و شهرستانک راه داشت به ما نشان داد.

به دلیل کمبود زمان امکان رفتن به قله توچال نبود بنابراین پس از رسیدن به  خط الراس و یال مشرف به ایگل در  ارتفاع 3350 متری به سمت دره ای که در سمت چپ ما قرار داشت که همان راه صعود به قله توچال بود حرکت کردیم از ان مسیر به سمت پایین حرکت کردیم و ساعت 14به سر چشمه رودخانه آهار رسیدیم. پس از استراحت و صرف ناهار در مسیر برگشت به ابشار زیبایی رسیدیم بعد از گرفتن چند عکس یادگاری به همراه همنوردان به راه خود به سمت روستا ادامه داده و ساعت 17 سوار ماشین به سمت تهران راه افتادیم.

طبق صحبتهای قبلی قرار بود از دره هملون به قله سی چال صعود کنیم و از دربند سر برگردیم اما تردید راننده خوب گروه برای رفتن به دربند سر باعث شد تا برای دومین بار این دره را به سمت آهنگرک بپیماییم با این تفاوت که مسیر برگشت آن سوی قله و از روستای آهنگرک باشد.

دره هملون با غارهای معروفش شناخته شده و ما هم همان ابتدای مسیر به یکی از این غارها سرک میکشیم به دلیل نداشتن وسایل فنی از ورود به غار صرف نظر میکنیم به راهمان در دره ادامه میدهیم. 

سبک بودن برنامه سبب میشود که دغدغه صعود و کم آوردن وقت نداشته باشیم و تمشک خوران و آلوی وحشی چینان به راه ادامه میدهیم .

صبحانه طبق معمول در دشت هملون نوش جان میشود و با استراحت نسبتا طولانی راه قله را در پیش میگیریم

با افزایش ارتفاع کوهها و قله های مشرف به دشت بیشتر نمایان میشوند قله سی چال با دکل تله کابینی که دارد مشخص تر از همه هست قله کلون بستک و سرکچال و آبک روبرویمان خودنمایی میکنند مهرچال هم در فاصله دورتری پیداست .

شیبهای تند این حسن را دارند که خیلی زود به مقصد میرسی شیب نهایی این مسیر همین حالت را دارد ظرف مدت کوتاهی ( حدود 2 ساعت )  به قله هملون میرسیم .

شن اسکی راه برگشت هم  کمک میکند تا زودتر به چشمه ای که قرار است محل استراحت و ناهارمان باشد   برسیم همنودهایی که زودتر رسیدند قمقه هایشان را از آب پرکردند . منتظر رسیدن سایر اعضا هستند جالب اینکه برای آب دادن به بچه ها رقابتی هم در گرفته چه آب خنکی در این گرمای تابستان دستشان در نکند .پر کردن قمقه از آب باریکه چشمه واقعا وقت گیر بود و  به لطف دوستان ما ازین زحمت معاف شدیم .

برای سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان عج 

صلوات

چشم انتظار می شینم و زل می زنم به پنجره

هر غروبا با یادتو می زنم این دل وگره

آرزوها رو خط به خط رج می زنم به دامنت

تا تو بیا ببینمت سوار دشت آینه

رحلت پیامبر اکرم(ص) و امام حسن مجتبی(ع) و آفتاب هشتم

  حضرت علی ابن موسی الرضا(ع) بر صاحب الزمان عج تسلیت باد.

برای تسلی قلب نازنین و سلامتی ارباب دوعالم صدقه بدهید وصلوات بفرستید.

 السلام علیک یا رسول الله 

السلام علیک یا حسن ابن علی ایها المجتبی یاابن رسول الله 

السلام علیک یاعلی بن موسی الرضا المرتضی یا ابن رسول الله 

السلام علیکم و رحمه الله وبرکاته