31 تیر ماه تلخ ترین روز تاریخ کوهنوردی در ایران

به خانواده عزیزان و همه مردم ایران عزیزتسلیت باد

آن را که بربلندترین قله شد فراز

دیگر گریزی نیست 

مگر برگشت یا که پرواز

شادی روحشان فاتحه مع صلوات

واقعا نمی دونم که چی باید نوشت و گفت زبان کوتاه ست از بیان این مثیبت عظیم. 

تنها چیزی که ذهنم رسید اینه که از نوشته خود ایدین عزیز کپی کنم شاید بعنوان یک کوهنورد 

بشه ذره ای از کارهای بزرگ ، این بزرگ مردان رو جبران کرد.ولی ای کاش هرگز وهیچ وقت دیگه خبری مثل این 

نشونیم

برداشت از وبلاگ ایدین قبل از اخرین پرواز

http://dastanekouh.blogfa.com/

این ماییم، دوباره اینجاییم. با هم هستیم ولی تنهاییم. اینجاییم نه از برای خودخواهی، نه از برای خودنمایی، اینجاییم از سر عشق، اینجاییم از سر شور، از سر غرور. اینجاییم از برای رشد، از برای اوج، از سر جنون، اینجاییم برای پایان، پایان یک آغاز، پایانی که آغازی بلند پروازانه تر را نوید دهد. پایانی که پایان نیست، که شالوده ی آغاز است، که پشتوانه ی آغاز است، که تیر خلاصی است بر نتوانستن ها، بر خود کم بینی ها، بر در حصار ماندن ها، بر گرفتار تکرار شدن ها. آری تیر خلاصی است بر ماندن ها، نرفتن ها، نرسیدن ها، غروبی است برای این فرسایش ها و طلوعی است برای ریشه زدن ها، برای شکوفه دادن ها. بوی خوش تغییر است و مهر ابطال است بر راکد بودن ها.

شادی روحشان فاتحه مع صلوات

برنامه : قله دماوند 13 و 14 /4 1392

سرپرست : رحمان رفیقی

گزارش و عکس :علی عسگری

همنوردان : خانم فتحی

آقایان : امیر مهدی کیا ، سعید روشن ضمیر ، محسن کمالی ، محسن لطفی

در آغاز از سعید روشن ضمیر دوست و برادر عزیزم بسیار سپاسگزارم که در اون وضعیت من رو تنها نذاشت و کوله من رو با خودش بالا برد.انشالله که همیشه سلامت باشه.

این بار نیز مثل دفعه قبل باز مشکل ریه هام نذاشت صعود کنم مجبور شدم تا قبل ازاینکه باعث دردسر برای همنوردانم بشم برگردم.نمی دونم تا کی باید با این وضعیت بسازم .از دوستانم خواهش میکنم اگر کسی راه حلی داره حتما بهم بگه تا این بار اگر خدا خواست بتونم دماوند رو صعود کنم.

براي ديدن بقيه عكسها ادامه مطلب رو ببينيد

حرکت ما شب چهار شنبه به سمت پلور و حدود ساعت 12 شب به فدراسیون رسیدیم.شب رو همون جا موندیم و صبح به طرف گوسفند سرا راه افتادیم.پشت نیسان (یادش بخیر برنامه دریاچه گهر عجب صفایی داشت پشت وانت موقع برگشت) بعداز دادن لوازم اضافی به باربرها با اهنگ آرام در بین گلهای زیبا ،ساعت 10 صبح بطرف بارگاه سوم به به ارامی ادمه مسیر دادیم.در بین راه چندین بار برای استراحت ، توقف کردیم و ساعت 14/30 به بارگاه سوم رسیدیم.من که حالم خوب نبود . بارها یه کم دیر رسید،بعد از رسیدن بارها لوازمی رو که بچه ها نیاز داشتن برداشتن، (وجدانی مثل تقسیم غناِئم جنگی دعوا بود که کی ، چی می خواد خانم فتحی کاپشن پر بر میداشت ،محسن کمالی دستکش و کلاه سعید لوازم خوراکی ،فقط مونده بود خودم رو تقسیم کنن..)

لوازم رو جمع کردم سریع بطرف پایین حرکت کردم.رسیدم به گوسفند سرا و سوار ماشینم شدم ساعت حدود 12 شب بود.و این برنامه  با صعود به بارگاه سوم دماوند برای دومین بار تمام شد.انشالله که بتونم دفعه بعد صعود کنم البته اگر خدا بخواد و این ریه های لعنتی بزارن...

البته فردا صبح رحمان و سعید و محسن کمالی و خانم فتحی با صعود زیباشون به قله افتخاری دیگر رو برایگروه کوهنوردی آوا به ارمغان آوردن با ارزوی سلامتی و صعود در مسیر زندگی بار همه دوستان

:: موضوعات مرتبط: بهار 90، تابستان 92، ،

ادامه مطلب...